یک مطالعه نشان می دهد که ممکن است ترکیبات آلی در یک ستاره کوتوله تولید شود

اندی کوربلی -16 دسامبر 2024-سیاره کوتوله سرس – اعتبار: NASA/JPL-Caltech/UCLA/MPS/DLR/IDA

در سال 2017، فضاپیمای داون ناسا داده‌هایی را از سیاره کوتوله سرس، واقع در کمربند سیارکی اصلی منظومه شمسی، به زمین فرستاد که نشان می‌دهد بدن حاوی رسوبات ترکیبات آلی است.

در ابتدا فرض بر این بود که این ذخایر در اثر برخورد دنباله‌دار یا سیارک رسوب کرده‌اند، اما تجزیه و تحلیل جدید داده‌ها نشان می‌دهد که در واقع، این نهشته‌ها به احتمال زیاد در درون خود سیاره منشأ می‌گیرند و آن را به طور ناگهانی و به‌طور چشمگیری در داخل سیاره قرار می‌دهند. به احتمال زیاد نامزدهایی برای میزبانی شواهدی از حیات فراتر از زمین.

اگرچه هیجان انگیز است، اما به طور بالقوه کمتر غافلگیرکننده است تا اینکه چنین شواهدی در جای دیگری یافت شوند. سرس یک جسم غنی از آب با فعالیت های زمین شناسی بالقوه است که هر دو پیش نیاز حیات هستند. بحث و بررسی درباره منشأ و تکامل آن هم گسترده و هم بی نتیجه است.

محققان موسسه Astrofísica de Andalucía (IAA-CSIC) به داده‌های مربوط به سال 2017 که ترکیبات آلی در دهانه Ernutet سرس شناسایی شدند، نگاهی انداختند و 11 منطقه دیگر را کشف کردند که مواد آلی مشابه در آن قرار دارند.

خوان لوئیس ریزوس، محقق IAA-CSIC و نویسنده اصلی این مطالعه توضیح می دهد: «اهمیت این کشف در این واقعیت نهفته است که اگر این مواد درون زا هستند، وجود منابع انرژی داخلی که می توانند فرآیندهای بیولوژیکی را پشتیبانی کنند تأیید می کند .

سرس نقش کلیدی در اکتشافات فضایی آینده خواهد داشت. ریزوس به Sci-Tech Daily گفت: آب آن که به صورت یخ و احتمالاً مایع در زیر سطح وجود دارد، آن را به مکانی جذاب برای اکتشاف منابع تبدیل می کند. در زمینه استعمار فضایی، سرس می‌تواند به عنوان توقفگاه یا پایگاه منبع برای مأموریت‌های آینده به مریخ یا فراتر از آن عمل کند.

سرس دومین جرم سیاره ای در منظومه شمسی درونی است که تنها پس از زمین قرار دارد.

برای انجام این کشف، تیم IAA از ترکیبی از ابزار ماموریت سپیده برای بررسی یک منطقه خاص استفاده کرد. اول، آنها کل سیاره را با دوربینی که دارای وضوح فضایی بالا، اما طیفی پایین بود، اسکن کردند. با آن آنها مشخص کردند که کجا باید با دقت بیشتری نگاه کنند – منطقه ای بین حوضه های Urvara و Yalode.

آنها سپس با دوربینی که دارای وضوح طیفی بالا، اما وضوح فضایی پایینی بود، بررسی کردند و شواهدی از مولکول‌های آلی پیدا کردند. توزیع آنها در منطقه حاکی از یک رویداد پرتاب است که باید به دنبال تأثیراتی باشد که حوضه ها را ایجاد کرده است.

اینها بسیار بزرگتر از هر چیزی در تاریخ سرس بودند و مواد – در این مورد بالقوه مواد آلی – را از اعماق سیاره کوتوله به سطح منجنیق می کردند.

اگر یک فضاپیما یا تلسکوپ آینده بتواند ماهیت آلی بودن آنها را تأیید کند، در این صورت عملاً تأیید می کند که سرس این ترکیبات آلی را به صورت درون زا تولید می کند و احتمالاً بهترین مکان برای جستجوی حیات در منظومه شمسی خواهد بود، به عنوان پناهگاه پوسته سیاره از آب و حیات در برابر تابش خورشید محافظت می کند.

ایده یک مخزن آلی در چنین مکان دورافتاده و به ظاهر بی اثری مانند سرس، احتمال وجود شرایط مشابه در دیگر اجرام منظومه شمسی را افزایش می دهد. بدون شک، سرس توسط کاوشگرهای جدید در آینده نزدیک مورد بازبینی مجدد قرار خواهد گرفت و تحقیقات ما در تعریف استراتژی رصدی برای این ماموریت ها کلیدی خواهد بود.