جودی کول -11 اوت 2021Ted Talks در YouTube / عکس تایتانیک توسط NOAA
این که نتوانید جهان را مانند دیگران مشاهده کنید اغلب یک اشکال تلقی می‌شود، اما دید از لنزهای مختلف نیز می‌تواند الهام آور باشد. روبرت بالارد 79 ساله، از پیشگامان فناوری رباتیک زیر آب، همیشه می‌دانست که نسبت به اکثر افراد متفاوت است، اما چند سال پیش بود که فهمید که او نارساخوان است. در حالی که او سرانجام توضیحی در مورد مسائل اولیه یادگیری که او را از همسالان خود متمایز می‌کرد، داشت، اما درک این امر نیز تا حد زیادی توضیح داد که بینایی او چقدر خارق العاده است.
بالارد به عنوان کاشف در کل، همراه با تحقیقات روباتیک خود در موسسه اقیانوس شناسی وودز هول، به معنای واقعی کلمه اقیانوس‌های وسیع زمین است.
بالارد به ما گفت: «من در دنیایی زندگی می‌کنم که در آن همه جا تاریک است، بنابراین شما باید آن را در ذهن خود تجسم کنید… افراد نارساخوان در تجسم فضای سه بعدی بسیار خوب عمل می‌کنند. هنگامی که در مرکز کار خود هستم… می‌توانم تمام این اطلاعات را درمغزم جای دهم و سپس تصویری ذهنی از جهانی از تاریکی مطلق (جایی که در آن بسیار راحت هستم) ایجاد کنم… زیرا آن را در ذهن خود می‌بینم.
بالارد قبل از این که بفهمد او نارساخوان است، تصور می‌کرد که دیگران نیز جهان را چنین می‌بینند، اما این توانایی منحصر به فرد او در جذب همزمان حجم وسیعی از اطلاعات «چشم به هم» است که به بزرگترین دستاوردهای او منجر شده است.
پیدا کردن لاشه کشتی RMS تایتانیک به نام او است. در حالی که می‌توان گفت که این امر تاریخی است که او به خاطر آن (حداقل توسط موتورهای جستجو) به خاطر سپرده می‌شود، اما از قضا وقتی این موضوع کشف شد، بلارد در یک ماموریت محرمانه برای دولت ایالات متحده بود.
علاوه بر مکان یابی سایر کشتی‌های غرق شده – مانند کشتی جنگی نازی، بیسمارک، ناو هواپیمابر USS Yorktown و قایق گشت اژدر. این فناوری با هدایت بلارد تا کنون برخی از جامع‌ترین دانش علمی در مورد کف اقیانوس را در اختیار ما قرار داده است.
ساکنان روبات بالارد اسرار تکتونیک صفحات را کشف کرده‌اند و بیوم‌های وسیع و زیر دریائی که قبلاً ناشناخته بوده و محل زندگی موجودات را کشف کرده‌اند. بالارد که در خارج از چارچوب تاریخ دریانوردی معمولی فکر می‌کرد، یک مسیر تجاری مستقیم را از طریق دریای مدیترانه بین روم باستان و کارتاژ با دنبال کردن مسیر بطری‌های خالی شراب دور ریخته شده که توسط ملوانان هنگام غذا خوردن به دریا پرتاب می‌شد، ترسیم کرد.
به اعتقاد وی، هیچ یک از این موارد ممکن نبود اگر جهان را از چشم افراد مبتلا به نارساخوانی ندیده باشد.
او گفت: «من اغلب تعجب می‌کنم که اگر من می‌دانستم که نارساخوان هستم، زندگی من چگونه متفاوت می‌شود… فکر می‌کنم به نقطه خوبی رسیدم، اما با مسیری بسیار عجیب به آن‌جا رسیدم. همه باید درک کنند که افراد نارساخوان احمق نیستند، آن‌ها فقط یک نوع متفاوت از انسان هستند. آن‌ها دنیا را به گونه‌ای متفاوت می‌بینند.»
بالارد در سن 80 سالگی این روزها بیشتر دیگران را راهنمایی می‌کند، اما همچنان در پروژه‌های جدید، از جمله طراحی و اجرای ناوگان وسایل نقلیه مستقل زیر آب (AUV) مشارکت می‌کند، که به گفته وی می‌تواند مانند یک سگ شکاری برنامه ریزی شود.
علاوه بر این، بلارد با نشنال جئوگرافیک نیز همکاری می‌کند تا برنامه‌ای را برای ارائه فرصت‌های آموزشی ایجاد کند تا افراد نارساخوان که از زمینه‌های محروم هستند بهتر بتوانند از پتانسیل کامل خود استفاده کنند.
