ضایعات میوه و بازیافت آن در اقتصاد دایره ای

الف – مقدمه

مدیریت در کاشت ، داشت و برداشت و همچنین فراوری میوه و صیفی جات بصورت صنعتی نه تنها برای کاهش حجم ضایعات مواد غذایی انباشته شده در محل های دفن زباله مهم است، بلکه برای توسعه ارزش افزوده از طریق استفاده مجدد و یا پردازش مجدد صنعتی برای کاربردهای دیگر، اهمیت دارد.

بر همه آشکار شده است که دفع زباله ها بصورت عام که مواد غذایی هم بخش عمده ای از آن هستند منجر به مشکلات و بحرانهای مختلف از جمله اجتماعی، زیست محیطی و اقتصادی می شود. این ضایعات منبعی غنی از ترکیبات با ارزش از جمله پلی فنول ها با فعالیت آنتی اکسیدانی بالا هستند که می توانند از طریق روش های بیوتکنولوژیکی برای کاربردهای صنعتی استخراج شوند.

در این زمینه، مدیریت ضایعات میوه برای حرکت از اقتصاد خطی به اقتصاد دایره ای با چالش مواجه می شود. در طی این گزارش سعی بر ارائه دیدگاهی یکپارچه در خصوص ضایعات میوه برای تولید ارزش مجدد از آن است.

در این راستا به یک تعریف باید توجه داشته باشیم .

ضایعات مواد غذایی چیست؟ حتی اگر ضایعات مواد غذایی را به طور کامل از بین ببریم، باز هم مواد آلی و قابل کمپوست در مسیر تولید تا مصرف تولید می شود. پوست هویج، هسته سیب، و بسیاری مواد دیگر در این دسته بندی قرار می گیرند . ضایعات میوه‌ها و سبزیجات (FVW) است که به قسمت‌های غیرقابل هضم و یا غیر قابل مصرف بصورت مواد اصلی اطلاق می‌شود که در مراحل مختلف مانند جمع‌آوری، جابجایی، حمل و نقل و پردازش دور ریخته می‌شوند . مطابق با تعریف فوق، FVW را می توان به عنوان ضایعات میوه و سبزی به جای ضایعات در نظر گرفت.

یکی از اصلی ترین نوع بازیابی ضایعات میوه تولید کمپوست است .کمپوست زباله کمتری را به محل دفن زباله می فرستد، در حالی که یک اصلاح خاک غنی از مواد مغذی برای کشاورزی تولید می کند . اخیرا در دنیا ورمی کمپوست از طریق ضایعات میوه طبیعی ترین کود و سالمترین آنها را ایجاد می نماید .

ب – چگونه بازیافت میوه ها و سبزیجات می تواند به محیط زیست کمک کند

https://homeguides.sfgate.com/recycling-fruits-vegetable-can-environment-79348.html

نوشته کریس دینسن راجرز

بقایایی که در سطل زباله می اندازید منبع اصلی مواد محل دفن زباله است. بر اساس گزارش آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده، ضایعات مواد غذایی حدود 12.5 درصد از کل زباله های جامد شهری را در سال 2007 تشکیل می داد – این حدود 32 میلیون تن زباله است. ضایعات مواد غذایی نیز با کمتر از 3 درصد، یکی از پایین ترین نرخ های بازیافت را دارند.

یافتن راه‌هایی برای بازیافت میوه‌ها و سبزیجات می‌تواند میزان ضایعاتی را که جامعه تولید می‌کند کاهش دهد.

برخی از این راه حل ها در زیر درج شده اند.

کمپوست سازی

میوه ها و سبزیجات را می توان به راحتی به عنوان کمپوست تغییر کاربری داد. این استفاده از چندین جهت برای محیط زیست مفید است. اول اینکه زباله ها را کاهش می دهد. EPA تخمین زد که متوسط نرخ دور ریختن سرانه 2.5 پوند در روز در سال 2007 بود. این رقم تقریباً به 1000 پوند برای هر نفر در سال ترجمه می شود. با کمپوست کردن میوه ها و سبزیجات آن را با منبع باکیفیتی از مواد آلی برای کاهش استفاده از کودهای شیمیایی فراهم می شود.

کاهش آلودگی منبع غیر نقطه ای

بازیافت میوه ها و سبزیجات مزایای بیشتری از نظر آلودگی منبع غیر نقطه ای دارد. استفاده از کمپوست از ضایعات مواد غذایی به جلوگیری از رواناب مضر ناشی از استفاده از کودهای مصنوعی کمک می کند. علاوه بر این، گیاهان سالم تر و مقاوم تر در برابر انگل ها و آفات خواهند بود و نیاز را به استفاده از آفت کش ها کاهش می دهند. مواد شیمیایی کمتری وارد سیستم آبرسانی عمومی می شود زیرا از آفت کش ها و کودهای کمتری استفاده می کنید. همه این عوامل به آب آشامیدنی تمیزتر کمک می کنند .

احیای زیستگاه

مواد مغذی موجود در ضایعات غذایی می‌تواند با ارائه منبع غنی از مواد آلی برای احیای زمینهای کشاورزی، بیشتر برای محیط زیست مفید باشد. می‌توان از میوه‌ها و سبزیجات بازیافتی برای تقویت مواد مغذی به گیاهان بومی برای شروع پروژه‌های بازسازی در امتداد تالاب‌ها یا نهرها استفاده نمود.

کاهش گازهای گلخانه ای

با بازیافت میوه ها و سبزیجات، میزان انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از پوسیدگی مواد غذایی را کاهش می دهید. از آنجایی که این غذاها ارگانیک هستند، به سرعت تجزیه می شوند و متان را در جو آزاد می کنند. EPA توضیح می دهد که متان به دلیل پتانسیل گرمایش جهانی برای محیط زیست خطرناک تر از دی اکسید کربن است. تصمیم شما برای بازیافت میوه ها و سبزیجات می تواند میزان متان تولید شده توسط محل های دفن زباله را کاهش دهد و در نتیجه سهم شما در تغییرات آب و هوایی را کاهش دهد .

ج -مطالعه موردی بازیافت میوه در اقتصاد دایره ای
https://www.mdpi.com/2304-8158/11/5/665
سالانه 1.3 میلیارد تن مواد غذایی هدر می رود و این امر نقش عمده ای در افزایش آلودگی دارد. زباله های مواد غذایی باعث افزایش انتشار گازهای گلخانه ای خانگی می شود که عمدتاً به دلیل انتشار گازهای مرتبط با تولید آن است. فرآورده های فرعی صنعتی میوه و سبزی به صورت برگ، پوست، دانه، تفاله و همچنین مخلوطی از آنها به وجود می آیند و بیشترین ضایعات غذایی را نشان می دهند. دور ریختن محصولات جانبی کشاورزی بر اساس برخی مقررات دولتی هزینه زیادی دارد. با این حال، محصولات فرعی میوه و سبزیجات غنی از ترکیبات زیست فعال ارزشمند هستند، بنابراین استفاده از آنها به عنوان تقویت کننده مواد غذایی، بسته بندی فعال مواد غذایی یا به عنوان مواد تشکیل دهنده غذا برای حفظ کیفیت غذا در طول زمان توجیه می شود.

مرور حاضر جدیدترین استفاده‌های انجام‌شده در مقیاس آزمایشگاهی را در محصولات فرعی میوه‌ها و سبزیجات مدیترانه‌ای به‌عنوان اجزای معتبر برای طولانی‌تر کردن ماندگاری مواد غذایی جمع‌آوری می‌کند و تصویری دقیق از آخرین ادبیات در این زمینه ارائه می‌دهد. تحقیقات کتابشناختی با استفاده از کلیدواژه ها و فیلترهای زیادی در 10 سال گذشته انجام شده است. چندین یافته علمی نشان می دهد که محصولات جانبی و به ویژه عصاره های آنها به طور موثری می توانند ماندگاری محصولات لبنی، محصولات تازه بریده شده، گوشت و محصولات مبتنی بر ماهی، روغن، شراب، رب و محصولات نانوایی را افزایش دهند. همه مطالعات پیشرفت‌های واضحی را در زمینه پایداری مواد غذایی ارائه می‌کنند، پتانسیل محصولات جانبی را به عنوان منبع ترکیبات زیست فعال برجسته می‌کنند و فرهنگی را ترویج می‌کنند که در آن غذاها برای دریافت عمر مفید دوم در نظر گرفته شده‌اند. همان ملاحظات نهایی در مورد وضعیت فعلی نیز گنجانده شد، که هنوز هم انتشار محصولات جانبی را محدود می کند. علاوه بر این، نتیجه‌گیری در مورد چشم‌انداز آینده برای بازیافت محصولات جانبی ارائه شد. مهم‌ترین تلاش‌ها باید توسط تحقیقات انجام شود، زیرا تنها یک رویکرد چند رشته‌ای برای یک بررسی سودمند می‌تواند روشی کارآمد برای ارتقاء مقیاس محصولات جانبی و تشویق پذیرش آنها در سطح صنعتی باشد.

1. معرفی

فائو اعلام کرد که «از دست دادن غذا» شامل کاهش کمیت یا کیفیت غذا در زنجیره تولید است و معمولاً در مراحل تولید، ذخیره سازی، پردازش و توزیع حیوانی و گیاهی رخ می دهد. علاوه بر این، ممکن است به دلیل یک عمل کشاورزی نادرست و همچنین برخی از پدیده ها مانند کبودی یا پژمردگی یا ذخیره سازی ناکافی باشد . در سطح جهانی، محققان تخمین می زنند که در زنجیره تامین مواد غذایی، درصد از دست دادن مواد غذایی در مراحل تولید، پس از برداشت و مصرف به ترتیب 24، 24 و 35 درصد است . «ضایعات مواد غذایی» جزء معضل گسترده تر از دست دادن مواد غذایی است و به کاهش کمیت یا کیفیت غذا ناشی از تصمیمات و اقدامات خرده فروشان، ارائه دهندگان خدمات غذایی و مصرف کنندگان اشاره دارد. این در مورد مواد غذایی خوراکی است که در دومین بخش از زنجیره تامین مواد غذایی تا زمان مصرف نهایی هدر می رود. به عنوان مثال، در انگلستان، ارزش محصولات هدر رفته بسته به اینکه زباله در طی فرآوری یا مصرف نهایی تولید می شود، بین 1500 تا نزدیک به 3000 دلار در هر تن تخمین زده می شود .ضایعات مواد غذایی باعث کاهش زمین های موجود و سایر نگرانی های زیست محیطی، از جمله انتشار گازهای غیرضروری می شود که با ردپای کربن و هدر رفت آب اندازه گیری می شود ونکات مشاهده کرد که غلات، سبزیجات و میوه ها 56 درصد از زباله های ایالات متحده را تولید می کنند، اما ردپای انتشار نسبتاً کمی دارند.

مدل خطی فعلی اقتصاد مبتنی بر مفهوم عرضه ثابت محصولات با عمر مفید کوتاه است که افزایش تولید را مجبور می کند نیازهای ثابت مصرف کننده را برآورده کند. بهره برداری بی رویه از منابع طبیعی محدود را افزایش می دهد که منجر به بحران زیست محیطی و اقتصادی قابل توجهی می شود. در سال 2009، فائو مجمعی را با عنوان “چگونه جهان را در سال 2050 تغذیه کنیم” ترتیب داد. بر اساس چشم انداز آن دوره زمانی، جمعیت جهان در سال 2050 تا 9.1 میلیارد نفر افزایش خواهد یافت که با افزایش شهرنشینی همراه خواهد بود. این امر منجر به افزایش تولید سالانه مواد غذایی خواهد شد. اما تنها با اجرای سیاست های سرمایه گذاری و کشاورزی صحیح امکان پذیر خواهد بود . این تنها یکی از نمونه های عینی بسیاری است که ماهیت واقعی روندهای رشد فعلی را نشان می دهد. جدای از کاهش تلفات و ضایعات در تمام سطوح زنجیره غذایی، امکان بازیافت به جای دور ریز آنها وجود دارد . بنابراین، هم اثرات اقتصادی و هم اثرات زیست محیطی ممکن است محدود باشد.

بازیافت محصولات جانبی میوه و سبزیجات

در چارچوب از بین رفتن مواد غذایی، صنایع غذایی سالانه میلیونها تن ها محصول جانبی را در طی فرآوری مواد غذایی تولید می کنند. فراوان ترین بخش را محصولات فرعی میوه و سبزیجات نشان می دهد که می تواند در طول فرآیند قبل و بعد از برداشت، آماده سازی و فرآوری میوه ها و سبزیجات رخ دهد. این محصولات فرعی صنعتی به دلیل تفاوت در فرآیندهای صنعتی با یکدیگر بسیار متفاوت هستند. به عنوان مثال تفاله انگور و زیتون از تولید شراب و روغن به دست می آیند، در حالی که سایر محصولات فرعی میوه از صنعت آب میوه، ژله و مربا به دست می آیند، به عنوان مثال از سیب، کیوی، مرکبات، میوه شور، انبه و غیره. و همچنین از فرآوری سیب زمینی، گوجه فرنگی یا هویج.

محصولات جانبی دارای ترکیبات فیتوشیمیایی با خواص آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی شناخته شده هستند . به طور کلی، محصولات فرعی غذا به عنوان خوراک دام یا برای تولید مواد زیستی، سوخت های زیستی، بیوگاز، مواد شیمیایی و کودهای زیستی استفاده می شود . با این حال، با گذشت زمان، به لطف پتانسیل بالای ترکیبات فعال آنها، آنها در چندین زمینه صنعتی (آرایشی، دارویی و غذایی) مورد استفاده قرار گرفته اند .

در رابطه با صنایع غذایی، هدف معرفی مجدد محصولات جانبی به خط تولید به عنوان مواد خام، به دست آوردن محصولات کاربردی جدید با مزایای سلامتی یا افزایش نگهداری مواد غذایی یا توسعه بسته بندی فعال بود، همانطور که در شکل 1 ارائه شده است.

شکل 1. جهت گیری های جدید در مدیریت محصولات جانبی میوه و سبزیجات.

تصویر فوق کاربردهای بالقوه گزارش شده در ادبیات علمی در این زمینه را نشان می دهد. در واقع، بسیاری از مطالعات و تحقیقات استفاده از این محصولات جانبی (i) به عنوان مواد تشکیل دهنده در انواع مختلف غذاها برای افزایش ارزش غذایی، (ii) به عنوان نگهدارنده های طبیعی برای حفظ کیفیت غذا، (iii) به عنوان منبع عوامل زیست فعال برای ایجاد فیلم ها و پوشش هایی با خواص ضد میکروبی و/یا آنتی اکسیدانی را گزارش می دهند.

به طور خاص، با توجه به محصولات جانبی برای نگهداری مواد غذایی، جالب است که مشاهده کنید که داده های ادبیات بسیار فراوان است. برخی از این مطالعات مربوط به سیستم های بسته بندی فعال است که با هدف افزایش عمر مفید مواد غذایی انجام می شود. علاوه بر این، سایر مطالعات بر روی محصولات جانبی متمرکز شده‌اند که مستقیماً روی مواد غذایی اعمال می‌شوند تا کیفیت آن در طول ذخیره‌سازی حفظ شود. در اینجا، چند نمونه ارائه می کنیم.

علویی و همکاران یک فیلم ترکیب شده با عصاره تفاله گوجه فرنگی ایجاد کردند، در حالی که Kanmani و Rhim عصاره دانه گریپ فروت را به یک فیلم آگار اضافه کردند. تورس-لئون و همکاران و Kanatt و Chawla به ترتیب تأثیر فیلم های مبتنی بر محصول جانبی انبه را بر روی هلو و گوشت مرغ آزمایش کردند. سایر نویسندگان استفاده از محصولات جانبی شراب سازی را در میوه ها و سبزیجات و در محصولات شیلات بررسی کردند. مادزوکی و همکاران و گالگو و همکاران محصولات جانبی گوجه‌فرنگی اضافه شده با فیلم و پوشش را به ترتیب روی زوال کالامانسی و گوشت خوک آزمایش کردند. علاوه بر این، مطالعات مختلفی در مورد انواع مختلف محصولات جانبی آسیاب زیتون وجود دارد .

در مورد محصولات جانبی که به منظور افزایش عمر مفید به غذا اضافه می شوند، کاربردهای متعدد یافت شده نشان می دهد که اثرات آنها کاملاً به نوع محصولات جانبی و ویژگی های غذا بستگی دارد. بنابراین، بررسی حاضر با هدف جمع‌آوری تمام اطلاعات موجود در ادبیات در طول 10 سال گذشته، که با کاربردهای خاص محصولات جانبی میوه و سبزیجات برای طولانی‌تر کردن ماندگاری مواد غذایی سروکار دارد، انجام می‌شود. برای سازماندهی بهتر کار، مطالعات بر اساس نوع غذا تقسیم شد، بنابراین شامل مواد غذایی لبنی، محصولات تازه بریده شده، غذای فرآوری شده با پایه سبزیجات، گوشت، ماهی و محصولات مبتنی بر غلات بود. در هر پاراگراف، خواننده می تواند جزئیات مربوط به نوع شناسی، غلظت و تکنیک استفاده از محصولات جانبی را در غذا بیابد. علاوه بر این، نتایج اصلی در مورد اثرات محصولات جانبی بر کیفیت مواد غذایی برجسته شد. این یک نقشه واقعی از موثرترین محصولات جانبی و بخش های غذایی را ارائه می دهد، جایی که محصولات فرعی می توانند امکان بازیافت را پیدا کنند. ملاحظات نهایی در مورد وضعیت فعلی و روندهای آتی نیز در نتیجه گیری گزارش شده است.

2. مواد و روشها

در این بررسی، جستجوهای ادبیات الکترونیکی با استفاده از کتابخانه آنلاین “opac.unifg.it” انجام شد که فایل‌ها را از چندین پایگاه داده از جمله پایگاه‌های اطلاعاتی PubMed، Google Scholar و Science Direct جمع‌آوری می‌کند. از عبارات جستجوی متعددی استفاده شده است، از جمله کلیدواژه‌هایی مانند «محصولات جانبی میوه‌ها و ماندگاری مواد غذایی»، «محصولات جانبی گیاهی و ماندگاری مواد غذایی»، «فعالیت آنتی‌اکسیدانی محصولات فرعی غذا» و «فعالیت ضد میکروبی مواد غذایی فرعی» محصولات”. عبارت‌های جستجوی خاص‌تری نیز به‌عنوان «محصولات جانبی انار در محصولات غذایی»، «زمان ماندگاری تفاله انگور و مواد غذایی» یا «محصولات فرعی میوه و گوشت» استفاده شد. فاصله زمانی انتخاب شده 2010-2022 بود، زیرا موضوع مورد بررسی کاملاً جدید است و هدف مرور فعلی جمع آوری آخرین روندهای مقیاس آزمایشگاهی است. در فرآیند تحقیق، مقالات متعددی کشف شد و از بین آنها، 86 مقاله برای مرور کلی فعلی مورد استفاده قرار گرفت. داده های ادبی بر استفاده مجدد بالقوه محصولات جانبی میوه و سبزیجات و چگونگی استفاده از این منابع به عنوان مواد تشکیل دهنده در محصولات غذایی برای افزایش عمر مفید مواد غذایی متمرکز شده است. مطالعات ذکر شده در این بررسی اجمالی بر اساس نوع مواد غذایی که در آن محصولات جانبی اضافه می شود (غذای لبنی، غذای باغبانی، غذای گیاهی، گوشت، غذای ماهی و غذای غلات) گروه بندی می شوند.

3. محصولات جانبی و برنامه های کاربردی مواد غذایی لبنی

محصولات لبنی نشان دهنده گروه بزرگ و متمایز از محصولات غذایی است. کیفیت مواد اولیه اولین جنبه ای است که در مراجعه به لبنیات باید رعایت شود. علاوه بر این، هر نوع محصول با عیوب خاصی همراه است. با این حال، می توان برخی از عوامل مشترک در طیف وسیعی از کالاها را شناسایی کرد. در واقع محصولات پرچرب مستعد اکسیداسیون هستند. علاوه بر این، محصولات لبنی می توانند در معرض تجزیه آنزیمی، شیمیایی یا فساد توسط باکتری ها، کپک ها و مخمرهایی که در دمای یخچال رشد می کنند قرار گیرند. در حال حاضر، بسیاری از درمان‌ها و فن‌آوری‌های بسته‌بندی نوآورانه وجود دارد که می‌توانند تخریب محصولات لبنی را محدود کرده و عمر مفید آن‌ها را افزایش دهند. در این راستا فرآورده های فرعی میوه و سبزیجات گزینه معتبری هستند. تنها دو مطالعه در مورد استفاده واقعی از محصولات جانبی میوه و سبزیجات برای افزایش عمر مفید محصولات لبنی در مقالات گزارش شده است، یک مطالعه با محصولات جانبی زیتون و دیگری در مورد محصولات جانبی انگور. نتایج اصلی تحقیق در جدول 1 ارائه شده است.

جدول 1. کاربرد محصولات جانبی در مواد غذایی لبنی.

محصولات جانبی زیتون و انگور

استخراج روغن زیتون انواعی از محصولات جانبی جامد و مایع تولید می کند که می توان آنها را در تفاله زیتون، فاضلاب کارخانه زیتون، برگ زیتون و سنگ زیتون و دانه ها دسته بندی کرد. علاوه بر بار اقتصادی برای تولیدکنندگان، فرآورده های جانبی روغن زیتون یک مشکل زیست محیطی جدی برای دفع ایمن آنها است. به طور همزمان، اینها سرشار از مولکول های زیست فعال به عنوان ترکیبات فنلی با فعالیت آنتی اکسیدانی و ضد باکتری هستند که می توانند در صنایع غذایی به عنوان منبع نگهدارنده های طبیعی مورد استفاده قرار گیرند. رولیا و همکاران از عصاره فنلی زیتون، به دست آمده از استخراج مایع-مایع با اتیل استات، برای محدود کردن رشد باکتری های فساد در پنیر «فیور دی لاته» استفاده کرد. عصاره فنلی به آب نمک پنیر بسته بندی شده در دو غلظت مختلف 250 و 500 میکروگرم بر میلی لیتر اضافه شد. حداکثر بار میکروبی تحمل شده برای P fluorescens در نزدیک به 13 و 15 روز ذخیره سازی برای نمونه های بارگذاری شده 250 و 500 میکروگرم بر میلی لیتر، در مقایسه با حدود 11 روز، که برای پنیر تیمار نشده یافت شد، به دست آمد. برای انتروباکتریاسه، حد آستانه در حدود 14 و 16 روز ذخیره سازی برای نمونه های اضافه شده 250 و 500 میکروگرم بر میلی لیتر به ترتیب رسیده است، در حالی که برای پنیر بسته بندی سنتی به حدود 10 روز رسیده است. بنابراین می توان ادعا کرد که از عصاره فرعی زیتون می توان با محدود کردن میکروارگانیسم های اصلی فساد برای افزایش ماندگاری “Fior di latte” از 2 به 4 روز استفاده کرد.

محصولات فرعی فرآوری انگور از فرآیند شراب سازی تولید می شوند. معمولاً به صورت تفاله متشکل از مخلوطی از دانه‌ها و پوست‌های باقی‌مانده که سرشار از پلی‌فنول‌ها، فیبرهای غذایی، اسید سیتریک، اسید اسکوربیک، توکوفرول‌ها، لیمونوئید و سایر ترکیبات کمیاب هستند، ایجاد می‌شود. این مخلوط ها همچنین دارای یک فعالیت ضد میکروبی قوی در برابر باکتری های گرم مثبت و گرم منفی، ضد عفونی کننده، میکروب کش، قارچ کش و ضد ویروس هستند. به همین دلیل، تفاله انگور شرابی می تواند جایگزینی عالی برای ترکیبات مصنوعی در افزایش عمر مفید مواد غذایی باشد. Tseng و Yanyun امکان استفاده از تفاله انگور شرابی را به عنوان منبعی از فیبرهای رژیمی آنتی اکسیدانی و پلی فنل ها در ماست برای بهبود ارزش غذایی و افزایش قابلیت نگهداری آن بررسی کردند. در این مطالعه، تفاله انگور کامل خشک، عصاره مایع تفاله (LE) و عصاره مایع منجمد خشک (FDE) مورد بررسی قرار گرفت. مقدار پراکسید به عنوان شاخص اکسیداسیون در طی نگهداری و پس از 3 هفته افزایش یافت. همچنین 3 درصد تفاله انگور اضافه شده با ماست کمترین میزان اکسیداسیون را نشان داد. نتایج جالب هستند، حتی اگر هنوز نیاز به بررسی بیشتر مکانیسم‌ها و روش‌های حفظ محتوای فنلی کل و فعالیت مهار رادیکال در محصول است.

4. محصولات جانبی برای محصولات تازه

غذاهای حداقل فرآوری شده منبع بزرگی از ویتامین ها، مواد معدنی، فیبر رژیمی و سایر مواد تشکیل دهنده هستند. ویژگی آنها این است که به عنوان موجودات زنده، فرآیندهای متابولیکی آنها مانند تنفس، تعرق و تبدیلات بیوشیمیایی پس از برداشت ادامه می یابد. بنابراین کیفیت محصول تازه در طول زمان کاهش می یابد تا زمانی که برای مصرف غیرقابل قبول شود. با این حال، این فرآیندها را می توان با دستکاری فرآیند و شرایط ذخیره سازی کند کرد. با توجه به ظهور فناوری های نوآورانه روزافزون، امکان افزایش عمر مفید آنها در طول فصل برداشت وجود دارد .این بخش در مورد استفاده واقعی از فرآورده های فرعی میوه و سبزیجات است که به عنوان محلول غوطه وری یا ماده غذایی با هدف افزایش ماندگاری مواد غذایی تازه برش خورده استفاده می شود. تمام مطالعات موردی در جدول 2 ارائه شده و در زیر به تفصیل گزارش شده است.

جدول 2. کاربرد محصولات فرعی در محصولات برش تازه.

محصولات جانبی گوجهفرنگی ، پاپایا، گریپ فروت و انار

محصولات فرعی گوجه فرنگی منبع خوبی از کلروفیل ها و ترکیبات فنلی با فعالیت آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی هستند. مارتینز-هرناندز و همکاران . اثرات محلول های غوطه وری مبتنی بر میکروسفر لیکوپن را بر تکامل کیفیت فیزیکوشیمیایی، میکروبی و زیست فعال سیب های تازه بریده شده در طول نگهداری در یخچال بررسی کردند. لیکوپن با استخراج حرارتی از محصولات فرعی گوجه فرنگی به دست آمد. شاخص براونینگ نشان داد که نمونه‌های حفاظت شده از میکروسفرهای لیکوپن تا روز نهم ذخیره‌سازی مقدار کمتری داشتند. این امر به ویژه در نمونه غوطه ور شده در محلول با بالاترین غلظت میکروسفرهای لیکوپن در مقایسه با نمونه شاهد غوطه ور در آب و نمونه غوطه ور در اسید اسکوربیک نشان داده می شود. بارهای میکروبی نمونه شاهد افزایش مزوفیل، مخمر و کپک را پس از 9 روز نشان داد، مشابه سیب های تازه بریده شده غوطه ور در محلول های میکروسفرهای کم لیکوپن. در حالی که نمونه غوطه ور در بالاترین غلظت میکروسفرهای لیکوپن، هیچ افزایش میکروبی را در طول دوره نگهداری نشان نداد.

پوست پاپایا همچنین برای جلوگیری از فرآیند قهوه ای شدن غذا استفاده می شود. پاپایا یک میوه گرمسیری است که محصولات فرعی فرآوری آن عمدتاً از پوست و دانه تشکیل شده است. آنها سرشار از ترکیبات زیست فعال هستند Faiq و Theerakulkait اثرات فرو بردن در عصاره خام پوست پاپایا و محلول مبتنی بر آب مقطر را بر مهار قهوه‌ای شدن در برش‌های سیب‌زمینی، موز و سیب ارزیابی کردند. عصاره پوست پاپایا با هم زدن مخلوطی از پوست پاپایا با آب مقطر و سپس سانتریفیوژ به دست آمد. نویسندگان گزارش کردند که در طول ذخیره سازی، عصاره درصد بیشتری از مهار قهوه ای شدن در برش های سیب زمینی در مقایسه با برش های موز و سیب داشت.

در مورد عصاره دانه گریپ فروت، کیم و همکاران مطالعه ای در مورد اثر ضد میکروبی آن در برابر E. coli O157:H7، S. typhimurium و L. monocytogenes تلقیح شده در کاهو تازه، به تنهایی و در ترکیب با اسید مالیک انجام داد. کاهوی تازه برش خورده در دمای 5 درجه سانتیگراد نگهداری شد و کیفیت میکروبی آن در مدت 14 روز بررسی شد. با توجه به E. coli O157:H7، تمام نمونه های تیمار شده بیش از 4.4 log کاهش CFU/g را نشان دادند. در مورد استافیلوکوکوس تیفی موریوم، همه تیمارها بیش از 4.1 کاهش ورود به سیستم داشتند. علاوه بر این، L. monocytogenes به کاهش قابل توجهی از غلظت سلول زنده آن در تمام نمونه های تیمار قرار گرفت. علاوه بر این، مشاهده شد که درمان ترکیبی برای کاهش همه پاتوژن‌های موجود در مواد غذایی آزمایش‌شده مؤثرتر بود.

فرآورده های جانبی انار عمدتاً از دانه و پوست تشکیل شده است که از تولید صنعتی آب میوه و مربا منشاء می گیرد. آنها سرشار از ترکیبات فعال، به ویژه، آنتوسیانین ها و تانن های قابل هیدرولیز، با فعالیت آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی بالا هستند. بلگاسم و همکاران عصاره پوست انار را به عنوان یک ضد میکروبی طبیعی برای کاهش رشد L. monocytogenes تلقیح شده روی خربزه، سیب و گلابی تازه برش داده شده از طریق غوطه وری آزمایش کرد. میوه های تازه پوست کنده، بریده شده و با عامل بیماری زا تلقیح شدند. سپس نمونه های تلقیح شده در محلول هایی با غلظت های مختلف عصاره غوطه ور شدند. در مورد سیب های تازه برش داده شده، نمونه بدون عصاره افزایش جمعیت L. monocytogenes را طی 7 روز نگهداری در سرد نشان داد. در مقابل، عصاره به طور موثر جمعیت پاتوژن را کاهش داد. علاوه بر این، کاهش غلظت سلول زنده برای نمونه هایی با غلظت بالاتر عصاره اضافه شده بیشتر گزارش شد. در مورد گلابی تازه تراشیده شده، به جز نمونه با کمترین غلظت عصاره، سایر نمونه های تیمار شده در مقایسه با نمونه شاهد کاهش معنی داری از L. monocytogenes نشان دادند. همانطور که انتظار می رفت، نمونه در بالاترین غلظت موثرترین بود. همچنین در خربزه تازه برش داده شده پس از 7 روز نگهداری، نمونه در بالاترین غلظت بیشترین کاهش را در پاتوژن مورد آزمایش نشان داد. الشربینی و همکاران همچنین اثربخشی عصاره متانولی پوست انار به‌عنوان درمان‌های درمانی و پیشگیرانه برای کنترل پوسیدگی خشک فوزاریوم روی غده‌های سیب‌زمینی، با استفاده از غوطه‌وری در پنج غلظت محلول عصاره یا آب مقطر (شاهد) بررسی شد. نویسندگان گزارش کردند که در کاربرد درمانی، عصاره باعث کاهش قابل توجه رشد پوسیدگی خشک غده های سیب زمینی در مقایسه با شاهد شد. بهترین کاهش برای نمونه با بیشترین غلظت عصاره به دست آمد. علاوه بر این، قطر ضایعات پوسیدگی خشک در غده های سیب زمینی را در کاربرد پیشگیرانه در مقایسه با شاهد به طور قابل توجهی کاهش داد. اخیراً، نویسندگان دیگر پوست انار را به همان شکلی که هست، بدون تولید عصاره آزمایش کردند. در این مورد، Lacivita و همکاران اثرات پودر پوست انار را در دو غلظت، بر کاهش کیفیت مخلوط سالاد میوه تازه بریده شده (شلیل و آناناس) در شربت فروکتوز، که در دمای 4 درجه سانتی گراد به مدت 4 هفته نگهداری می شود، ارزیابی کردند. تجزیه و تحلیل میکروبی نشان داد که برای 8 روز اول، همه نمونه ها تقریباً غلظت اولیه باکتری مزوفیل و سایکروتروف را حفظ کردند، در حالی که در پایان دوره نگهداری، نمونه شاهد تکثیر باکتریایی به طور قابل توجهی بالاتر داشت. سالاد شاهد برای حدود 24 روز از نظر میکروبیولوژیکی قابل قبول بود، در حالی که هر دو نمونه تیمار شده تا پایان ذخیره سازی زیر آستانه میکروبی بودند. بنابراین، کمترین غلظت محصول جانبی انار برای اطمینان از پایداری میکروبی طولانی‌تر سالاد میوه تازه در مقایسه با شاهد کافی است. به طور خاص، در پایان دوره نگهداری، سالاد تیمار شده در مقایسه با شاهد، به خصوص نمونه با بیشترین غلظت پوست، غلظت مخمر به طور قابل توجهی کمتری داشت. همچنین مشاهده شد که لایه برداری روی باکتری های اسید لاکتیک که در انتهای ذخیره سازی کمتر از شاهد بود، بسیار موثر بود. کیفیت حسی کلی نمونه کنترل به مدت 3 هفته ادامه داشت، در حالی که نمونه های فعال بیشتر دوام آوردند. در خاتمه می توان بیان کرد که ظرفیت پوست انار از آنجایی که قابلیت اعمال ضد میکروبی و ضد قارچی خوبی را دارد، می تواند به عنوان یک طیف وسیع در نظر گرفته شود. این محصولات فرعی می توانند جایگزین عالی برای ترکیبات مصنوعی باشند که عموماً توسط جامعه علمی به عنوان ضدعفونی کننده موثر میوه های تازه بریده شده شناخته می شوند.

5. محصولات جانبی مواد فرآوری شده با پایه سبزیجات

انواع مختلفی از غذاهای فرآوری شده با پایه سبزیجات مانند شراب، خمیر زیتون، خمیر فندق و روغن های تصفیه شده مختلف در این بخش ارائه شده است. هر یک از این غذاها مکانیسم خاصی برای خراب شدن و ماندگاری خاصی دارند زیرا تغییرات شیمیایی، میکروبیولوژیکی و فیزیکی در طول نگهداری ممکن است رخ دهد. در زمان های اخیر، مطالعات زیادی در زمینه امکان سنجی نگهداری این محصولات غذایی مختلف با ترکیبات طبیعی به دست آمده از محصولات جانبی انجام شده است. جدول 3 به طور خلاصه مطالعات موردی را که در دو پاراگراف بعدی به تفصیل شرح داده شده است، ارائه می کند.

5.1. محصولات جانبی زیتون

دی اکسید گوگرد (SO2) معمولاً در زمان بسته بندی به شراب های تجاری اضافه می شود تا پایداری میکروبیولوژیکی و اکسیداتیو ایجاد کند. رویز-مورنو و همکاران فعالیت های آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی عصاره غنی شده با هیدروکسی تیروزول به دست آمده از ضایعات آسیاب زیتون را به عنوان یک جایگزین بالقوه برای SO2 در شراب سازی بررسی کردند. نویسندگان به این نتیجه رسیدند که عصاره غنی شده با هیدروکسی تیروزول به خودی خود برای جایگزینی SO2 در شراب ها کافی نیست، اما ترکیبی از SO2 و عصاره غنی شده با هیدروکسی تیروزول می تواند راه حل معتبری باشد. در واقع، آنالیزها نشان داد که ساکارومایسس سرویزیه رشد خود را تنها با SO2 به تاخیر انداخت. Hanseniaspora uvarum و Pediococcus damnosus به طور کامل توسط SO2 مهار شدند، در حالی که عصاره تنها رشد آنها را به تاخیر انداخت. عصاره منجر به ناکارآمدی در برابر لاکتوباسیلوس پلانتاروم شد.

بوعزیز و همکاران مطالعه ای بر روی انواع مختلف عصاره برگ زیتون عصاره برگ هیدرولیز شده آنزیمی (EHE)، عصاره هیدرولیزات استیله (AHE) و اولئوروپئین خالص، در روغن زیتون تصفیه شده (ROo) و روغن تفاله زیتون تصفیه شده (RPo) انجام داد. در طول نگهداری، سپس آنها را با عصاره با α-توکوفرول مقایسه کردند. هر دو روغنی که با EHE اضافه شدند کمترین مقدار اکسیداسیون را نشان دادند. افزایش اکسیداسیون کنترل مشابه AHE اضافه شده با روغن بود. در نهایت، مقاومت اکسیداتیو با افزودن عصاره های فنلی برگ زیتون، به ویژه برای نمونه بارگذاری شده EHE، بهبود یافت. علاوه بر این، پس از 6 ماه ذخیره سازی، مقاومت اکسیداتیو برای دو روغن تصفیه شده اضافه شده با اولئوروپئین کمتر بود، در حالی که در نمونه شاهد و همچنین عصاره های غنی شده با α-توکوفرول و AHE به صفر رسید. بنابراین می توان بیان کرد که غنی سازی با عصاره برگ زیتون باعث کاهش ترشیدگی روغن می شود.

سایر نویسندگان اثر عصاره برگ زیتون را بر روی خمیر زیتون که از نظر حرارتی تثبیت نشده است در طول ذخیره سازی، در مقایسه با هیدروکسی تولوئن بوتیله (BHT) ارزیابی کردند. با توجه به تجزیه و تحلیل میکروبی، عدم وجود پاتوژن (کلستریدیوم و لیستریا گونه‌های) و آلاینده‌ها (Pseudomonas sppو Enterobacteriaceae) مشاهده شد. از آنجایی که نمونه‌های خمیر زیتون در معرض تثبیت حرارتی قرار نگرفتند، باکتری‌های قابل کشت، مخمرها و کپک‌ها در طول تولید و ذخیره‌سازی نمونه شناسایی شدند. با این حال، رشد آنها تحت تأثیر افزودن عصاره و ذخیره سازی در یخچال قرار گرفت. گروه های میکروبی اصلی کاهش قابل توجهی در غلظت سلول زنده در نمونه های اضافه شده با عصاره، به ویژه با 1.0 گرم بر کیلوگرم ثبت کردند. بنابراین، نویسندگان گزارش کردند که نمونه‌ها برای مصرف، از نظر میکروبیولوژیکی، در طول نگهداری در یخچال به مدت 120 روز در شرایط بسته‌بندی اصلاح‌شده، در مقایسه با 90 روز نمونه‌های تیمار نشده یا اضافه‌شده با BHT مناسب بودند.

5.2. محصولات جانبی سیب زمینی، انگور و انار

محصولات جانبی سیب‌زمینی معمولاً در میان باقیمانده‌های دیگر، به صورت پوسته‌هایی هستند که از بسیاری از فرآیندهای صنعتی سیب‌زمینی به دست می‌آیند. پوست سیب زمینی به دلیل محتوای بالای آن در ترکیبات فنلی با خواص شناخته شده ارتقاء سلامت، منبع غنی از ترکیبات زیست فعال است Samotyja . خواص آنتی اکسیدانی دو رقم مختلف Jazzy و Gala عصاره پوست سیب زمینی را بر روی روغن کلزا و آفتابگردان ارزیابی کرد. در رابطه با روغن کلزا، عصاره پوست سیب زمینی هر دو رقم از تشکیل هیدروپراکسیدها جلوگیری می کند و در مقایسه با BHT و هیدروکسی آنیزول بوتیله (BHA) کارایی بالاتری را نشان می دهد. در بین عصاره های مورد آزمایش، عصاره اتانولی 80 درصد کارآمدترین بود. عصاره ها همچنین تشکیل هیدروپراکسیدهای کونژوگه دی ان در روغن را به تاخیر انداختند. در مورد روغن آفتابگردان، عصاره اتانولی در برابر تشکیل هیدروپراکسیدها فعالیت متوسطی نشان داد. همچنین با افزایش غلظت عصاره، فعالیت در برابر تشکیل هیدروپراکسیدها افزایش یافت. همه عصاره های مورد بررسی قادر به تاخیر در تشکیل دی ان هیدروپراکسید کونژوگه بودند. علاوه بر این، تمام عصاره ها به طور قابل توجهی تشکیل هگزانال را در مقایسه با شاهد کاهش دادند. بنابراین، عصاره های پوست سیب زمینی نه تنها قادر به به تاخیر انداختن تغییرات اکسیداتیو اولیه هستند، بلکه تأثیر مثبتی بر کاهش ترشیدگی روغن نیز دارند.

در مورد محصولات جانبی انگور، Spigno و همکاران امکان استفاده از عصاره یخ زده فنلی مارک انگور را برای محافظت از خمیر فندق تجاری در برابر اکسیداسیون، خام و کپسوله سازی در سیستم های مختلف تحویل مبتنی بر نانو امولسیون بررسی کرد. نویسندگان اظهار داشتند که خاصیت فنلی انگور می تواند اکسیداسیون خمیر فندق را مهار کند و در نتیجه ماندگاری آن را بهبود بخشد، حتی اگر اثر آنتی اکسیدانی محدود بود زیرا خمیر پس از 5 هفته به دو فاز تقسیم شد و عصاره جدا شد. عصاره به طور کامل در خمیر فندق مایع تیره اضافه شده با امولسیفایر حل نشد. فرآیند کپسوله سازی فعالیت آنتی اکسیدانی تقریباً همه عصاره ها را کاهش داد. تمام فرمول های آزمایش شده پس از 83 روز دیگر فعال نبودند. نانو امولسیون روغن در آب به دلیل کارایی خود بهترین محلول کپسوله سازی را به دست آورد.

عصاره پوست انار نقش بسزایی در حفظ روغن دانه داشت. این نتیجه مطالعه موردی Drinić و همکاران است.. نویسندگان اثر عصاره پوست انار را به تنهایی و همراه با BHT بر پایداری آنتی اکسیدانی روغن هسته انار بررسی کردند. در پایان ذخیره سازی، روغن با ترکیب آنتی اکسیدان ها (05/0 درصد عصاره پوست انار و 01/0 درصد BHT) در مقایسه با عصاره پوست انار اضافه شده با روغن، اکسیداسیون کمتری داشت. مواد واکنش دهنده تیوباربیتوریک اسید (TBARS) نشان داد که در پایان ذخیره سازی، روغن اضافه شده با عصاره پوست انار بیشترین درصد مهار اکسیداسیون را نشان داد و به دنبال آن ترکیب آنتی اکسیدان ها و BHT قرار گرفت.

توضیح سایت : بخش گوشت و ماهی و.. از این مطلب حذف شده است.

د- یک مثال خاص – گوجه فرنگی

پس از سیب زمینی، گوجه فرنگی دومین محصول مهم سبزیجات در سراسر جهان است و بازیافت ضایعات گوجه فرنگی در حال حاضر در صدر خطرات زیست محیطی قرار دارد.

همانطور که مقاله جدید N.Kalogeropoulos توضیح می دهد: “فلاونوئیدها در ضایعات گوجه فرنگی غالب هستند (…) که 87٪ از فلاونوئیدها را تشکیل می دهند. از آنجایی که گوجه فرنگی حاوی بخش زیادی از غلظت پلی فنول ها است، محصولات فرعی گوجه فرنگی می توانند فرصت های زیادی را برای استفاده در صنعت در بسیاری از زمینه ها مانند آرایشی، دارویی، کشاورزی و بسیاری موارد دیگر ایجاد کنند.

به گفته کالوگروپولوس و تیم پژوهشگرانش، «از آنجایی که ضایعات گوجه‌فرنگی مواد بیوآلی هستند و در راستای روند پایداری و بازیافت/استفاده مجدد هستند، این ترکیبات با ارزش را می‌توان از ضایعات جدا کرد تا به عنوان آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی برای فرمولاسیون عملکردی استفاده شود. برای مثال غذاها، یا به عنوان افزودنی در سیستم های غذایی برای طولانی تر کردن عمر آنها استفاده شود.

در این مطالعه جدید، تیم تحقیقاتی وجود مواد شیمیایی گیاهی تقویت‌کننده سلامت مانند پلی فنل‌ها را در فرآورده‌های فرعی فرآوری گوجه‌فرنگی «به‌منظور ارزیابی پتانسیل استفاده از آنها به‌عنوان افزودنی برای تهیه غذاهای کاربردی» یا برای استفاده به‌عنوان یک ماده نگهدارنده در غذاها بررسی کردند.

با توجه به خواص آنتی اکسیدانی عالی و رنگ قرمز تند گوجه فرنگی و به ویژه لیکوپن، می توان از آنها در صنعت گوشت به منظور جلوگیری از تخریب اکسیداتیو و تغییر رنگ و تولید یک ماده غذایی “عملکردی” غنی شده با لیکوپن استفاده کرد که فواید سلامتی متعددی را به همراه دارد. در طی فرآوری گوجه فرنگی، ضایعاتی به نام تفاله گوجه فرنگی تولید می شود. این ماده حدود 5 درصد وزنی گوجه فرنگی های فرآوری شده را تشکیل می دهد و عمدتاً از پوست گوجه فرنگی، بقایای پالپ و دانه تشکیل شده است.

بسته بندی ساخته شده از ضایعات فرعی گوجه فرنگی

توسعه لایه پوشش زیستی از ضایعات فرآوری گوجه فرنگی در نظر گرفته شده برای بسته بندی فلزی کار می کند و طیف جدیدی از لاک های زیستی جایگزین را برای کاربرد در بیرون و داخل قوطی های قلع با استفاده از محصول جانبی گوجه فرنگی ابداع شده اند. این بسته بندی نوآورانه و سازگار با محیط زیست باعث کاهش ضایعات، بهبود کیفیت قوطی فلزی و کاهش استفاده از ظروف پلاستیکی می شود.

بیشتر گوجه‌فرنگی‌های کشت شده برای مواد غذایی مانند سس کچاپ، سس پاستا و کنسرو تبدیل می‌شوند. در طول فرآوری، تا 40 درصد از گوجه فرنگی ها به عنوان باقی مانده، عمدتاً پوست، پالپ و دانه ها به پایان می رسند. اگر از این مواد باقیمانده استفاده نشود، مشکل دفع و آلودگی محیط زیست را افزایش می دهد.

کنسرسیوم BIOCOPAC به رهبری ایستگاه آزمایشی برای صنعت نگهداری مواد غذایی (SSICA) در ایتالیا، از فرآورده های فرعی صنعت گوجه فرنگی برای ایجاد لاک ترموست بر پایه زیستی برای بسته بندی فلزی مورد استفاده برای محصولات غذایی استفاده کرده است. جزء اصلی این لاک های جدید یک بیو رزین بیوپلیمری است که از کوتیکول میوه استخراج می شود. رزین زیستی در واقع کوتین است – یک بیوپلیمر موم مانند ضد آب که در دیواره‌های سلول‌های مختلف گیاهی یافت می‌شود.

تیم تحقیقاتی از تکنیک های سازگار با محیط زیست برای استخراج کوتین از پوست گوجه فرنگی استفاده کرده است. سپس کوتین استخراج شده برای استفاده در تماس با غذا به یک لاک سازگار با محیط زیست تبدیل می شود. این لاک طبیعی دارای خواص شیمیایی-فیزیکی مشابه موادی است که در حال حاضر در صنایع غذایی استفاده می شود. این ماده برای برآورده کردن الزامات قانون اتحادیه اروپا طراحی شده است و آزمایش‌های اضافی مناسب بودن لاک‌های جدید را برای قوطی‌ها و بسته‌بندی مواد غذایی تأیید کرد. بسته بندی حاوی این لاک از سلامت مصرف کننده محافظت می کند و قابل بازیافت است.

این پروژه پتانسیل الهام بخشیدن به تحقیقات جدید برای سایر محصولات مبتنی بر زیستی را دارد که می توانند از سایر محصولات جانبی زباله با روش های جدید استفاده کنند. در نهایت، این تحقیق می‌تواند به بهبود استفاده از منابع تجدیدپذیر کشاورزی-غذایی اروپا و حمایت از شرکت‌ها با هدف پایدارتر شدن از نظر زیست‌محیطی منجر شود.

شرکت های کوچک و متوسط (SMEs) می توانند از این رویکرد بهره مند شوند. به عنوان مثال، CHIESA (یک پالایشگاه زیستی نوآورانه) و MARTINETE (یک شرکت صنعت نگهداری گوجه فرنگی) به طور مشترک یک درخواست ثبت اختراع در مورد یک روش استخراج نوآورانه برای جداسازی و استخراج کوتین از ضایعات فرآوری گوجه فرنگی ثبت کرده اند.

کنسرسیوم BIOCOPAC مشتاقانه منتظر است تا این فناوری را به یک کارخانه آزمایشی افزایش دهد. آنها همچنین علاقه مند به ایجاد همکاری با شرکا به منظور ارائه ایده خود به بازار هستند.

ه – نتیجه گیری

آگاهی از تأثیرات انسانی، اقتصادی و زیست‌محیطی ناشی از از دست دادن مواد غذایی و ضایعات، محققان را تشویق کرد تا امکان‌سنجی استفاده از محصولات جانبی صنعتی برای افزایش عمر مفید مواد غذایی را بررسی کنند. بسیاری از ترکیبات موجود در فرآورده‌های فرعی میوه‌ها و سبزیجات در طولانی‌تر کردن ماندگاری مواد غذایی مؤثر بوده‌اند. به طور خاص، مطالعات جمع‌آوری‌شده در این بررسی نشان داد که محصولات فرعی را می‌توان برای مهار فرآیندهای اکسیداسیون، رشد میکروبی و همچنین تخریب فیزیکی غذا، بدون به خطر انداختن خواص حسی استفاده کرد. برخی از ملاحظات انتقادی را می توان در رابطه با وضعیت فعلی و روندهای آتی برجسته کرد.

در حال حاضر، هنوز یافتن این نوع محصولات نوآورانه در بازار دشوار است. این نشان دهنده فقدان بزرگی در دنیای مدرن است که به طور مداوم به دنبال پایداری است. دلایل مختلفی ممکن است منجر به این مشکل شود. با توجه به این موضوع، احتمالاً یکی از دلایل اصلی، سرمایه گذاری پرخطر مرتبط با بازیافت محصولات جانبی است. اجرای صنعتی برای فرآیندهای بازیابی پیچیده است و نیاز به ارزیابی دقیق دارد. در حال حاضر، به نظر می رسد سرمایه گذاری قابل توجهی گران باشد، به ویژه برای شرکت های کوچک و متوسط، زیرا مصرف کننده تمایلی به پرداخت هزینه اضافی ندارد. به طور کلی، مردم تمایل دارند که رفتار نامنسجمی در مورد موضوع داشته باشند. در واقع، آنها خواهان افزایش تولید با کمترین هزینه ممکن هستند و آن را حتی بهتر از یکبار مصرف می دانند. در عین حال، آنها به طور فزاینده ای به مسائل زیست محیطی و بهداشتی علاقه مند هستند. به همین دلیل است که امروزه مردم به عنوان جایگزینی برای افزودنی های مصنوعی، از افزودنی های نگهدارنده طبیعی تقاضا می کنند. با این حال، آنها معمولاً تمایل دارند محصولات جانبی غذایی را با چیزی که ایمن یا مناسب برای مصرف انسان نیست، شناسایی کنند، که در پایان چرخه زندگی خود است و نمی تواند دوباره در زنجیره غذایی ادغام شود. تا به امروز، اکثر مصرف کنندگان از خرید مواد غذایی با محصولات جانبی منصرف شده اند.

روندی که در آینده پیش خواهد رفت.

در یک دیدگاه جدید اقتصاد زیستی، ارتقای مسیرهایی که بازیابی ترکیبات را تشویق می‌کنند، که همچنان ارزش افزوده‌ای را ارائه می‌کنند که در غیر این صورت از بین می‌رود، یک اولویت است. از بین بردن باورهای غلط که منجر به شناسایی محصولات جانبی صنعتی به عنوان زباله می شود، اساسی است. مانند بسیاری از زمینه های دیگر، اطلاعات اساس پیشرفت ملموس است. در این دیدگاه، رویکرد پژوهشی کل نگر نقش بسیار مهمی ایفا می کند که قادر به شناسایی مزایای محصولات جانبی و کارایی واقعی آنها است. تحقیقات باید به طور همزمان توجه را بر روی عوامل اصلی میان رشته ای متمرکز کند که می تواند محصولات فرعی مواد غذایی صنعتی را به یک نقطه ورود موثر برای کاهش مشکل بزرگ ضایعات غذایی تبدیل کند. بازیافت محصولات جانبی باید توسط قانون فعلی تایید شود و چشم انداز به عنوان مواد تشکیل دهنده جدید به ارزیابی های ایمنی و نظارتی جدید بستگی دارد. علاوه بر این، تأثیرات اجتماعی، محیطی، فرهنگی و روانی بر انتخاب غذایی مصرف کنندگان باید در نظر گرفته شود. به ویژه، مصرف کنندگان باید به طور فزاینده ای از پتانسیل بزرگ محصولات جانبی به عنوان یک پشتیبان معتبر در افزایش عمر مفید مواد غذایی آگاه باشند. در این راستا، مصرف کنندگان به احتمال زیاد مایل به پرداخت هزینه اضافی خواهند بود.