7 مه 2022 -کاترین کلیفورد
06 ژانویه 2022، مکلنبورگ-پومرانی غربی، ویسمار: دود از دودکش‌های کارخانه‌های صنعتی پردازش چوب در بندر ویسمار بلند می‌شود. عکس Jens Büttner/dpa-Zentralbild/ZB
اریک تون یکی از سرمایه گذاران فنی شرکت سرمایه گذاری فناوری آب و هوای بیل گیتس، Breakthrough Energy Ventures است. او یکی از دو نفری است که برای تامین بودجه باید هر معامله ای را امضا کند و پنج سرمایه گذاری در فناوری جذب کربن امضا کرده است که چهار مورد از آنها به طور عمومی اعلام شده است.
دی اکسید کربن حاصل از سوزاندن سوخت های فسیلی منبع اصلی تغییرات آب و هوایی ناشی از انسان است. جذب کربن مجموعه‌ای از روش‌ها – برخی آزمایش‌شده در زمان، برخی آزمایشی – برای کاهش انتشار دی‌اکسید کربن از طریق حذف آنها در منبع یا از جو است. اصطلاح “کربن” اغلب به عنوان مخفف دی اکسید کربن، CO2، در بحث در مورد فن آوری جذب و جداسازی استفاده می شود.
تون استدلال های ضد فناوری جذب کربن را درک می کند، اما به هر حال او خوش بین است.او در گفتگوی ویدئویی به CNBC گفت، یک ترس بزرگ این است که فناوری جذب کربن یک “خطر اخلاقی” ایجاد می کند. اگر فناوری جذب کربن مقرون به صرفه شود، شرکت‌ها ممکن است فعالیت‌های خود را کربن‌زدایی نکنند – آنها فقط به انتشار ادامه می‌دهند و سپس کربن منتشر شده را از اتمسفر بیرون می‌کشند و عملاً حق را در رقابت انتشار گازهای گلخانه‌ای زیر پا می‌گذارند.
در عوض، منتقدان می‌گویند، شرکت‌ها باید با استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر و افزایش بهره‌وری انرژی، بر کربن زدایی فعالیت‌های خود تمرکز کنند.تون فکر می کند که این یک دوگانگی نادرست است.
تون به CNBC گفت: “باید همه موارد بالا مورد توجه باشد.”
این همان چیزی است که آخرین گزارش هیئت بین دولتی سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوا می گوید. در خلاصه این گزارش آمده است:
حذف دی‌اکسید کربن برای «مقابله کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای که به سختی کاهش می‌یابد» «ضروری» است و همچنین «یک عنصر ضروری 34 از سناریوهایی است که گرمایش را تا سال 2100 به 1.5 درجه سانتی‌گراد یا احتمالاً زیر 2 درجه سانتی‌گراد محدود می‌کند».
چه کسی پرداخت می کند؟
با این حال، برای اینکه یک فناوری مقیاس‌پذیر شود، باید تقاضا وجود داشته باشد.مشاهده تقاضای اقتصادی برای جایگزین های کم کربن برای محصولات موجود آسان است. باد و خورشید می‌توانند ارزان‌تر از سوخت‌های فسیلی برای تولید برق باشند، وسایل نقلیه الکتریکی می‌توانند سفرهای پرهزینه بنزین را حذف کنند، و بهبود فرآیندهای صنعتی و کارایی ساختمان نه تنها در مصرف انرژی، بلکه در هزینه نیز صرفه‌جویی می‌کند.
پس چه کسی هزینه حذف دی اکسید کربن را پرداخت می کند و چرا؟
تون به CNBC گفت:
در حال حاضر، بازار جذب کربن داوطلبانه است، به این معنی که شرکت‌ها در صورت تمایل شرکت می‌کنند، نه خارج از الزامات یا مقررات فدرال. آن بازار اخیراً چند شاخه سبز دیده است. به عنوان مثال، در اواسط آوریل، ارائه‌دهنده فناوری پرداخت آنلاین Stripe با چندین شرکت فناوری دیگر، از جمله آلفابت مادر گوگل و متا، مادر فیسبوک، همکاری کرد تا نزدیک به 1 میلیارد دلار برای رونق بازار جذب کربن اختصاص دهد.
استرایپ مایل است سایر شرکت‌ها را با سرمایه اولیه افزایش دهد، اما همچنین می‌داند که صنعت تقریباً به طور قطع به مداخله دولت نیاز خواهد داشت. فلوریان ماگانزا از استرایپ به CNBC گفت که این می تواند به شکل قیمت کربن، یارانه حذف کربن که شرکت های خصوصی انجام می دهند، یا تامین مالی تحقیقات باشد.
اما در حال حاضر، سمت تقاضا به شدت نامشخص است. وی توضیح می‌دهد که تقاضا از سوی صنعت وجود دارد – برای مثال، صنعت نوشابه‌های گازدار در برخی بازارها تا 1000 دلار در هر تن دی اکسید کربن می‌پردازد، در حالی که صنعت نفت حدود 35 دلار در هر تن برای دی اکسید کربن می‌پردازد تا در بهبود بازیافت نفت استفاده شود. اما به طور کلی، بازار جذب کربن فرض می کند که مقررات یا مشوق های دولتی در طول زمان افزایش می یابد زیرا مشکل تغییرات آب و هوا آشکارتر و مدیریت آن به یک امر سیاسی تبدیل می شود.
