تحقیق و توسعه که اخیرا همراه با واژه نوآوری بصورت یکجا به کار برده می‌شود، علاوه بر تاثیرگذاری بر حوزه‌های مختلف و ایجاد فناوری‌های نوظهور، خود از نظر روش‌های مورد نیاز و تغییرپذیری از همین فناوری‌ها، دچار تحولات و دگرگونی در حوزه‌های مختلف و نیز سطوح کار، شده است.
مبحث نوآوری با مفاهیم جدید به تحقیق و توسعه این امکان را داده است تا به سیستم‌های باز پیوند خورده و حتی تا اجرای برنامه‌های تحقیق و توسعه به همراه مشتری، پیش برود. موضوع انبوه سپاری یا جمع سپاری در موضوعات حتی فنی امکان پذیر شده است.
ایجاد شبکه‌های دانش و نوآوری همراه با تحقیق و توسعه مرزها را کنار گذاشته و با تقسیم کار جهانی سرعت زیادی به انجام امور داده است و این امر در کنار تحول دیجیتال مدل‌های کسب و کار تحقیقاتی جدید را به وجود آوره است.
بنابراین باید به این موضوعات با دید جهانی نگاه کرد.
انواع و اقسام مشارکت‌ها، خوشه‌های تحقیق و توسعه، پلتفرم‌های تکنولوژی و همکاری‌های منطقه‌ای و جهانی و یا بین انجمن‌ها و دانشگاه‌ها به سرعت در حال ظهور هستند. امر تحقیق و توسعه به همراه موضوع آینده شناسی موضوع خواستن توانستن است را ملموس نموده است.
همه گیری بیماری کوید و ویروس کرونا نشان داده است که چگونه می‌توان تخقیق و توسعه جهانی را برای مقابله با فوری‌ترین چالش‌های موجود در کره زمین بسیج کرد.
سوال اینجاست که آیا می‌توان این رویکرد را در آینده حفظ کرد و در بحران آب و هوا، تحول دیجیتال، اقتصاد و موارد دیگر اعمال کرد؟ بسیاری در این راستا مشغول برنامه ریزی در سطوح منطقه‌ای، قاره‌ای و جهانی هستند.
برخی رهبران و متفکرین و شکل‌دهندگان افکار عمومی برای همکاری تحقیق و توسعه فعالانه در حال برنامه‌ریزی هستند و کشور ما نیز بایستی چنین دیدگاه‌هایی را دنبال و از منابع داخلی در تجمیع و مشارکت‌های بین دانشگاهی و موسسات و حتی بخش‌های صنعتی را فعال نماید.
