اندی کوربلی -1 فوریه 2024-متین اوزر Unsplash
نواختن یک آلت موسیقی دارای پاداش‌های آشکاری است: حس سرگرمی و لذت، توانایی بیان احساسات به روش‌های مختلف، و رضایتی که با بهبود مهارت تجربه می‌شود، اما آیا واقعاً می‌تواند شما را باهوش‌تر کند؟
دانشمندانی که روی PROTECT کار می‌کنند، داده‌های بیش از هزار بزرگسال را بررسی کردند تا تأثیر نواختن یک آلت موسیقی یا آواز خواندن بر سلامت مغز را ببینند، و آنچه که آنها دریافتند این بود که جدا از هر فوایدی که برای سلامت عاطفی داشته باشد، در واقع حافظه و سرعت شناختی 40 و بالاتر را بهبود می بخشد.
بیش از 25000 نفر برای مطالعه PROTECT که به مدت 10 سال اجرا شده است، ثبت نام کرده اند و برای رسیدن به این یافته هیجان انگیز، تیم تجربیات موسیقی شرکت کنندگان و قرار گرفتن در معرض مادام العمر با موسیقی را در کنار نتایج تست های شناختی بررسی کرد تا مشخص شود. آیا موسیقی به تیز نگه داشتن مغز در زندگی بعدی کمک می کند؟
یافته‌ها نشان می‌دهد که نواختن یک آلت موسیقی، به‌ویژه پیانو، با بهبود حافظه و توانایی حل وظایف پیچیده که به عنوان عملکرد اجرایی شناخته می‌شود، مرتبط است.این کار نشان می‌دهد که آواز خواندن نیز با سلامت بهتر مغز مرتبط است، اگرچه این ممکن است به دلیل عوامل اجتماعی عضویت در گروه کر یا گروه باشد.
تعدادی از مطالعات به تأثیر موسیقی بر سلامت مغز پرداخته اند. آن کوربت، پروفسور تحقیقات دمانس در دانشگاه اکستر، گفت: مطالعه PROTECT ما به ما فرصتی منحصر به فرد برای کشف رابطه بین عملکرد شناختی و موسیقی در گروه بزرگی از افراد مسن داده است.
“به طور کلی، ما فکر می کنیم که موزیکال بودن می تواند راهی برای مهار چابکی و انعطاف پذیری مغز باشد که به عنوان ذخیره شناختی شناخته می شود.”
اگرچه تحقیقات بیشتری برای بررسی این رابطه مورد نیاز است، یافته‌های ما نشان می‌دهد که ترویج آموزش موسیقی بخش ارزشمندی از ابتکارات بهداشت عمومی برای ترویج سبک زندگی محافظت‌کننده برای سلامت مغز است، همانطور که افراد مسن را تشویق می‌کند تا در زندگی بعدی به موسیقی بازگردند.
شواهد قابل‌توجهی برای فواید فعالیت‌های موسیقی گروهی برای افراد مبتلا به زوال عقل وجود دارد، و این رویکرد می‌تواند به عنوان بخشی از یک درمان در سالمندی سالم برای افراد مسن گسترش یابد تا آنها را قادر سازد تا به طور فعال خطر خود را کاهش دهند و سلامت مغز را ارتقا دهند.
استوارت داگلاس، نوازنده 78 ساله آکاردئون از کورنوال، در طول زندگی خود این ساز را می نواخت و اکنون با گروه آکاردئون کوبر ولی و همچنین بخش کورنیش انجمن رقص کانتری سلطنتی اسکاتلند می نوازد.
آقای داگلاس گفت: “من نواختن آکاردئون را به عنوان پسری که در دهکده معدنی در فایف زندگی می کردم، یاد گرفتم و در تمام دوران حرفه ای خود در نیروی پلیس و فراتر از آن ادامه دادم.” “این روزها من هنوز به طور منظم می نوازم، و نواختن در گروه نیز تقویم من را پر نگه می دارد، زیرا اغلب در جمع اجرا می کنیم.”
ما مرتباً در کافه‌های حافظه می‌نوازیم، بنابراین تأثیری را که موسیقی ما بر افراد مبتلا به از دست دادن حافظه می‌گذارد، دیده‌ایم، و به‌عنوان نوازندگان مسن‌تر، شکی نداریم که ادامه موسیقی تا سنین بالاتر نقش مهمی در حفظ سلامت مغز ما داشته است.» او اضافه کرد.
ایده این مطالعه از سوی دانشجوی پزشکی دانشگاه اکستر، گایا وتر، یک پیانیست مشتاق، که با تیم مطالعاتی PROTECT تماس گرفت، آمد.
به عنوان یک نوازنده پیانو، من علاقه مند به تحقیق در مورد تأثیر موسیقی و شناخت بودم. او به مطبوعات دانشگاه اکستر گفت که نسبتاً تازه وارد دنیای تحقیق و انتشار است، این یک تجربه چالش برانگیز اما واقعاً غنی بود.
این مقاله در مجله بین المللی روانپزشکی سالمندان منتشر شد.
