20 نوامبر 2023 -توسط دانشگاه آرهوس-اعتبار: دامنه عمومی Pixabay/CC0
پیشرفت‌های اخیر در هوش مصنوعی مولد (AI) پتانسیل آن را در طیف گسترده‌ای از فعالیت‌های خلاقانه مانند تولید آثار هنری، آهنگسازی سمفونی‌ها، و حتی تهیه پیش‌نویس متون قانونی، ارائه اسلاید یا موارد مشابه به نمایش گذاشته است.
این پیشرفت‌ها این نگرانی‌ها را ایجاد کرده است که هوش مصنوعی در کارهای خلاقیت بهتر از انسان‌ها عمل کند و کارکنان دانشی را بی‌کار کند. این نظرات اخیراً توسط یک مقاله فورچون با عنوان «الون ماسک می‌گوید هوش مصنوعی آینده‌ای را ایجاد می‌کند که در آن «به هیچ شغلی نیاز نیست» تأکید شده است: هوش مصنوعی قادر به انجام همه کارها خواهد بود.
در یک مقاله جدید در یک شماره ویژه Nature Human Behavior در مورد هوش مصنوعی، جانت رافنر محقق از موسسه مطالعات پیشرفته آرهوس و مرکز هوش ترکیبی در دانشگاه آرهوس و پروفسور جاکوب شرسون، مدیر مرکز هوش ترکیبی، همراه با همکاران بین المللی به بحث تحقیقات و پیامدهای اجتماعی خلاقیت و هوش مصنوعی پرداختند.
تیم محققان استدلال می کند که ما باید توجه خود را به درک و پرورش خلاقیت مشترک، تعامل بین انسان و ماشین به سمت آنچه “هوش مصنوعی انسان محور” و “هوش ترکیبی” نامیده می شود، معطوف کنیم. به این ترتیب، ما قادر خواهیم بود رابط‌هایی ایجاد کنیم که در عین حال، از درجات بالای خودکارسازی از طریق هوش مصنوعی و کنترل انسانی اطمینان حاصل کنند و بدین وسیله از رابطه‌ای پشتیبانی می‌کنند که به طور بهینه یکدیگر را توانمند می‌سازد.
رافنر می‌گوید: “تا به امروز، بیشتر مطالعات در مورد خلاقیت مشترک انسان و هوش مصنوعی از حوزه تعامل انسان و رایانه و تمرکز بر توانایی‌های هوش مصنوعی و طراحی و پویایی تعامل است. در حالی که این پیشرفت‌ها کلیدی برای درک پویایی بین انسان هستند. انسان‌ها و الگوریتم‌ها و نگرش‌های انسان نسبت به فرآیند و محصول مشترک، نیاز مبرمی به غنی‌سازی این کاربردها با بینش‌هایی درباره خلاقیت به‌دست‌آمده در دهه‌های گذشته در علوم روان‌شناسی وجود دارد.”
آیا هوش مصنوعی باید خلاق باشد؟ یک دلیل برای این موضوع این است که تعریف خلاقیت قطعی نیست، هنگام تحقیق فقط انسان، فقط ماشین و هوش مصنوعی مورد بحث است. در موردخلاقیت، ما باید نوع و سطح خلاقیت مورد بحث را در نظر بگیریم، از فعالیت‌های خلاقانه روزمره (مثلاً ساختن دستور العمل‌های جدید، آثار هنری یا موسیقی) که احتمالاً بیشتر در معرض خودکارسازی ماشین هستند تا مشارکت‌های تغییر پارادایم که ممکن است به سطوح بالاتر دخالت انسان نیاز داشته باشند..”
رافنر توضیح می دهد.:
“علاوه بر این، در نظر گرفتن سوالات ظریفی مانند، شباهت ها و تفاوت ها در شناخت، رفتار، انگیزه و خودکارآمدی انسان بین خلاقیت مشترک انسان و هوش مصنوعی و خلاقیت انسان چیست؟”
در حال حاضر، ما دانش کافی از خلاقیت مشترک بین ماشین‌های انسانی نداریم، زیرا مرزبندی بین مشارکت‌های انسان و هوش مصنوعی (و فرآیندها) همیشه واضح نیست.
با نگاهی به آینده، محققان باید دقت پیش‌بینی را با درک نظری (به عنوان مثال، توضیح‌پذیری) در راستای هدف توسعه سیستم‌های هوشمند برای اندازه‌گیری و ارتقای خلاقیت انسان متعادل کنند. هنگام طراحی سیستم‌های خلاقانه مانند دستیاران مجازی، تعادل بین دقت روان‌سنجی و اعتبار اکولوژیکی ضروری است. به این معنی که وظایف خلاقیت مشترک باید اندازه گیری روانشناختی دقیق را با طراحی رابط بصری و جذاب ترکیب کنند.
همکاری های بین رشته ای مورد نیاز است
چالش درک و توسعه صحیح سیستم‌های خلاقانه انسان و هوش مصنوعی تنها با یک رشته مواجه نیست. محققان کسب و کار و مدیریت باید شامل شوند تا اطمینان حاصل شود که وظایف به اندازه کافی چالش‌های حرفه‌ای در دنیای واقعی را به تصویر می‌کشند و پیامدهای خلاقیت مشترک برای آینده کار در مقیاس‌های کلان و خرد سازمانی، مانند خلاقیت در پویایی تیم با تیم‌های ترکیبی از انسان‌ها را درک کنند. و در هوش مصنوعی
به دانشمندان زبان‌شناسی و یادگیری نیاز داریم تا به ما کمک کنند تا تأثیرات و تفاوت‌های ظریف مهندسی سریع در سیستم‌های متن به x را درک کنیم. روانشناسان رشد باید تأثیر آن را بر فرآیندهای یادگیری انسان مطالعه کنند.
تیم محققان استدلال می‌کنند که نه تنها در جریان کار کردن و توسعه هوش مصنوعی اخلاقی‌تر است، بلکه در بیشتر موارد، کارآمدترین انتخاب بلندمدت است.
فراتر از این، علمای اخلاق و حقوق باید هزینه ها و مزایای خلاقیت مشترک را از نظر حقوق مالکیت معنوی، احساس انسان از هدف و تأثیرات زیست محیطی در نظر بگیرند.
