نوشته ترزا لیب -23 ژوئن 2022 -گوجه فرنگی روی تاک – نرخ پایین پذیرش نشان می‌دهد که تلاش‌های چند سال گذشته برای موفقیت یک انتقال در مقیاس بزرگ به شیوه‌های احیاکننده کافی نیست. تصویر از طریق Shutterstock/darksoul72
یک ماه از بازگشتم به مینه‌سوتا می‌گذرد، جایی که وضعیت کشاورزی احیاکننده در سبد نان را بررسی کردم. از آن زمان، من سعی کردم انتقال به روش هایی مانند کشت پوششی، کاهش شخم و کاشت محصولات چند ساله و اینکه چگونه می توانیم آن را برای پیشبرد ترسیب کربن خاک و سایر مزایای زیست محیطی سرعت بخشیم را درک کنم.
کار تاثیرگذاری در مورد برنامه های بازار کربن و سایر مشوق های حفظ مالی در حال انجام است. اما نرخ پایین پذیرش نشان می‌دهد که این تلاش‌ها برای موفقیت یک انتقال در مقیاس بزرگ به شیوه‌های احیاکننده کافی نیست.
از صحبت‌های من با کشاورزان در مینه‌سوتا و بسیاری از پزشکان دیگر در ماه‌های گذشته، سه بخش از کار توجه بیشتری را می‌طلبد:
- کمک‌های فنی مستقل و مبتنی بر داده،
- همسویی برنامه و استانداردسازی
- و زیرساخت زنجیره تامین برای تنوع محصولات.
چرا این مسائل بحرانی هستند؟
بازنگری در مشاوره فنی
متقاعد کردن کشاورزان در مورد مزایای شیوه های احیا کننده یکی از بزرگترین معماهایی است که در این فضا باید حل شود. آنها به توصیه چه کسی اعتماد دارند و برای جهش به چه مدرکی نیاز دارند؟
به طور سنتی، بسیاری از کشاورزان برای تصمیم گیری های مدیریت مزرعه به «مشاور مورد اعتماد» خود باز می گردند – اغلب یک تعاونی کشاورزی یا شرکت مشاور. بسیاری نیز به همسایگان خود یا دیگر همتایان خود اعتماد خواهند کرد و توصیه‌هایی را از عوامل ترویج کشاورزی از دانشگاه‌های محلی یا سازمان‌های حفاظتی جویا می‌شوند. اما توصیه یک منبع مبتنی بر شواهد با در نظر گرفتن بهترین منافع کشاورز به جای برنامه کاری خود برای فروش نهاده‌ها و خدمات خاص یا ثبت نام آنها در برنامه‌ها، می‌تواند سخت باشد.
کریستین دانکنسون، مالک و شریک Duncanson Growers and the Highland Family Farms در مینه سوتا، از این وضعیت انتقاد می کند. او سال‌ها با یک مشاور مستقل کار کرده است و می‌گوید فهمیدن اینکه کدام روش‌های احیاکننده برای عملیات او منطقی هستند، بسیار مهم است.
به طور مشابه، براد جوردال ردلاین، مدیر برنامه صدور گواهینامه کیفیت آب در وزارت کشاورزی مینه سوتا، فکر می‌کند که توصیه‌هایی که کشاورزان از برنامه‌های احیا می‌کنند اغلب کلیت موضوع را از دست می‌دهند. اغلب، آنها قصد دارند کشاورزان را متقاعد کنند تا به جای انجام یک بازنگری جامع حفاظتی مزرعه که اثرات زیست محیطی کلی و فرصت های حفاظتی آن را ارزیابی می کند تا ببینند کدام شیوه از جعبه ابزار احیا کننده وسیع تر برای آنها مناسب است، کشاورزان را متقاعد کنند که یک روش فردی مانند محصولات پوششی را با توجه به شرایط اتخاذ کنند.
عدم تجمیع داده ها و همکاری در پروژه های آزمایشی یکی دیگر از موانع است. دانکنسون گفت: «پروژه‌های آزمایشی اغلب بیش از حد اختصاصی هستند و ما معمولا فراموش می‌کنیم که اثبات مفاهیم جدید به زمان زیادی نیاز دارد. اما کشاورزان زمانی که از آنها خواسته می‌شود آن را اتخاذ کنند، به سطح معینی از اطمینان نسبت به یک رویه جدید نیاز دارند. در غیر این صورت، خطر می تواند بسیار زیاد به نظر برسد. USDA می‌تواند نقشی پیشرو در یکپارچه‌سازی منابع و هماهنگ‌سازی استانداردها و سیستم‌های داده ایفا کند، همانطور که ائتلاف AGree که دانکنسون در آن مشارکت دارد اخیراً در مقاله‌ای درباره مدرن‌سازی زیرساخت داده‌های کشاورزی بیان کرده است.
برای بهبود کمک‌های فنی و افزایش ثبت‌نام، شرکت‌ها و سازمان‌های دولتی می‌توانند منابع را برای تامین مالی سیستمی از مشاوران مستقل‌تر در نظر بگیرند و اطمینان حاصل کنند که آنها به داده‌های جمع‌آوری شده از برنامه‌های آزمایشی دسترسی دارند.
استانداردهایی برای نجات
داده ها تنها چیزی نیستند که باید تجمیع و استاندارد شوند. چشم انداز گسترده برنامه های احیا کننده و ارائه دهندگان بازار کربن نیز می تواند از برخی سازمان ها استفاده کند.
بسیاری از کشاورزانی که با آنها صحبت کردم، در تلاش برای درک منظره و فهمیدن اینکه کدام برنامه بیشترین سود را برای آنها خواهد داشت غرق شده بودند. در بسیاری از موارد، این منجر به فلج انتخاب می شود و علاقه اولیه به ثبت نام تبدیل نمی شود. از سوی دیگر، مدیران برنامه مشاهده می کنند که کشاورزانی که آماده پذیرش تغییرات عملی هستند، با این فرض که سروصدای خروشانی که مشاهده می کنند منجر به افزایش قیمت ها در سال های آینده خواهد شد، انتقال را به تاخیر می اندازند. برای مثال، یک کشاورز که ممکن است امسال آماده کاشت محصولات پوششی باشد و از یک ارائه‌دهنده بازار کربن برای تغییر رویه پرداختی دریافت کند، ممکن است برای کاشت تا سال آینده صبر کند، با این فرض که پرداخت کربن در آن زمان بیشتر خواهد بود.
همه اعتبارات در زمینه کربن و برنامه حفاظت از کیفیت یکسانی برخوردار نیستند. طیف گسترده‌ای از رویکردهای اندازه‌گیری و تأیید وجود دارد که بر قیمت‌های خریداران، هزینه‌ها و پرداخت‌ها برای تولیدکنندگان و برنامه‌های بهبود محیط زیست تأثیر می‌گذارد.
برخی از استانداردسازی و بهبود کیفیت به طور طبیعی در بازار رخ داده است، به عنوان مثال، از طریق کنسرسیوم بازار خدمات اکوسیستم (ESMC). این سازمان غیرانتفاعی به آرامی اما پیوسته با گروه بزرگی از خریداران، تولیدکنندگان و شرکای مجری در سال‌های گذشته برای توافق بر سر یک رویکرد مشترک همکاری کرد. نتیجه Eco-Harvest است که اخیراً راه اندازی شده است، یک برنامه بازار داوطلبانه برای ایجاد و فروش اعتبار برای افزایش کربن خاک، کاهش گازهای گلخانه ای و بهبود کیفیت آب.
با این حال، در بازار گسترده‌تر کربن، تمرین مشترک حتی در مورد اجزای به ظاهر اساسی مانند نمونه‌برداری خاک هنوز وجود ندارد. دبی رید، مدیر اجرایی ESCM گفت: “ما یک گروه کاری چهار ساله داشتیم و پس از سرمایه گذاری های عظیم تا حد امکان به اجماع نزدیک شدیم، اما کاملاً به آن نرسیدیم.”
برای اینکه واقعاً زمین بازی برای کیفیت اعتبار و انتظارات و تجربیات کشاورزان را یکسان کند، USDA باید برای هماهنگ کردن رویکردها قدم بردارد.
تقاضا برای تنوع
تنوع محصول جنبه کمتری از انتقال احیا کننده است زیرا سهم آن در ترسیب کربن و سایر بهبودهای محیطی کمتر مستقیم است. اما بسیاری از کشاورزان کالایی علاقه مند به دور شدن از محصولات استاندارد ذرت و سویا هستند که برای خوراک دام و تولید اتانول استفاده می شود و به جای آن مقداری غذای انسانی را پرورش دهند.
چگونه این صنعت می تواند از تنوع، باز کردن منافع برای خاک، تنوع زیستی، آب و موارد دیگر حمایت کند؟ ایجاد تقاضا و زیرساخت های زنجیره تامین قطعات ضروری این پازل هستند. Oatly با ارائه قراردادهای مطمئن، پرداخت حق بیمه و پوشش هزینه های اضافی برای ماشین آلات و فرآوری خاص، کشاورزان را تشویق کرده است که جو را در تناوب زراعی خود بگنجانند. جنرال میلز کارهای مشابهی را برای معرفی چند ساله علف گندم به مزارع غرب میانه انجام داده است.
کشاورزان برای تنوع بخشیدن به فعالیت های خود به این فرصت های منحصر به فرد نیاز دارند. دوری از بازارها، نبود خریداران و موانع مالی در غیر این صورت آنها را در چرخه ذرت و سویا محبوس نگه می دارد، که پایه و اساس مناسبی برای یک سیستم غذایی سالم، پایدار و عادلانه نیست. شرکت‌ها این قدرت را دارند که این را تغییر دهند – و باید این کار را با همکاری یکدیگر انجام دهند تا از موانع موجود در بازار کربن که در بالا توضیح داده شد جلوگیری کنند.
| تاریخ: | ۴-۴-۱۴۰۱ |
| عنوان صفحه: | تحلیل ۲۱ |
| عنوان مطلب: | کشت محصولات احیا کننده زمین و موضوع کربن زدایی در آمریکا |
| واژه های کلیدی | |
| مرجع: | https://www.greenbiz.com |
| نهیه کننده : | |
| تایید کننده : |
کشت محصولات احیا کننده زمین و موضوع کربن زدایی در آمریکا
نوشته ترزا لیب -23 ژوئن 2022 -گوجه فرنگی روی تاک – نرخ پایین پذیرش نشان می‌دهد که تلاش‌های چند سال گذشته برای موفقیت یک انتقال در مقیاس بزرگ به شیوه‌های احیاکننده کافی نیست. تصویر از طریق Shutterstock/darksoul72
یک ماه از بازگشتم به مینه‌سوتا می‌گذرد، جایی که وضعیت کشاورزی احیاکننده در سبد نان را بررسی کردم. از آن زمان، من سعی کردم انتقال به روش هایی مانند کشت پوششی، کاهش شخم و کاشت محصولات چند ساله و اینکه چگونه می توانیم آن را برای پیشبرد ترسیب کربن خاک و سایر مزایای زیست محیطی سرعت بخشیم را درک کنم.
کار تاثیرگذاری در مورد برنامه های بازار کربن و سایر مشوق های حفظ مالی در حال انجام است. اما نرخ پایین پذیرش نشان می‌دهد که این تلاش‌ها برای موفقیت یک انتقال در مقیاس بزرگ به شیوه‌های احیاکننده کافی نیست.
از صحبت‌های من با کشاورزان در مینه‌سوتا و بسیاری از پزشکان دیگر در ماه‌های گذشته، سه بخش از کار توجه بیشتری را می‌طلبد:
- کمک‌های فنی مستقل و مبتنی بر داده،
- همسویی برنامه و استانداردسازی
- و زیرساخت زنجیره تامین برای تنوع محصولات.
چرا این مسائل بحرانی هستند؟
بازنگری در مشاوره فنی
متقاعد کردن کشاورزان در مورد مزایای شیوه های احیا کننده یکی از بزرگترین معماهایی است که در این فضا باید حل شود. آنها به توصیه چه کسی اعتماد دارند و برای جهش به چه مدرکی نیاز دارند؟
به طور سنتی، بسیاری از کشاورزان برای تصمیم گیری های مدیریت مزرعه به «مشاور مورد اعتماد» خود باز می گردند – اغلب یک تعاونی کشاورزی یا شرکت مشاور. بسیاری نیز به همسایگان خود یا دیگر همتایان خود اعتماد خواهند کرد و توصیه‌هایی را از عوامل ترویج کشاورزی از دانشگاه‌های محلی یا سازمان‌های حفاظتی جویا می‌شوند. اما توصیه یک منبع مبتنی بر شواهد با در نظر گرفتن بهترین منافع کشاورز به جای برنامه کاری خود برای فروش نهاده‌ها و خدمات خاص یا ثبت نام آنها در برنامه‌ها، می‌تواند سخت باشد.
کریستین دانکنسون، مالک و شریک Duncanson Growers and the Highland Family Farms در مینه سوتا، از این وضعیت انتقاد می کند. او سال‌ها با یک مشاور مستقل کار کرده است و می‌گوید فهمیدن اینکه کدام روش‌های احیاکننده برای عملیات او منطقی هستند، بسیار مهم است.
به طور مشابه، براد جوردال ردلاین، مدیر برنامه صدور گواهینامه کیفیت آب در وزارت کشاورزی مینه سوتا، فکر می‌کند که توصیه‌هایی که کشاورزان از برنامه‌های احیا می‌کنند اغلب کلیت موضوع را از دست می‌دهند. اغلب، آنها قصد دارند کشاورزان را متقاعد کنند تا به جای انجام یک بازنگری جامع حفاظتی مزرعه که اثرات زیست محیطی کلی و فرصت های حفاظتی آن را ارزیابی می کند تا ببینند کدام شیوه از جعبه ابزار احیا کننده وسیع تر برای آنها مناسب است، کشاورزان را متقاعد کنند که یک روش فردی مانند محصولات پوششی را با توجه به شرایط اتخاذ کنند.
عدم تجمیع داده ها و همکاری در پروژه های آزمایشی یکی دیگر از موانع است. دانکنسون گفت: «پروژه‌های آزمایشی اغلب بیش از حد اختصاصی هستند و ما معمولا فراموش می‌کنیم که اثبات مفاهیم جدید به زمان زیادی نیاز دارد. اما کشاورزان زمانی که از آنها خواسته می‌شود آن را اتخاذ کنند، به سطح معینی از اطمینان نسبت به یک رویه جدید نیاز دارند. در غیر این صورت، خطر می تواند بسیار زیاد به نظر برسد. USDA می‌تواند نقشی پیشرو در یکپارچه‌سازی منابع و هماهنگ‌سازی استانداردها و سیستم‌های داده ایفا کند، همانطور که ائتلاف AGree که دانکنسون در آن مشارکت دارد اخیراً در مقاله‌ای درباره مدرن‌سازی زیرساخت داده‌های کشاورزی بیان کرده است.
برای بهبود کمک‌های فنی و افزایش ثبت‌نام، شرکت‌ها و سازمان‌های دولتی می‌توانند منابع را برای تامین مالی سیستمی از مشاوران مستقل‌تر در نظر بگیرند و اطمینان حاصل کنند که آنها به داده‌های جمع‌آوری شده از برنامه‌های آزمایشی دسترسی دارند.
استانداردهایی برای نجات
داده ها تنها چیزی نیستند که باید تجمیع و استاندارد شوند. چشم انداز گسترده برنامه های احیا کننده و ارائه دهندگان بازار کربن نیز می تواند از برخی سازمان ها استفاده کند.
بسیاری از کشاورزانی که با آنها صحبت کردم، در تلاش برای درک منظره و فهمیدن اینکه کدام برنامه بیشترین سود را برای آنها خواهد داشت غرق شده بودند. در بسیاری از موارد، این منجر به فلج انتخاب می شود و علاقه اولیه به ثبت نام تبدیل نمی شود. از سوی دیگر، مدیران برنامه مشاهده می کنند که کشاورزانی که آماده پذیرش تغییرات عملی هستند، با این فرض که سروصدای خروشانی که مشاهده می کنند منجر به افزایش قیمت ها در سال های آینده خواهد شد، انتقال را به تاخیر می اندازند. برای مثال، یک کشاورز که ممکن است امسال آماده کاشت محصولات پوششی باشد و از یک ارائه‌دهنده بازار کربن برای تغییر رویه پرداختی دریافت کند، ممکن است برای کاشت تا سال آینده صبر کند، با این فرض که پرداخت کربن در آن زمان بیشتر خواهد بود.
همه اعتبارات در زمینه کربن و برنامه حفاظت از کیفیت یکسانی برخوردار نیستند. طیف گسترده‌ای از رویکردهای اندازه‌گیری و تأیید وجود دارد که بر قیمت‌های خریداران، هزینه‌ها و پرداخت‌ها برای تولیدکنندگان و برنامه‌های بهبود محیط زیست تأثیر می‌گذارد.
برخی از استانداردسازی و بهبود کیفیت به طور طبیعی در بازار رخ داده است، به عنوان مثال، از طریق کنسرسیوم بازار خدمات اکوسیستم (ESMC). این سازمان غیرانتفاعی به آرامی اما پیوسته با گروه بزرگی از خریداران، تولیدکنندگان و شرکای مجری در سال‌های گذشته برای توافق بر سر یک رویکرد مشترک همکاری کرد. نتیجه Eco-Harvest است که اخیراً راه اندازی شده است، یک برنامه بازار داوطلبانه برای ایجاد و فروش اعتبار برای افزایش کربن خاک، کاهش گازهای گلخانه ای و بهبود کیفیت آب.
با این حال، در بازار گسترده‌تر کربن، تمرین مشترک حتی در مورد اجزای به ظاهر اساسی مانند نمونه‌برداری خاک هنوز وجود ندارد. دبی رید، مدیر اجرایی ESCM گفت: “ما یک گروه کاری چهار ساله داشتیم و پس از سرمایه گذاری های عظیم تا حد امکان به اجماع نزدیک شدیم، اما کاملاً به آن نرسیدیم.”
برای اینکه واقعاً زمین بازی برای کیفیت اعتبار و انتظارات و تجربیات کشاورزان را یکسان کند، USDA باید برای هماهنگ کردن رویکردها قدم بردارد.
تقاضا برای تنوع
تنوع محصول جنبه کمتری از انتقال احیا کننده است زیرا سهم آن در ترسیب کربن و سایر بهبودهای محیطی کمتر مستقیم است. اما بسیاری از کشاورزان کالایی علاقه مند به دور شدن از محصولات استاندارد ذرت و سویا هستند که برای خوراک دام و تولید اتانول استفاده می شود و به جای آن مقداری غذای انسانی را پرورش دهند.
چگونه این صنعت می تواند از تنوع، باز کردن منافع برای خاک، تنوع زیستی، آب و موارد دیگر حمایت کند؟ ایجاد تقاضا و زیرساخت های زنجیره تامین قطعات ضروری این پازل هستند. Oatly با ارائه قراردادهای مطمئن، پرداخت حق بیمه و پوشش هزینه های اضافی برای ماشین آلات و فرآوری خاص، کشاورزان را تشویق کرده است که جو را در تناوب زراعی خود بگنجانند. جنرال میلز کارهای مشابهی را برای معرفی چند ساله علف گندم به مزارع غرب میانه انجام داده است.
کشاورزان برای تنوع بخشیدن به فعالیت های خود به این فرصت های منحصر به فرد نیاز دارند. دوری از بازارها، نبود خریداران و موانع مالی در غیر این صورت آنها را در چرخه ذرت و سویا محبوس نگه می دارد، که پایه و اساس مناسبی برای یک سیستم غذایی سالم، پایدار و عادلانه نیست. شرکت‌ها این قدرت را دارند که این را تغییر دهند – و باید این کار را با همکاری یکدیگر انجام دهند تا از موانع موجود در بازار کربن که در بالا توضیح داده شد جلوگیری کنند.
