چرا در بسیاری از نقشه های قدیمی  هیولاهای دریایی وچود دارند ؟

اندی کوربلی -1 ژانویه 2024-نقشه Carta Marina توسط اولاوس مگنوس

همه می دانند که اجداد ما معتقد بودند دریاها و اقیانوس ها قلمرو هیولاها هستند، اما میزان این ترس، همانطور که در نقشه های اولیه رنسانس به تصویر کشیده شده است، قابل مشاهده است.

در اوایل قرن نهم، مورخان عرب مانند ابوزید السیرافی، که گزارش های دست اولی از ملوانان چینی و هندی گردآوری کردند، می دانستند که داستان مارهای دریایی آنها را باید نادیده بگیرند.ظاهراً این امر تا بعداً در سنت‌های مکتبی اروپا برقرار نشد، زیرا در اواخر قرن پانزدهم، نقشه‌ها هنوز با تصاویری از «خوک دریایی»، «اورم‌های دریایی»  پوشیده شده بودند.

نقشه بالا یکی از معروف ترین نمونه های ترسی است که اروپایی ها در دوران رنسانس به آن چسبیده بودند. Carta Marina که در ابتدا در سال 1538 توسط کلیسای سوئدی اولاوس مگنوس منتشر شد، یکی از اولین نقشه هایی بود که اسکاندیناوی را با چنین غنای نام مکان به تصویر می کشید.

به گفته نویسنده ادوارد لینام در سال 1949، مگنوس از منابع مختلف باستانی از جمله نقشه بطلمیوس در جغرافیا و منابع معاصر مانند کار ستاره شناس یاکوب زیگلر استفاده کرده است. مگنوس علاوه بر منابع نقشه کشی، به توصیفات ملوانان و مشاهدات خود نیز تکیه کرده است.

در نزدیکی سواحل نروژ، توصیفات ملوانان منجر به این شد که مگنوس تصویری از حمله مار دریایی به کشتی را نشان دهد، که در این مورد یک جانور افسانه‌ای به نام «کورم دریایی» است، که الهام‌بخش آن به عقیده محققان نهنگ، ماهی مرکب است.

مگنوس در تاریخ های بعدی نوشت که یک ارم دریایی می تواند سر خود را از دریا بیرون بیاورد و یک ملوان ناآگاه را مستقیماً از عرشه خود بیرون بکشد. او طول آن را 200 فوت (دوبرابر اندازه یک نهنگ آبی) و 20 فوت قطر توصیف کرد.

نهنگ‌ها در واقع روی نقشه به تصویر کشیده شده‌اند که با نام لاتین balena شناسایی می‌شوند، اما تصاویر مگنوس به ظاهر فرضی اصلی این غول‌های مهربان اشاره دارد. این نهنگ‌ها که بیشتر شبیه گراز هستند تا بالنا، عاج‌های بلندی دارند و به جای یک سوراخ، دو سوراخ دارند که به جای گوش‌های گراز ظاهر می‌شوند تا در امتداد ستون فقرات، مانند نهنگ‌ها. دو نفر در حال حمله به کشتی ها در سواحل ایسلند دیده می شوند.

روایت‌های افسانه‌ای «خوک دریایی» را می‌توان تا یونان باستان ردیابی کرد، اما مگنوس آنها را در تصویری با علامت «E» با «پاهای اژدها» و یک چشم به سمت شکم جانور به تصویر می‌کشد.

نوع دیگری از جانور بالنا/گراز، کشیش است که به گفته مگنوس نیز 200 فوت طول داشت و می‌توانست با صدای شیپور از همه چیز بترسد. در نزدیکی ایسلند در Carta Marina خود، یک ملوان به تصویر کشیده شده است که دقیقاً این کار را انجام می دهد، در حالی که به سمت غرب، جانوری که بر روی نقشه به عنوان یک “کشیش” مشخص شده است، بسیار شبیه به یک بدن دریایی بلند می شود، و جدا از سوراخ ها/گوش ها، کاملاً شبیه مار به نظر می رسد. ; و برای اندازه گیری خوب در خارها پوشیده شده است.

چت ون دوزر، نویسنده کتاب هیولاهای دریایی در نقشه‌های قرون وسطی و رنسانس، درباره نقشه با نات ژئو صحبت کرد و گفت که تقریباً هر چیزی که روی آن به تصویر کشیده شده است، فقط تغییراتی در همان موضوع وحشت و سردرگمی است که از نهنگ‌ها الهام گرفته شده است، اعم از ضربه زدن، سیلی زدن دم. ، یا در مواقعی که کشتی های چوبی با بدنه های بزرگشان برخورد می کنند.

مرگ و میر ملوانان در سفرهای طولانی مدت در بیشتر دوران اکتشاف حدود 50 درصد بود، و در حالی که این امر عمدتاً به دلیل بیماری اسکوربوت و سایر بیماری ها بود، این واقعیت که تعداد کمی از دریانوردان به خانه بازگشتند، ترس سنتی از بلعیده شدن توسط یک هیولا را برانگیخت. و باید نقشه مگنوس را عمیقاً آگاه کرده باشد.

رنگ‌ها و تصاویر زیبا، Carta Marina را به منبع دائمی فتنه و لذت برای محققان بعدی تبدیل کرده است. تصاویر دیگری مانند گاو دریایی، که می‌توان تصور کرد گاو دریایی است، اما روی نقشه به‌عنوان یک گاو واقعی نشان داده شده است، و همچنین ناروال‌ها و ماهی‌های دریایی، همگی با ارائه نگاهی اجمالی به رفتار یا باورهای گاو، طرفداران تاریخ را مجذوب می‌کنند.