اندی کوربلی -19 مارس 2024-اعتبار – ترور پنی، بازیابی شده از فیس بوک
یک «ماهی‌گیر آهنربایی» که در حال کارکردن رودخانه محلی بود، چندین ساعت بارانی را صرف بیرون کشیدن اجزای داربست کرده بود. اما وقتی تصمیم گرفت تحت این شرایط به خانه نرود، آهنربای او در نهایت چیز جالب تری را به دست آورد.
تروور پنی با بیرون کشیدن آن از آب، به یاد می آورد که به دوستش فریاد می زد: «فکر می کنی این چیست؟» دوستش چیزی شبیه به “شبیه شمشیر است” گفت!
این باید هیجان انگیز بوده باشد. اما با گذشت روزها بسیار هیجان انگیزتر شد. او که متوجه شد بسیار قدیمی و در واقع یک شمشیر است، با شورای شهرستان آکسفوردشایر تماس گرفت که آن را در اختیار خود گرفتند تا آن را بررسی کنند و منشأ آن را مشخص کنند.
“امروز فقط برای چند ساعت بیرون رفتم و بهترین پیدا کردم!” پنی در یک گروه فیس بوک از ماهیگیران آهنربا نوشت. “احتمالا شمشیر قرون وسطایی. هر دوره ای که باشد، قطعا بیش از 250 سال قدمت دارد.»
ماهیگیری آهنربایی دقیقاً همان چیزی است که شما فکر می کنید: به سادگی گسترش آبی عشق بریتانیایی به فلزیابی. یک آهنربای قوی که به یک طناب متصل است، برای جذب اجسام فلزی به رودخانه ها فرو می رود. موسسه اسمیتسونیان می گوید که این گاهی اوقات می تواند خطرناک باشد و گزارش هایی مبنی بر قلاب شدن نارنجک ها و مهمات منفجر نشده بی سابقه نیست.
وقتی افسر رابط شورا با خبری به پنی بازگشت، او باید شوکه شده باشد، زیرا قدمت شمشیر به قرن های 8 تا 9 برمی گردد و تقریباً به طور قطع متعلق به یک جنگجوی دانمارکی است.
وایکینگ ها بخش بزرگی از تاریخ انگلستان را در این دوره زمانی که جزیره توسط “ارتش بزرگ بتها” به نام آن مورد حمله قرار گرفت، اشغال می کنند. آنها با فتح پادشاهی های نورثومبریا، مرسیا، و آنگلیا شرقی، یک ایالت پروتوسیاسی به نام Danelaw تشکیل دادند که تا زمانی که ویلیام نورماندی کشور را در سال 1066 پس از میلاد به دست گرفت، تأثیر خود را بر ژئوپلیتیک دریای شمال متوقف نکرد.
پنی به یک روزنامه محلی به نام آکسفورد میل گفت: «این قدیمی ترین چیزی است که در ماهیگیری آهنربایی در این شهرستان یافت شده است. «افسر گفت که از نظر باستان شناسی نادر است که شمشیرهای کامل و گنجینه ای با اهمیت تاریخی را هنوز دست نخورده پیدا کنیم. پیدا کردن آن لحظه غرور آفرین بود.»
پنی اعتراف کرد: با مالک زمین و اعتماد رودخانه ها که اجازه ماهیگیری آهنربایی را نمی دهند، اختلاف کمی وجود داشت. این دومی یک سند قانونی ارسال کرد مبنی بر اینکه آنها به شرطی که شمشیر به موزه داده شود، اقدامی نمی کنند، کاری که من انجام داده بودم.
پنی نگفت که آیا کارشناسانی که این شمشیر را بررسی کردند آن را وایکینگ نامیدند یا صرفاً آن را به دوره ضخیم ترین اشغال وایکینگ ها نسبت دادند. وایکینگ ها برای شمشیرهای خود ارزش قائل بودند، اما آنگلوساکسون ها نیز چنین کردند.
وایکینگ ها به عنوان شمشیرسازان بسیار فقیر شهرت داشتند. میزان سرباره در آهن شمشیرهای وایکینگ به طور مداوم بیشتر از شمشیرهای ساخته شده در قاره اروپا است، به این معنی که آنها اغلب در جنگ شکسته می شدند.
داستان‌های شکستن شمشیرها در حین نبرد در حماسه‌های ایسلندی و اسکاندیناوی ثبت شده است، و روایت معروفی از ملاقات فرستاده مسلمان ابن فضلان با وایکینگ‌ها در رودخانه ولگا بیان می‌کند که همه آنها شمشیرهای فرانک را حمل می‌کردند.
