اندی کوربلی -22 اکتبر 2023-برداشت هنرمند از برخوردی که از آن تکه‌های سنگ و گرد و غبار به سمت خورشید دور پرواز می‌کنند. اعتبار – مارک گارلیک. منتشر شده توسط Univ. بریستول
یک پست تصادفی در شبکه های اجتماعی توسط یک ستاره شناس آماتور باعث کشف یک برخورد انفجاری بین دو سیاره غول پیکر شد که در یک سیستم فضایی دور در فاصله 1800 سال نوری از سیاره زمین به یکدیگر برخورد کردند.
با حس اعتمادی که او به آنچه می دید، منجر به تشکیل یک تیم بین المللی از ستاره شناسان شد تا ادعاهای او را بررسی کنند مبنی بر اینکه منحنی نور یک ستاره مشاهده شده، سه سال قبل از اینکه ستاره در نور مرئی شروع به محو شدن ستاره کند در طول موج های فروسرخ دو برابر شده است .
این مطالعه که توسط این تیم در مجله Nature منتشر شد، مشاهده دو سیاره فراخورشیدی غول‌پیکر یخی را گزارش می‌کند که با چندین ده جرم زمین به دور ستاره‌ای شبیه خورشید برخورد می‌کنند و شعله‌ای از نور و توده‌های غبار ایجاد می‌کنند.یافته‌های آن گرمای درخشان پس از تابش و ابر غبار ناشی از آن را نشان می‌دهد که در مقابل ستاره مادر حرکت کرده و به مرور زمان آن را کم‌نور می‌کند.
دکتر متیو کنورثی از دانشگاه لیدن گفت: «راستش را بخواهید، این مشاهده برای من کاملاً غافلگیرکننده بود. هنگامی که ما در ابتدا منحنی نور مرئی این ستاره را با ستاره شناسان دیگر به اشتراک گذاشتیم، شروع به تماشای آن با شبکه ای از تلسکوپ های دیگر کردیم.یک ستاره شناس در رسانه های اجتماعی اشاره کرد که ستاره بیش از هزار روز قبل از محو شدن نوری در مادون قرمز درخشید. آن موقع می دانستم که این یک رویداد غیرعادی است.»
دانشگاه بریستول که برای اولین بار این داستان را پوشش داد، هیچ اطلاعاتی در مورد اینکه این آماتور چه کسی بود، چه آموزش هایی داشت، یا اینکه آیا با یک موسسه مرتبط بود، منتشر نکرد.
شبکه ای از ستاره شناسان حرفه ای و آماتور این ستاره را به شدت مورد مطالعه قرار دادند که شامل نظارت بر تغییرات در روشنایی ستاره طی دو سال آینده بود. این ستاره پس از شبکه تلسکوپ هایی که برای اولین بار محو شدن ستاره را در طول موج های مرئی شناسایی کردند، ASASSN-21qj نامگذاری شد.
محققان به این نتیجه رسیدند که محتمل‌ترین توضیح این است که دو سیاره فراخورشیدی غول‌پیکر یخی با هم برخورد کرده‌اند و درخشش فروسرخ را تولید می‌کنند که توسط ماموریت NEOWISE ناسا شناسایی شده است، که از یک تلسکوپ فضایی برای شکار سیارک‌ها و دنباله‌دارها استفاده می‌کند.
دکتر سایمون لاک، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: «محاسبات و مدل‌های رایانه‌ای ما دما و اندازه ماده درخشان و همچنین مدت زمانی که درخشش طول کشیده است، با برخورد دو سیاره فراخورشیدی غول‌پیکر یخی مطابقت دارد.»
پس از آن، ابر زباله‌های در حال انبساط حاصل از برخورد، سه سال بعد از جلوی ستاره عبور کرد و باعث شد ستاره در طول موج‌های مرئی کم‌نور شود.
انتظار می‌رود طی چند سال آینده، ابر غبار در امتداد مدار بقایای برخورد شروع به لکه‌گیری کند و پراکندگی نوری از این ابر را می‌توان با تلسکوپ‌های زمینی و بزرگ‌ترین تلسکوپ ناسا در فضا ، معروف به WST.شناسایی کرد.
اخترشناسان قصد دارند از نزدیک آنچه را که در این منظومه اتفاق می‌افتد، مشاهده کنند.
دکتر Zoe Leinhardt، دانشیار اخترفیزیک در دانشگاه بریستول، می‌گوید: «مشاهده پیشرفت‌های بیشتر بسیار جذاب خواهد بود. در نهایت، توده مواد اطراف باقیمانده ممکن است متراکم شوند و مجموعه ای از قمرها را تشکیل دهند که به دور این سیاره جدید می چرخند.
