اولین گام ها به سمت پخش جریانی سازگار با آب و هوا

توسط Julius-Maximilians-Universität Würzburg

اعتبار: دامنه عمومی Pixabay/CC0

در سال های اخیر، پخش ویدئو به طور قابل توجهی افزایش یافته است. در حالی که در سال 2019 هر آلمانی به طور متوسط 42 دقیقه در روز را صرف تماشای ویدیوهای آنلاین در یوتیوب، نتفلیکس، فیس بوک یا سایر پلتفرم‌ها می‌کرد، یک سال بعد این مدت 55 دقیقه بود – در گروه 14 تا 29 ساله حتی 130 دقیقه. .

این خبر بدی برای آب و هوا است، زیرا استریم نیاز به ظرفیت عظیم رایانه و در نتیجه انرژی دارد، که به ندرت از منابع تجدیدپذیر تأمین می شود. طبق یک مطالعه در سال 2019، فعالیت پخش ویدئو حدود 60 درصد از ترافیک داده های جهانی در سال 2018 را تشکیل می داد و 306 میلیون تن CO2 منتشر می کرد که با انتشار سالانه اسپانیا قابل مقایسه بود.

کاربران چگونه می توانند مصرف انرژی خود را کاهش دهند؟ این موضوع توسط تیمی از دانشمندان دانشگاه Julius-Maximilians-Universität Würzburg (JMU) مورد بررسی قرار گرفت. دکتر بندیکت سگر، همکار پژوهشی در موسسه روانشناسی در JMU، مسئول این مطالعه بود. این تیم اکنون نتایج را در مجله سیاست مصرف کننده منتشر کرده است.

سگر توضیح می دهد: «در یک دوره هفت هفته ای، ما بررسی کردیم که چگونه مردم می توانند انتشار CO2 را هنگام تماشای ویدیوها در اینترنت کاهش دهند. سگر و تیمش از سه رویکرد مختلف برای کمک به کاربران برای تغییر عادات پخش خود استفاده کردند.

ابتدا، آنها به شرکت کنندگان در مورد ردپای کربن ویدیوهای آنلاین اطلاع دادند و راه هایی برای بهبود آن به آنها نشان دادند – به عنوان مثال، با تغییر از تلویزیون های هوشمند به لپ تاپ، انتخاب رزولوشن پایین تر، یا خاموش کردن عملکرد پخش خودکار. در مرحله دوم، هدف کاهش CO2 20 درصدی را برای برخی از آنها تعیین کردند. در مرحله سوم، برخی از شرکت‌کنندگان در مطالعه بازخورد هفتگی بیشتری در مورد ردپای کربن فعالیت‌های پخش خود دریافت کردند و اینکه آیا به هدف مورد توافق رسیده‌اند یا خیر.

اطلاعات کلید موفقیت است

سگر توضیح می‌دهد که نتایج واضح بود: «معلوم شد که ارائه اطلاعات در پایان هفته اول منجر به کاهش مصرف CO2 تا 30 درصد در هفته‌های بعد شده است. در مقابل، دو محرک بعدی – هدف کاهش 20 درصدی و بازخورد هفتگی – هیچ اثر اضافی نداشتند.

کاهش مدت زمان پخش و همچنین انتخاب رزولوشن پایین‌تر عامل کاهش بود. سگر می‌گوید: «از این نتیجه می‌گیریم که افراد می‌توانند ردپای کربن فعالیت‌های دیجیتالی خود را بهبود بخشند، در صورتی که دانش مشکل و عمل مناسب به آنها ارائه شود و نوعی دفتر خاطرات از فعالیت‌های خود داشته باشند».

این مطالعه بخشی از تمرکز تحقیقاتی “ارتباطات آب و هوایی، نگرش و تغییر رفتار” در موسسه روانشناسی در دانشگاه وورزبورگ است. سال گذشته، این تیم قبلاً یک مطالعه بسیار مورد توجه منتشر کرده بود که بر اساس آن ارجاعات در منوها به ردپای کربن ظروف، مردم را متقاعد می کند که بیشتر به سراغ جایگزین سازگارتر با آب و هوا بروند. این روانشناس می گوید: با مطالعه حاضر می خواهیم تمرکز گفتمان عمومی اقلیم را قویتر از قبل به حوزه های دیجیتالی زندگی هدایت کنیم.

پلتفرم های استریم نیز می توانند سهم خود را داشته باشند

با این حال، سگر مسئولیت را تنها بر عهده کاربران نمی بیند. در عوض، به نظر او، ارائه دهندگان پلت فرم نیز می توانند سهم قابل توجهی در صرفه جویی در انرژی داشته باشند، به عنوان مثال با تغییر تنظیمات پیش فرض سازگار با آب و هوا. هر کسی که وب‌سایت مربوطه را فراخوانی کند یا برنامه‌ای را باز کند، در اصل، ویدیوها با وضوح پایین نمایش داده می‌شوند.

برای کیفیت بالاتر، کاربران باید اقدام کنند. یک عملکرد پخش خودکار غیرفعال شده نیز باید بخشی از این تنظیمات استاندارد باشد. سپس فیلم بعدی به طور خودکار و بلافاصله پس از پایان یکی شروع نمی شود.

سگر می‌گوید: «البته، تبدیل مراکز داده به انرژی‌های تجدیدپذیر حتی مؤثرتر خواهد بود. با این حال، نهادهای تصمیم‌گیر محلی، ملی و بین‌المللی باید شرایط چارچوب مساعدی را برای این امر تعیین کنند.

.https://techxplore.com