16 اوت 2021 توسط CORDIS اعتبار: UKRIT KAEWTHONG ،Shutterstock
چهارمین انقلاب صنعتی (صنعت 4.0) شیوه تولید شرکت‌های بسیاری از صنایع را دگرگون کرده است و صنعت هوافضا نیز از این قاعده مستثنی نیست. به عنوان مثال، تولیدکنندگان هواپیما با تعبیه فن‌آوری‌های حسگر در اجزای موتور، فرایندهای تولید را بهبود می‌بخشند. پروژه‌ای با بودجه اتحادیه اروپا به نام MORPHO نیز با یک پیشنهاد خلاقانه وارد صنعت 4.0 شده است: سنسورهای چاپی و فیبر نوری را در تیغه‌های فن موتور هواپیما تعبیه می‌کند تا در حین تولید، دارای توانایی‌های شناختی باشند.
«تیغه‌های فن با استفاده از یک ماده ترکیبی طراحی و تولید شده‌اند. بدنه اصلی تیغه‌های فن با کامپوزیت سه بعدی بافته شده ساخته شده است، درحالی که لبه جلویی آن از تیتانیوم ساخته شده است. به عنوان مثال، این فناوری مواد در تیم MORPHO در بیانیه مطبوعاتی منتشر شده در The Aviation Times گزارش می‌دهد که خانواده A ، B ، C ، به آن‌ها اجازه می‌دهد درحالی که مقاومت بالا و چقرمگی شکست را نشان می‌دهند، به دست آورند.
اعضای تیم پروژه بلوک‌های اصلی فناوری را بر روی آشکار کننده‌ای به نام پنل آسیب خارجی اجسام (FOD) توسعه داده و آزمایش می‌کنند. FOD عامل اصلی خرابی فلزات در حمل و نقل هوایی و سایر محیط‌هایی است که مستعد آسیب ناشی از ریزش یا اجسام شل هستند. پنل MORPHO FOD نشان‌دهنده وتر یک تیغه فن است – به عبارت دیگر، عرض تیغه از لبه اصلی تا لبه عقب در ارتفاع مشخص. هدف اصلی پنل این است که طراحی تیغه فن را قبل از تولید آزمایش کند تا خطرات را به حداقل برساند.
در خبر منتشره بینش بیشتری در مورد استفاده پروژه از پانل‌های FOD ارائه می‌شود و MORPHO پیشنهاد می‌کند که سنسورهای چاپ شده و فیبر نوری را در پانل‌های FOD تعبیه کرده و بدین ترتیب قابلیت‌های شناختی را از لحظه تولید به آن‌ها ارائه دهد. توسعه موازی دوقلوهای دیجیتال مدل‌ها مدیریت چرخه عمر FOD را به شدت بهبود می‌بخشد. در طول پروژه، آشکار سازها برای تجزیه و تحلیل و اعتبار روش‌ها و ابزارهای پیشنهادی توسعه داده می‌شوند.»
MORPHO همچنین قصد دارد از تولید، نگهداری و بازیافت پره‌های نسل بعدی و هوشمند موتورهای خود، مطابق با برنامه اقدام جدید اقتصاد دایره‌ای اتحادیه اروپا، تولید، نگهداری و بازیافت کارآمد، سودآور و سازگار با محیط زیست اطمینان حاصل کند. اولویت دیگر بازیافت قطعات گران قیمت سازگار با محیط زیست است. هدف این پروژه توسعه یک روش شناسی است که دو فرآیند ابتکاری را ترکیب می‌کند: جداسازی ناشی از لیزر و فناوری پیرولیز برای بازیافت بهینه قطعات پایان عمر.
