کف جنگلی با سنگ مرمر شیشه ای شفاف حکاکی شده با نقشه کره، عکس از RomoloTavani/Getty Images
توسط رابرت جی لمپرت و الیزابت گیلمور -18 آوریل 2022
وقتی دانشمندان در سراسر جهان هشدار می دهند که تغییرات آب و هوایی تا کنون پیشرفت کرده است، احساس بدبینی آسان است، اکنون اجتناب ناپذیر است که جوامع یا خود را متحول کنند یا متحول شوند. اما به عنوان دو تن از نویسندگان گزارش اخیر بین المللی آب و هوا، دلیلی برای خوش بینی نیز می بینیم.
آخرین گزارش‌های هیئت بین‌دولتی تغییرات اقلیمی، تغییرات پیش‌رو را مورد بحث قرار می‌دهد، اما آنها همچنین توضیح می‌دهند که چگونه راه‌حل‌های موجود می‌توانند انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهند و به مردم کمک کنند تا با تأثیرات تغییرات آب و هوایی سازگار شوند که نمی‌توان از آن اجتناب کرد.
مشکل این است که این راه حل ها به اندازه کافی سریع اجرا نمی شوند. علاوه بر پس زدن صنایع، ترس مردم از تغییر به حفظ وضعیت موجود کمک کرده است.
برای کند کردن تغییرات آب و هوایی و سازگاری با آسیب هایی که از قبل در حال وقوع است، جهان باید نحوه تولید و استفاده از انرژی، حمل و نقل مردم و کالاها، طراحی ساختمان ها و رشد مواد غذایی را تغییر دهد. این با پذیرش نوآوری و تغییر شروع می شود.
ترس از تغییر می تواند منجر به بدتر شدن تغییر شود
از انقلاب صنعتی تا ظهور رسانه های اجتماعی، جوامع دستخوش تغییرات اساسی در نحوه زندگی مردم و درک جایگاه خود در جهان شده اند.
برخی از تحولات به طور گسترده بد در نظر گرفته می شوند، از جمله بسیاری از تغییرات مرتبط با تغییرات آب و هوایی. به عنوان مثال، حدود نیمی از اکوسیستم های صخره های مرجانی جهان به دلیل افزایش گرما و اسیدیته در اقیانوس ها از بین رفته اند. کشورهای جزیره ای مانند کیریباتی و جوامع ساحلی، از جمله در لوئیزیانا و آلاسکا، در حال از دست دادن زمین توسط دریاها هستند.
تغییرات دیگر هم اثرات خوب و هم بد داشته است. انقلاب صنعتی استانداردهای زندگی بسیاری از مردم را به شدت افزایش داد، اما باعث نابرابری، اختلالات اجتماعی و تخریب محیط زیست شد.
مردم اغلب در برابر تغییر و تحول مقاومت می کنند زیرا ترس آنها از از دست دادن چیزی که دارند قدرتمندتر از این است که بدانند ممکن است چیز بهتری به دست آورند. تمایل به حفظ چیزها به همان شکلی که هستند – که به عنوان سوگیری وضعیت موجود شناخته می شود – انواع تصمیمات فردی را توضیح می دهد، از پایبندی به سیاستمداران فعلی گرفته تا ثبت نام نکردن در برنامه های بازنشستگی یا سلامت (PDF) حتی زمانی که گزینه های جایگزین ممکن است از نظر منطقی بهتر باشند.
این تأثیر ممکن است برای تغییرات بزرگتر حتی بیشتر باشد. در گذشته، به تعویق انداختن تغییرات اجتناب‌ناپذیر منجر به دگرگونی‌هایی شده است که غیرضروری خشن هستند، مانند فروپاشی برخی از تمدن‌های قرن سیزدهم در جنوب غربی ایالات متحده. از آنجایی که افراد بیشتری آسیب های تغییرات آب و هوا را تجربه می کنند، ممکن است متوجه شوند که تحول اجتناب ناپذیر است و راه حل های جدیدی را در پیش بگیرند.
ترکیبی از خوب و بد
گزارش‌های IPCC روشن می‌سازد که آینده ناگزیر شامل تغییرات بیشتر و بزرگتر مرتبط با آب و هوا است. سوال این است که ترکیب خوب و بد در آن تحولات چه خواهد بود.
اگر کشورها اجازه دهند انتشار گازهای گلخانه ای با سرعت بالا ادامه یابد و جوامع فقط به صورت تدریجی با تغییرات آب و هوایی ناشی از آن سازگار شوند، تغییرات عمدتاً اجباری و عمدتاً بد خواهند بود.
به عنوان مثال، یک شهر کنار رودخانه ممکن است با بدتر شدن سیل بهاری، آب‌ریزهای خود را افزایش دهد. در برخی مواقع، با افزایش مقیاس سیل، چنین سازگاری به محدودیت های خود می رسد. سیل بند های لازم برای جلوگیری از آب ممکن است بسیار گران یا آنقدر مزاحم شوند که هرگونه مزیت زندگی در نزدیکی رودخانه را تضعیف کنند. جامعه ممکن است از بین برود.
جامعه کنار رودخانه همچنین می‌تواند رویکردی آگاهانه‌تر و پیش‌بینی‌کننده‌تر برای تحول اتخاذ کند. ممکن است به مناطق مرتفع منتقل شود، کنار رودخانه خود را به پارک تبدیل کند و در عین حال مسکن مقرون به صرفه را برای افرادی که به دلیل این پروژه آواره شده‌اند ایجاد کند، و با جوامع بالادست برای گسترش مناظر که آب‌های سیلاب را جذب می‌کنند، همکاری کند. به طور همزمان، جامعه می‌تواند به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر و حمل‌ونقل الکتریکی سوق پیدا کند تا به کاهش گرمایش جهانی کمک کند.
خوش بینی در اقدام عمدی است
گزارش‌های IPCC شامل نمونه‌های متعددی است که می‌تواند به هدایت چنین تحول مثبتی کمک کند.
به عنوان مثال، انرژی های تجدیدپذیر در حال حاضر به طور کلی ارزان تر از سوخت های فسیلی هستند، بنابراین تغییر به سمت انرژی های پاک اغلب می تواند باعث صرفه جویی در هزینه ها شود. همچنین می توان جوامع را برای زنده ماندن در برابر خطرات طبیعی از طریق مراحلی مانند حفظ آتش سوزی های طبیعی و ساخت خانه ها برای کمتر مستعد سوختن دوباره طراحی کرد.
هیچ گروهی نمی تواند به تنهایی این تغییرات را اعمال کند. همه باید دخیل باشند، از جمله دولت هایی که می توانند تغییرات را اجبار و مشوق کنند، مشاغلی که اغلب تصمیمات مربوط به انتشار گازهای گلخانه ای را کنترل می کنند و شهروندانی که می توانند بر هر دو فشار بیاورند.
تحول اجتناب ناپذیر است
تلاش‌ها برای انطباق با تغییرات اقلیمی و کاهش آن به طور قابل توجهی در پنج سال گذشته پیشرفت کرده است، اما آنقدر سریع نیست که از تغییراتی که در حال حاضر در حال انجام است جلوگیری کند.
انجام کارهای بیشتر برای تغییر وضعیت موجود با راه حل های اثبات شده می تواند به آرام کردن این تحولات و ایجاد آینده ای بهتر در این فرآیند کمک کند.
