8 اکتبر 2024-حواصیل آبی بزرگ در علف زار اورگلیدز در شمال مسیر تامیامی در 24 فوریه 2023، عکس مایک استوکر/TNS/ABACA از طریق رویترز -جاناتان کوهن-سارا هیوز
احیای و حفظ اکوسیستم‌های حیاتی آب شیرین آمریکا – رودخانه‌ها، دریاچه‌ها، تالاب‌ها و ارگانیسم‌هایی که از آنها حمایت می‌کنند- چالش مهمی را ارائه می‌کند که نیازمند مشارکت همه‌جانبه ذینفعان، هدایت شفاف نظارتی و بین سازمانی، و نظارت علمی قوی است.
اکوسیستم های آب شیرین از طریق کاهش سیل، انعطاف پذیری تامین آب از طریق تامین آب و مزایای اقتصادی از طریق خدمات اکوسیستمی و شیلات، حفاظت از زیرساخت های حیاتی را فراهم می کنند. با این حال، اکوسیستم های آب شیرین در ایالات متحده در معرض طیف گسترده ای از اختلالات ناشی از انسان، از جمله الگوهای جریان تغییر یافته و تنظیم شده، گونه های مهاجم، و اثرات تغییرات آب و هوایی قرار گرفته اند.
مقررات سنتی ممکن است همیشه برای یک رویکرد بازسازی جامع برای مدیریت اکوسیستم مفید نباشد، زیرا یک رویکرد یک اندازه مناسب برای همه اغلب ناموفق است. برای مثال، قانون گونه‌های در خطر انقراض گاهی اوقات می‌تواند تلاش‌های بازسازی را برای تمرکز بسیار محدود بر روی یک گونه، به قیمت تضمین یک اکوسیستم کلی سالم و تنوع زیستی هدایت کند.
احیای اکوسیستم‌های آب شیرین یک چالش بزرگ برای سیاست آب ایالات متحده است زیرا نیاز به خرید از سوی ذینفعان با منافع متفاوت است. مجموعه پیچیده‌ای از چارچوب‌های خط‌مشی و نظارتی در میان آژانس‌های متعدد باید هدایت شود. و اکوسیستم های آب شیرین تحت تأثیر عوامل پیچیده فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی قرار می گیرند که برای اطمینان از پروژه های بازسازی موفق نیاز به نظارت و ارزیابی قابل توجهی دارند.
پرداختن به هر یک از این موانع برای مرمت موفقیت آمیز بسیار مهم است، و ما چند نمونه از ابتکارات مرمت در مقیاس بزرگ را در زیر ارائه می دهیم:
حصول اطمینان از خرید از طیف جامعی از ذینفعان: توافقنامه احیای حوضه کلامات در توانایی خود برای جلب حمایت آنها با طیف وسیعی از منافع قابل توجه بود، اما اجرای آن ناموفق بود. حوضه کلامات که جنوب اورگان و شمال کالیفرنیا را در بر می گیرد، از لحاظ تاریخی بر سر حقوق آب، جمعیت ماهی ها، منافع قبیله ای و تولید برق آبی با درگیری هایی مواجه بوده است. تلاش‌ها برای ایجاد KBRA گروه متنوعی از سهامداران، از جمله دولت‌های قبیله‌ای، نواحی آبیاری، سازمان‌های زیست‌محیطی، شرکت‌های انرژی، و سازمان‌های دولتی محلی و ایالتی را گرد هم آورد. KBRA با ترسیم اقداماتی برای حذف سد و احیای زیستگاه و در عین حال حفظ آب کافی برای آبیاری‌ها، به ایجاد تعادل بین این منافع پرداخت. نقطه موفقیت در تهیه پیش نویس KBRA، مشارکت فعال قبایل بومی بود که نقش مهمی در حمایت از احیای اکولوژیکی و فرهنگی حوضه داشتند. علیرغم موفقیت در تدوین پیش نویس توافق، در نهایت در کنگره لغو شد. در حالی که حذف سد در حال حاضر در حوضه کلامات انجام می شود، این تلاش ها فاقد رویکرد بازسازی جامع، یکپارچه و با دقت برنامه ریزی شده در KBRA است. ابتکارات آتی باید مراقب پیش بینی و کاهش تعارضات سیاسی در سطوح مختلف باشند و اطمینان حاصل کنند که فهرست جامعی از ذینفعان صدای آنها شنیده می شود.
مرور چارچوب‌های نظارتی، حکومت پراکنده، و عدم قطعیت بودجه: طرح جامع احیای اورگلیدز بزرگترین پروژه بازسازی اکوسیستم آب شیرین است که در ایالات متحده انجام شده است. این ابتکار که توسط آژانس‌های فدرال و دولت ایالت فلوریدا رهبری می‌شد، از همان ابتدا با تأخیر مواجه شد زیرا برنامه‌ریزان مجبور بودند الزامات نظارتی در هر دو سطح ایالتی و فدرال، اختلاف نظر بین آژانس‌ها و محدودیت‌های بودجه اولیه را بررسی کنند. پیشرفت در سال های اخیر تا حدودی سرعت گرفته است، به ویژه در جهت اتصال مجدد دریاچه Okeechobee به Everglades، یک گام مهم در بازسازی اکوسیستم. قطع ارتباط مداوم بین آژانس ها، همراه با سطوح مختلف بودجه در دولت های ایالتی و فدرال، همچنان پروژه را به تاخیر می اندازد: در ابتدا قرار بود در سال 2030 تکمیل شود، اکنون تکمیل پروژه برای سال 2050 پیش بینی شده است. برای جلوگیری از تأخیرهای مشابه در پروژه های بازسازی آتی، برنامه ریزان باید سیاست های نظارتی و ساختارهای حاکمیتی را از ابتدا ترسیم کنند تا به طور فعال اختلافات بین آژانس ها و نابرابری ها در مقررات را پیش بینی کنند. ورودی از جامعه محلی و قبیله ای نیز باید در نظر گرفته شود. در نهایت، برنامه ریزی تطبیقی و رویکردهای مدیریتی باید برای تطبیق با عدم قطعیت های تامین مالی در طول زمان استفاده شود.
نظارت و ارزیابی فرآیندهای علمی پیچیده: طرح احیای دریاچه‌های بزرگ (GLRI) که در سال 2010 آغاز شد، بیش از 8000 پروژه را تکمیل کرده است که توسط 15 آژانس فدرال تأمین مالی شده و در سطوح فدرال، ایالتی، محلی و قبیله‌ای اجرا شده است. هدف این ابتکار بازیابی اکوسیستم های آب شیرین به منظور بهبود شیلات داخلی، افزایش تالاب ها و کاهش آلودگی است. GLRI به مشکلات چالش برانگیز اکولوژیکی از جمله کنترل گونه های مهاجم در آبراهه های به هم پیوسته دریاچه های بزرگ، افزایش زیستگاه گونه های بومی و کاهش بارهای مواد مغذی ناشی از رواناب کشاورزی می پردازد. ابتکار عمل غیرمتمرکز به دلیل توانایی آن در به دست آوردن حمایت از بسیاری از ذینفعان منطقه ای و فدرال و هدایت ساختارهای مختلف حکومتی موفق بوده است. با توجه به فرآیندهای بسیار درهم تنیده در اکوسیستم دریاچه های بزرگ، این ابتکار از تصمیم گیری مبتنی بر داده استفاده می کند و پیشرفت را از طریق فناوری های پیشرفته نظارتی اندازه گیری می کند. اینها شامل سنجش از دور برای مدیریت پوشش گیاهی، تجزیه و تحلیل DNA محیطی برای ردیابی گونه‌های مهاجم، و نظارت بر لبه میدان برای آلودگی غیر نقطه‌ای است. چنین اندازه‌گیری‌های پیشرفته‌ای از پیشرفت، امکان مدیریت تطبیقی تر بازسازی را فراهم می‌کند. با سرمایه گذاری در تحقیقات علمی و نوآوری های تکنولوژیکی، GLRI اهمیت چارچوب های نظارت و ارزیابی قوی در بازیابی اکوسیستم را نشان می دهد. پروژه‌های مرمت آتی باید این نوآوری‌ها را برای مدیریت مؤثرتر پروژه‌های مرمت و در عین حال اندازه‌گیری و اطلاع‌رسانی پیشرفت، مدل‌سازی کنند.
مثال‌های بالا باید به‌عنوان درس‌ها و استراتژی‌هایی برای مدیریت فرآیندهای پیچیده درگیر در تلاش‌های بازسازی پروژه‌ها در آینده باشد.
