5 آگوست 2021توسط اینگرید فادلی
روباتیک Swarm یک زمینه تحقیقاتی نسبتاً جدید و بسیار امیدوار کننده است که مستلزم توسعه تیم‌های چند ربات است که می‌توانند وظایف خود را با هم جابجا کرده و به انجام برسانند. تجمیع روبات‌ها می‌تواند کاربردهای بیشمار ارزشمندی داشته باشد. به عنوان مثال، آن‌ها می‌توانند از انسان‌ها در ماموریت‌های جستجو و نجات حمایت کنند یا به آن‌ها اجازه دهند مناطق جغرافیایی را که دسترسی به آن‌ها دشوار است، زیر نظر بگیرند.
محققان Fraunhofer FKIE و دانشگاه بن در آلمان به تازگی یک ساختار نظری ابداع کرده‌اند که می‌تواند توسعه سیستم‌های خود-سازماندهی تجمیع انسان را هدایت کند. این ساختار، که در مقاله‌ای که در مجله Sage’s Adaptive Behavior منتشر شده است، ارائه‌شده است، دیدگاه جامع جدیدی را در ارتباط متقابل انسان و جمع ارائه می‌دهد، که تیم از آن به عنوان «حلقه‌های مشترک تجمیع انسان» یاد می‌کند.
یوناس دی هسباخ، یکی از محققانی که این مطالعه را انجام داده است، به TechXplore می‌گوید: «ما بر روی زمینه فرعی رباتیک که بر روی تعامل انسان و تجمع تحقیق می‌کند تمرکز می‌کنیم. تاکنون، هیچ دیدگاه کلی در مورد اینکه چگونه می‌توانیم تعاملات انسانی و همگرایی آینده را به بهترین نحو طراحی کنیم وجود ندارد. هدف مقاله ما این بود که یک پایگاه نظری، روشی برای تفکر، که بتواند راه حل‌های جداگانه‌ای را در ارتباط با انسان‌ها ایجاد کند، به جامعه تحقیق ارائه دهیم.»
هنگامی که محققان در حال تلاش برای طراحی حلقه برای روابط متقابل انسان و گروه‌ها هستند که در محیط واقعی به خوبی عمل می‌کنند، در حالت ایده‌آل باید این تعاملات را به طور کلی در نظر بگیرند. به عنوان مثال، مشخص کردن اینکه چگونه انسان‌ها می‌توانند قصد خود را برای گروه روبات‌ها نشان دهند کافی نیست و رویکردها همچنین باید در نظر بگیرند که چگونه گروهی از ربات‌ها می‌توانند بازخورد خود را برای کاربران انسانی ارائه دهند.
Hasbach می‌گوید: «ما از دیدگاه نظری پرسیدیم که چگونه می‌توانیم مزایای شناخت انسان را با مزایای تجمیع روبات‌های خود سازماندهی در چارچوب دنیای پیچیده پیوند دهیم. این منجر به یک استعاره از طراحی با الهام از زیست شناسی، انسان تقویت شده با همگرایی شد، که اساساً پیشنهاد می‌کند که این دسته باید خود را سازماندهی کرده و مانند اعضای بدن انسان عمل کند. ما فرض می‌کنیم که این دیدگاه می‌تواند استعاره خوبی برای طراحی انسان باشد. حلقه‌های گرم که قادر به برخورد با پویایی‌های دنیای واقعی هستند.»
در شرایطی که گروهی از ربات‌ها به عنوان تکامل انسان عمل می‌کنند (به عنوان مثال، به انسان‌ها در انجام وظیفه با پوشش مناطقی که نمی‌توانند پوشش دهند کمک می‌کند)، استعاره ارائه شده توسط این تیم از محققان می‌تواند برای حرکت در فضای طراحی پیچیده انسان استفاده شود. تعاملات تجمیع می‌تواند منجر به توسعه سیستم‌های جمعی انسان شود که کارآمدتر هستند و می‌توانند در سناریوهای پیچیده‌تر استفاده شوند.
مقاله Hasbach و همکارانش مزایای بالقوه استفاده از طبقه‌بندی حالت‌های انسانی را به عنوان ورودی کنترلی که به گروه روبات تغذیه می‌شود، به جای اینکه کاربر انسانی در هر زمان دسته را کنترل کند، نشان می‌دهد. استعاره طراحی ارائه شده توسط محققان همچنین می‌تواند الهام بخش توسعه چیزی باشد که گاهی اوقات از آن به عنوان شناخت گروهی یاد می‌شود. این ایده این است که تجمیع بیولوژیکی (به عنوان مثال، مورچه‌ها، پرندگان) و مغز دارای اصول خود سازماندهی مشابهی هستند که منجر به شناخت و تصمیم‌گیری می‌شود.
ایده شناخت جمعی هنوز در زمینه مهندسی مورد بررسی قرار نگرفته است. کار محققان می‌تواند امکانات جالبی را برای توسعه گروه‌های روباتیک که هم از مغز و هم از گروه‌های بیولوژیکی الهام گرفته‌اند باز کند.
