گزارش 11 دسامبر 2023 -توسط جاستین جکسون، پزشکی Xpress-اعتبار: Unsplash/CC0 دامنه عمومی
محققان در مرکز بهداشت روانی پارک، استرالیا، به شواهد فزاینده ای دست یافته اند که نشان می دهد مالکیت گربه یک عامل خطر اصلی برای اسکیزوفرنی است و میزان خطر را بیش از دو برابر ارزیابی کرده اند.
در مقاله‌ای با عنوان «مالکیت گربه و اختلالات مرتبط با اسکیزوفرنی و تجربیات مشابه روان‌پریشی: مروری سیستماتیک و متاآنالیز» که در بولتن اسکیزوفرنی منتشر شده است، این تیم به جزئیات ارتباط بین مالکیت گربه‌های جوان و مرتبط با اسکیزوفرنی در اواخر زندگی می‌پردازد.
محققان یک جستجوی مطالعاتی گسترده در پایگاه‌های اطلاعاتی مختلف و ادبیات خاکستری از 1 ژانویه 1980 تا 30 مه 2023 بدون محدودیت‌های جغرافیایی یا زبانی انجام دادند. آنها شامل مطالعاتی بودند که داده های اصلی را در مورد مالکیت گربه و پیامدهای مربوط به اسکیزوفرنی گزارش می کردند. از 1915 مطالعه شناسایی شده، 17 مورد از 11 کشور مختلف مورد استفاده قرار گرفت.
مالکیت گربه با افزایش خطر ابتلا به اختلالات مرتبط با اسکیزوفرنی همراه بود. نسبت شانس ادغام نشده تعدیل نشده (OR) 2.35 و برآورد تعدیل شده 2.24 بود که نشان دهنده افزایش بیش از دو برابری در احتمال ابتلا به اختلالات مربوط به اسکیزوفرنی در بین همه افراد در معرض گربه بود.
در حالی که برخی از مطالعات نشان می‌دهند که قرار گرفتن در معرض گربه‌ها در دوران کودکی ممکن است با افزایش خطر ابتلا به اختلالات مرتبط با اسکیزوفرنی مرتبط باشد، سن دقیق یا بازه زمانی خاص قرار گرفتن در معرض در همه مطالعات به وضوح تعریف نشده است.
یک مطالعه شامل فنلاند در ابتدا نمرات بالاتری را در مقیاس‌های انحراف ادراکی، اسکیزوئید و آنهدونی اجتماعی برای افرادی که در معرض گربه‌های زیر هفت سال قرار داشتند گزارش کرد، اگرچه آنها نتیجه‌گیری خود را به انحراف ادراکی محدود کردند. مطالعه دیگری در بریتانیا ارتباط بین قرار گرفتن در معرض گربه در دوران کودکی (در 4 و 10 سالگی) و تجربیات بیشتر شبه روان پریشی در سن 13 سالگی را نشان داد.
این تحقیق نشان می دهد که پنجره بحرانی قرار گرفتن در معرض باید بهتر تعریف شود و ممکن است تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار گیرد. برای شناسایی دقیق دوره خاص قرار گرفتن در معرض که ممکن است بالاترین خطر را برای اختلالات مربوط به اسکیزوفرنی مرتبط با قرار گرفتن در معرض گربه جوان داشته باشد، تحقیقات قوی تری مورد نیاز است.
روند کلی ریسک بر تعامل بین مغز در حال رشد و قرار گرفتن در معرض گربه تمرکز دارد. اما مطمئناً، فقط معاشرت با شخصیت‌های گربه‌ها مقصر این خطر بیشتر نیست. عاملی وجود دارد که در محیط گربه دیده نمی شود و احتمالاً مقصر واقعی آن است – Toxoplasma gondii.
توکسوپلاسموز
توکسوپلاسما گوندی (T. gondii) یک انگل تک یاخته درون سلولی است که باعث توکسوپلاسموز می شود، عفونتی که حدود 25 درصد از جمعیت جهان در مقطعی به آن مبتلا شده اند.
به همین دلیل است که کیسه‌های خاک گربه برچسب هشداری برای زنان باردار دارند تا از تماس با مدفوع گربه اجتناب کنند، زیرا عفونت توکسوپلاسموز عامل اصلی نابینایی نوزادان در سراسر جهان و همچنین از دست دادن بینایی، ناتوانی ذهنی و تشنج است.
توکسوپلاسموز می تواند یک علت مهم مرگ و میر در میان افرادی باشد که سیستم ایمنی آنها به شدت ضعیف شده است. یک داروی روزانه توسط بیماران مبتلا به ایدز، تحت پیوند عضو، یا تحت درمان های شیمی درمانی شدید فقط برای مقابله با اثرات این یک انگل مصرف می شود.
T. gondii قبلاً با انواع اختلالات عصبی و تغییرات رفتاری، از مسائل گناه الودگرفته تا تازگی طلبی و افزایش تصادفات رانندگی مرتبط بوده است. برخی از تظاهرات اسکیزوفرنی را می توان با داروهای ضد تک یاخته معکوس کرد، که نشان می دهد عفونت T. gondii ممکن است علت اصلی این علائم بوده باشد.
یک متاآنالیز در سال 2012 از 38 مطالعه، “Toxoplasma gondii و سایر عوامل خطر برای اسکیزوفرنی”، همچنین در بولتن اسکیزوفرنی منتشر شد، نشان داد که بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی تقریباً سه برابر بیشتر احتمال دارد که آنتی بادی های توکسوپلاسما در خون خود داشته باشند، که نشان می دهد عفونت های گذشته بسیار دور بوده است. با آسیب شناسی شیوع بیشتری دارد.
یک یافته قابل توجه در آن مطالعه، در حالی که عوامل خطر اسکیزوفرنی را مقایسه می کرد، اختلاف بین خطر مرتبط با داشتن یک خویشاوند درجه اول مبتلا به اسکیزوفرنی (RR 6.99-9.31) و خطر مرتبط با پلی مورفیسم های ژنتیکی خاص (OR 1.09-1.24) بود. . در حالی که یک الگوی بیماری خانوادگی می تواند نشان دهنده دخالت ژن های مشترک باشد، همچنین می تواند به عوامل غیر ژنتیکی مانند قرار گرفتن در معرض محیطی با یک عامل عفونی، مانند یک سایت فوق العاده شیمیایی یا گربه ها اشاره کند.
توکسوپلاسموز همچنین با بیماری های مختلف حیات وحش مرتبط است، زیرا تغییرات رفتاری در حیوانات وحشی اغلب منجر به استراتژی های ضعیف بقا می شود. به عنوان مثال، موش ها در حالی که آلوده هستند، از گربه ها نمی ترسند. این یک بیماری مشترک شایع برای اکثر شیرهای دریایی کالیفرنیا است که مضطرب یا مرده به عفونت توکسوپلاسما مبتلا هستند. اگر کسی می‌پرسد چگونه یک شیر دریایی با گربه ارتباط برقرار می‌کند، سعی کنید یک ساحل شنی را از منظر یک گربه ببینید. این و عادت انسان به شستشوی بستر گربه باعث ایجاد حجم عظیمی مشکل برای پستانداران دریایی شده است.
چرا گربه؟
ارتباط با گربه ها به تمایل T. gondii برای تولید مثل فقط در گربه های خانگی مربوط می شود. این تمایل ممکن است به فقدان یک آنزیم منفرد در روده گربه، دلتا-6-دساتوراز مربوط باشد.
در حالی که هر پستانداری می تواند توسط انگل آلوده شود، آنزیم گوارشی دلتا-6-دساتوراز از دریافت مقادیر کافی اسید لینولئیک مورد نیاز انگل برای تولید مثل توسط انگل جلوگیری می کند.
برخلاف تمام پستانداران دیگر، گربه‌ها سرشار از اسید لینولئیک هستند، زیرا آنزیم دیتا-6-دساتوراز تولید نمی‌کنند که اسید لینولئیک را به اسید اولئیک تبدیل می‌کند. بنابراین، انگل تنها در روده گربه تولید مثل می کند.
گربه‌ها سپس تخمک‌ها (تخم‌های انگل تک یاخته‌ای) را در هنگام مدفوع میلیون‌ها از ان می‌ریزند، و آنها را روی خز و پنجه‌هایی که برای پوشاندن رسوب‌شان به‌خوبی استفاده می‌شد، به دام می‌اندازند، و هر کجا که پنجه گربه سرگردان باشد، آنها را دنبال می‌کنند.
با تکمیل چرخه زندگی انگل، ممکن است روی بقیه بیولوژی گربه تأثیری نگذارد. در انسان و سایر حیوانات، عدم تبدیل به شکل تولید مثلی بزرگتر به انگل کوچک اجازه می دهد تا از سد خونی مغزی عبور کند، جایی که اختلال رخ می دهد.
آنزیم از دست رفته و زندگی اجتماعی مستقل گربه‌ها در فضای باز، اختلاط در جعبه‌های شنی مشترک و خاک‌های سست باغ در سراسر جهان، باعث می‌شود گربه به ناقل اصلی عفونت در تماس باشد. بردار ثانویه هر چیزی است که با یک گربه در تماس بوده است، مانند پیشخوان آشپزخانه یا هر سطحی که گربه روی آن راه رفته یا روی آن مالیده است.
در حالی که رسانه‌های اجتماعی به وضوح نشان داده‌اند که جامعه بدون گربه‌ها از هم می‌پاشد، برای همه صاحبان گربه‌ها مهم است که هرگز اجازه ندهند گربه‌های خود در فضای باز از گسترش مداوم انگل T. gondii جلوگیری کنند.
حتی مهم‌تر این است که والدین، با یا بدون گربه، خطری را که انگل‌های منتقله از طریق گربه می‌توانند برای سلامت روانی درازمدت فرزندانشان ایجاد کنند، درک کنند.
