2 فوریه 2021توسط کیران جولین ، آزمایشگاه ملی لارنس برکلی
گرمایش و سرمایش ساختمان قسمت عمده ای از تقاضای انرژی جهانی و منبع قابل توجهی از CO2 و انتشار گازهای گلخانه ای است و انتظار می رود در دهه های آینده تقاضای انرژی برای گرمایش و سرمایش – که به آن انرژی گرمایی نیز گفته می شود – رشد چشمگیری داشته باشد. دانشمندان و مهندسان با بهبود بهره وری انرژی در فن آوری های ساختمانی و کاهش اتلاف انرژی از طریق دیوارها و پنجره های ساختمان ، پیشرفت بسیاری در کاهش تقاضای انرژی ساختمان داشته اند.
اکنون ، محققان نگرانند که صرفاً حل این مشکل از طریق فناوری و طراحی بهینه انرژی به محدودیت های عملی خود برسد. بنابراین محققان آزمایشگاه ملی لارنس برکلی (آزمایشگاه برکلی) ، آزمایشگاه ملی انرژی های تجدیدپذیر و UC برکلی پیشگام چارچوبی جدید هستند که حداقل انرژی گرمایی مورد نیاز برای آسایش ساکنان ساختمان را تعیین می کند.
در تحقیقی که اخیراً در ژورنال Joule منتشر شده است ، آنها محاسبه حداقل بار حرارتی نظری را به منظور کاهش چشمگیر انرژی مورد نیاز برای گرمایش و سرمایش ساختمان مورد بررسی قرار می دهند.
راوی پرشر ، مدیر آزمایشگاه دستیار آزمایشگاه آزمایشگاه برکلی و نویسنده مقاله ، گفت که : “کار ما نشان می دهد که بارهای گرمایی فعلی در ساختمانها بیش از یک بار بالاتر از حداقل بار حرارتی نظری است.” “در حقیقت ، حداقل بار حرارتی نظری نشان داد که در ساختمانهای مسکونی انرژی مورد استفاده برای گرمایش یا سرمایش کل ساختمان برای راحتی ساکنین می تواند بین 19 تا 40 درصد کمتر باشد.”
حداقل بار حرارتی نظری مقدار گرمایش یا سرمایش مورد نیاز برای راحت سازی فضای ناخوشایند را محاسبه نمی کند ، بلکه در عوض یک خط پایه جدید برای راحتی سرنشین با پارامترهای مختلف ساختمان تنظیم می کند. محققان با محاسبه این خط مبنا ، حد فیزیکی کاهش مصرف انرژی گرمایی را مشخص می کنند ، یعنی نقطه ای که در آن کاهش بیشتر انرژی گرمایی باعث ناراحتی سرنشینان می شود.
