اگر به دقتی بیش از آنجه که ما در برنامه ریزی های صنعتی در کشورمان داریم به فن آوری ها و موضوع یکپارچگی ساختاری که این فناوری ها را ارزشمند می نماید عمل کنیم ، درخواهیم یافت که به چه میزان مشکلات ساختاری بین بخشهای مختلف صنعتی و اقتصادی وجود دارد .
این یک عرصه ی جدی ارزش افرین و دانش بنیان است .
ما خوشحال می شویم که یک شرکت قطعاتی از یک مجموعه صنعتی را بسازد و یا نرم افزاری را برای بهبود تعمیرات یک فرایند طراحی نماید و یا یک استارت آپ تحویل کالا را با حمایت فلان پردیس فناوری راه بیندازند . اما این ارزش کجا و ارزش کار دانش بنیان روی حل مشکلات بین بخشی کجا .
کار روی موضوعات بین بخشی نیاز به اکو سیستمهای متشکل از بازیگران اصلی و صنعت دارد . موضوعاتی همچون آب و مصرف انرژی و ….. .
در مورد فناوری های ساخت و تولید و یکپارچگی ساختاری آنها با دانشگاهها و بخشهای حاکمیتی در کشورهای دیگر هر روز اتفاق جدیدی می افتد، زیرا آنها به اهمیت این پیوند های ساختاری که یکی از دلایل اصلی آن حذف بروکراسی ها و چابک سازی نظام تصمیم گیری است ایمان پیدا کرده اند.
با این دیدگاه آنها فرصتهای زیادی را خواهند داشت که، در مورد آخرین پیشرفت ها و تجربیات با روشهای شبیه سازی دیجیتال، و ایجاد یکپارچگی ساختار ی در موضوعات اصلی به سرعت لازم برای پرداختن به آنها برسند.
بحث در مورد چالش ها و روندهای نوظهور مرتبط با فناوری های جدید، دیجیتالی شدن، آموزش کاربردهای صنعتی هنوز مبحثی جدید در این راستا در دانشگاهها می باشد . بایستی با پیوستگی ساختاری و نه متفرقه و اتفاقی صورت گیرد . برای اینکار باید ببینیم جهان در این خصوص چه می بیند .
علی اکبر سعیدی کیا
