3 سپتامبر 2021 اعتبار: Pixabay/CC0 دامنه عمومی
در پی بارش شدید باران در 1 سپتامبر 2021، ایستگاه‌های مترو در نیویورک مملو از آب شد. اما این تنها مورد نیست و در سال گذشته ما تصاویر مشابهی را در سایر شهرهای بزرگ، از جمله لندن و ژنگژو در چین مشاهده کردیم.
ما با کلاوس هانس جیکوب، متخصص ژئوفیزیک و متخصص سیلاب که سیستم متروی نیویورک را قبل و بعد از طوفان سندی در سال 2012 تجزیه و تحلیل کرده بود، در مورد خطر سیل (و در حال افزایش) سیستم‌های حمل و نقل زیرزمینی ساحلی و اینکه برنامه ریزان شهر برای آماده سازی و محافظت از آن‌ها چه کاری می‌توانند انجام دهند صحبت کردیم.
آیا موارد سیل عمده مترو در حال افزایش است؟ و اگر چنین است، چرا؟
در نیویورک طی یک ماه گذشته، ما سه سیل در مترو داشتیم – ابتدا به دلیل بارش شدید باران، سپس طوفان گرمسیری هنری و اکنون طوفان ایدا. در همین حال، ما سیل‌های مشابهی را در شهرهای سراسر آمریکا و جهان مشاهده کرده‌ایم.
من فکر می‌کنم پیام باید تا این لحظه کاملاً روشن باشد: تغییرات آب و هوایی به آینده مربوط نمی‌شود. اثرات آن در حال حاضر اتفاق می‌افتد اقیانوس‌های گرمتر به معنای رطوبت بیشتر در جو است و با برخورد رطوبت با هوای سرد، همه این‌ها مانند سگ‌ها و گربه‌های ضرب المثل بر شهرها فرود می‌آید.
این فقط برای شهرهای ساحلی مشکلی ایجاد نمی‌کند. به عنوان مثال، آیدا، ویرانی‌هایی را در سراسر فضای داخلی شرق ایالات متحده ایجاد کرد. اما، البته، بسیاری از متروهای اصلی – از لندن تا آمستردام تا مارسی تا نیویورک – در کنار رودخانه‌های اصلی یا در ساحل ساخته شده‌اند. این امر آن‌ها را از طریق جزر و مد یا باران شدید در برابر آب اضافی آسیب پذیر می‌کند.
سن برخی از این سیستم‌های مترو چگونه بر خطر سیل تأثیر می‌گذارد؟
هنگامی که مترو در نیویورک در سال 1904 ساخته شد، هیچ کس به افزایش سطح دریا یا باران‌های سیل آسا فکر نمی‌کرد. و بنابراین طراحی اساسی سیستم زیرزمینی آن پدیده‌ها را در نظر نگرفت. ما اکنون بهتر می‌دانیم در 20 سال گذشته، طوفان‌های شدیدتر نتیجه‌ای اجتناب ناپذیر از تغییرات آب و هوایی ساخته دست بشر است. اما علیرغم اینکه چند دهه برای انجام این کار وقت گذاشتیم، ما هنوز به جای فعال بودن در حالت واکنش هستیم. اساساً مقامات شهری به جای انجام اقدامات مانند جا به جایی زیرساخت‌ها یا حفاظت از آن، نظافت را پس از طوفان تمیز می‌کنند.
بنابراین شهرها برای حفاظت بهتر از سیستم‌های قدیمی مترو چه می‌توانند بکنند؟
در مورد سیستم‌های قدیمی مترو، ما نمی‌توانیم منطقی انتظار داشته باشیم که آن‌ها طی چند دهه آینده جا به جا شوند. در عوض ما باید عوارض آن‌ها را برطرف کنیم.
هرچقدر هم عجیب به نظر برسد، اما مشکل به خودی خود آب نیست. در عوض، این ناسازگاری میزان بارندگی است که ما می‌بینیم و جایی که دهانه‌ها در سیستم مترو ما وجود دارد – نه تنها در جایی که افراد داخل و خارج می‌شوند، بلکه دریچه‌های تهویه در جایی که هوا وارد و خارج می‌شود و کابل‌های الکتریکی وارد می‌شوند. همه این دهانه‌ها اجازه می‌دهد آب از خیابان‌ها خارج شده و وارد مترو شود.
این‌ها مشکلات مهندسی شناخته شده‌ای هستند که می‌توان آن‌ها را برطرف کرد. در نیویورک، اداره حمل و نقل متروپولیتن بخش بزرگی از مشکل ناشی از موج طوفان ساحلی را با نصب وسایلی مانند دروازه‌ها و موانع برطرف کرد – برخی به صورت دائمی نصب شده‌اند، برخی از آن‌ها باید قبل از ظاهر شدن آب در محل قرار گیرند. این‌ها از ورود آب به سیستم مترو جلوگیری می‌کند. طبق محاسبات من، هنگام کار طبق طرح، می‌توانند 98 درصد از سیلاب ساحلی را کاهش دهند.
اما این اقدامات برای سیلاب ساحلی کار می‌کند. مشکلی که ما در 1 سپتامبر 2021 دیدیم، نتیجه رواناب خیابان‌ها بود که به سیستم وارد می‌شد. با افزایش طوفان ساحلی، آب فقط در سطح پایین وارد سیستم مترو می‌شود – شاید در ورودی‌هایی که فقط چند فوت بالاتر از سطح دریا قرار دارد. با بارش باران، حتی در ارتفاعات بالاتر در یک شهر، در متروها می‌توانند سیلاب ایجاد کنند.
این مشکل آب روان خیابانی را چگونه حل می‌کنید؟
باید از دو جهت با آن برخورد شود. در وهله اول از طغیان خیابان جلوگیری و از ورودی‌های مترو محافظت نمود.
جلوگیری از سیل خیابانی را می‌توان با افزایش ظرفیت ناودان‌های خیابانی و سیستم فاضلاب برای برداشتن آب روان از خیابان‌ها به دست آورد. این را می‌توان با پهن کردن یا افزودن ناودان‌های جدید، اما همچنین با داشتن لوله‌های فاضلاب با قطر بزرگتر در جاده‌ها انجام داد.
و سپس می‌توانید با کاشتن درختان بیشتر در خیابان‌ها و قرار دادن سطوح نفوذپذیر، زمین را بیشتر جذب کنید. به عنوان مثال، به جای پارکینگ‌های بتنی، ماسه‌ای بگذارید که سطحی نفوذ پذیر است و به زمین اجازه می‌دهد آب را جذب کند.
صاحبان املاک شخصی می‌توانند در صورت داشتن سقف مسطح، فضای سبز را روی سقف خود قرار دهند تا آبچکان نداشته باشند. سقف‌های سبز می‌توانند آب ریخته شده از آسمان را جذب کنند. و حوضچه‌ها – دستگاه‌هایی که آب طوفان را جمع آوری می‌کنند – و سپس آن آب را به آرامی آزاد می‌کنند.
