جان گلاسر ، جی مارک اورهیج ، جانت گوپتیل ، چاک اپلبی و دونالد تریگ04 دسامبر 2020
همانطور که سازمان های مراقبت های بهداشتی با پاسخگویی به بیماری همه گیر Covid-19 و سازگاری عملیات خود برای ادامه انجام سایر جنبه های مأموریت مراقبت خود دست و پنجه نرم می کنند ، همچنین باید باز تعریف و آماده سازی برای آینده مراقبت در میان عدم اطمینان اقتصادی ، نظارتی و اجتماعی را شروع کنند . چشم انداز پس از Covid-19 ممکن است چگونه باشد؟ چگونه سیستم های بهداشتی می توانند طیف وسیعی از چالش های ممکن را برطرف کنند؟ فرصت های انقلابی در مراقبت چیست؟
ارائه دهندگان خدمات مراقبتی باید پیامدهای مربوط به عملکرد و دستور کار سلامت دیجیتال خود را بفهمند – و اینکه چگونه فناوری اطلاعات می تواند به چالش ها و فرصت های “عادی جدید” آنها بپردازد. برای توسعه این درک ، ما در یک میزگرد با مسئولان ارشد اطلاعات از سیستم های بهداشتی پیشرو در موسسه Scottsdale ، یک سازمان غیر انتفاعی که از سیستم های بهداشتی عضو خود در دستیابی به یکپارچه سازی و تحول بالینی از طریق فناوری اطلاعات پشتیبانی می کند ، بحث کردیم.
شرکت کنندگان توافق کردند که برنامه جدید بهداشت دیجیتال در حالت طبیعی باید در سه زمینه اصلی متمرکز باشد: توسعه مراقبت های مجازی ، کنار آمدن با تأثیر مالی بیماری همه گیر ، و دروس آموخته شده از مدیریت بحران.
مراقبت مجازی
با مراجعه بیماران به مراقبت های سرپایی ، حجم ویزیت های از راه دور بهداشت به طرز چشمگیری افزایش یافت. بسیاری از پزشکان مشاهده کردند که میزان ویزیت دور بهداشتی آنها با ضریب 50 تا 175 افزایش می یابد. این افزایش در طی یک دوره بسیار کوتاه – غالباً در چند روز یا حداکثر هفته رخ داده است. تأمین کنندگان با عجله یک “پل” موقت ساخته اند که با ابزارهای دیجیتال و راهکارهای عملیاتی ساخته شده است و به اندازه کافی قوی نیستند تا بتوانند این سطح از استفاده را به طور دائمی حفظ کنند. در همان زمان ، بیماران انتظار دارند که از راه دور از کنترل سلامت استفاده کنند و بسیاری از ارائه دهندگان با ارائه مراقبت از طریق این فناوری راحت شده اند.
مرکز بینش
از آنجا که مراقبت های مجازی اکنون بخشی از شرایط جدید طبیعی است ، سیستم های بهداشتی باید پلی محکم و دائمی ایجاد کنند که شامل ساختارها و فرایندهای سازمانی ، مالی و بالینی باشد. سیستم بهداشت و درمان باید یکپارچه سازی فناوری telehealth با پرونده الکترونیکی سلامت ، تعریف پروتکل های بالینی برای ویزیت های مناسب telehealth ، دریافت بازپرداخت برای ویزیت های telehealth و اصلاح روندهای بیمارستان و پزشک برای پشتیبانی از telehealth به عنوان مثال ، اتاق های انتظار مجازی چگونه باید برای telehealth کار کنندبازدید می کند؟
از آنجایی که سیستم های بهداشتی رویکردی دائمی به سلامت از راه دور اعمال می کنند ، باید تشخیص دهند که سلامت از راه دور جز ء دو استراتژی سلامت دیجیتال است: اطمینان از ارائه مراقبت در شرایط صحیح و ایجاد تجربه عالی بیمار از طریق “درگاه دیجیتال”.
در ارائه مراقبت در محیط مناسب. با حرکت به سمت مراقبت مبتنی بر ارزش (پرداخت بر اساس نتایج در مقابل حجم خدمات) ، سیستم های بهداشتی باید اطمینان حاصل کنند که از بیماران در مناسب ترین شرایط مراقبت می شوند. به عنوان مثال ، چگونه می توانیم از اتاق های اورژانسی که متعلق به مطب پزشک هستند حفاظت کنیم؟ آیا می توانیم از طریق خدمات بهداشتی در منزل ، کاهش مراجعه به مطب پزشک ، مدیریت مراقبت بیماری های مزمن را ارائه دهیم؟
مراقبت های مجازی می تواند به پیشبرد تلاش ها برای مدیریت مراقبت از بیماران در مجموعه ای از تنظیمات کمک کند. نظارت از راه دور می تواند بسیاری از امور مدیریت بیماری های مزمن را به خانه منتقل کند. Telehealth می تواند دسترسی به مشاوره تخصصی بیمار در خانه سالمندان را بدون نیاز به انتقال بیمار به مرکز بهداشت دانشگاهی امکان پذیر کند.
ایجاد یک تجربه عالی برای بیمار. این بیماری همه گیر باعث افزایش اعتماد مصرف کننده به فناوری های دیجیتال در بسیاری از فعالیت های روزمره آنها شده است. مردم از خانه با زوم کار می کنند. مواد غذایی از Instacart وارد می شود و آمازون لوازم خانه را تحویل می دهد. مصرف کنندگان انتظار دارند که تجربیات بهداشتی دیجیتال آنها به همان اندازه موثر و آسان برای استفاده باشد.
برای پاسخگویی به این انتظارات ، سیستم های بهداشتی باید تلاش مضاعف “درگاه دیجیتال” خود را انجام دهند که به بیماران امکان می دهد از عهده تعاملات معمول مانند تعیین وقت ملاقات ، پرداخت قبض ، یافتن پزشک ، تمدید دارو ، یافتن پاسخ به سوالات بهداشتی، و پیمایش سیستم بهداشتی خود برآیند..
بسیاری از سیستم های بهداشتی به طور اسمی اکنون این قابلیت ها را از طریق پورتال های بیمار با رابط های کاربری اغلب غیر شفاف و عملکرد نامنظم ارائه می دهند. آنها باید پیشرفت کنند.
سلامت مالی
بین 1 مارس و 30 ژوئن ، بیمارستان ها و سیستم های بهداشتی حدود 202.6 میلیارد دلار در نتیجه کاهش درآمد و افزایش هزینه های مربوط به Covid-19 از دست دادند. بیماران به آرامی در حال بازگشت به بیمارستان ها هستند ، اما پیش بینی می شود در سال 2020 بمیزان 10.5 درصد در مقایسه با 2019 تعداد پذیرش کاهش یابد.
علاوه بر این ، با کاهش درآمدهای مالیاتی و افزایش ثبت نام در Medicaid ، ایالت ها با افزایش هزینه های Medicaid دست و پنجه نرم می کنند. رشد تعداد متقاضیان دریافت حقوق عمومی ، لطمه ای به درآمدهای بیمارستان وارد می کند ، بیمارستان هایی که قبل از همه گیری ، قبلاً با هزینه مراقبت کمتر از هزینه های مراقبت آنها روبرو بودند. انتظار می رود که فشار فزاینده ای بر نرخ مدیکر داشته باشد زیرا دولت فدرال با کاهش درآمد و پرداخت هزینه تریلیون دلاری بدهی مربوط به Covid-19 ناشی از پرداخت محرک های اقتصادی ، بیمه بیکاری و وامهای تجاری مواجه است.
برای رفع چالش های درآمدشان ، بسیاری از سیستم های بهداشتی حرکت خود را به سمت مراقبت های مبتنی بر ارزش تسریع می کنند و کسانی که برنامه های بهداشتی ارائه می دهند بر آنها تأکید می کنند. سیستم های بهداشتی از نوسانات بازپرداخت مبتنی بر حجم کار خسته شده اند و تلاش خواهند کرد به مدل های بازگشت سرمایه که درآمد قابل پیش بینی بیشتری را امکان پذیر می کند ، منتقل شوند.
برای استفاده از حمایت مالی ، سیستم های بهداشتی باید سرمایه گذاری های خود را در چندین قابلیت بهداشت دیجیتال افزایش دهند:
- تجزیه و تحلیل هایی که آنها را قادر می سازد – از طریق بیماری ، پوشش بیمه و پزشک – هزینه و کیفیت مراقبت و نحوه مقایسه هزینه ها با بازپرداخت را بررسی کنند
- پشتیبانی از مدیران مراقبت که مراقبت از بیماران را در خصوص ارائه دهندگان و خدمات مختلف راهنمایی می کنند
- ثبت بیماران مبتلا به بیماری های مزمن ، مانند دیابت ، برای کمک به سیستم بهداشتی ، اطمینان از کنترل بیماری در بین جمعیت
- نظارت از راه دور بر بیمار و سایر فناوری هایی که به بیماران در مدیریت سلامت خود کمک می کنند
علاوه بر مدیریت درآمد در شرایط جدید ، سیستم های بهداشتی تمرکز خود را در کاهش هزینه ها و محدود کردن بودجه افزایش می دهند.
برای كاهش هزینه ها ، سیستم های بهداشتی باید كاملاً فرصت های استفاده از ابزارهای بهداشتی دیجیتال را برای ساده سازی عملیات بالینی و اداری بررسی كنند. آنها همچنین باید به بهبود قابلیت استفاده از پرونده الکترونیکی سلامت برای کاهش ناامیدی پزشکان و اطمینان از وارد کردن صحیح اطلاعات بپردازند. و آنها باید توانایی تجزیه و تحلیل را برای درک هزینه های مراقبت و بهره وری کارکنان افزایش دهند.
در طی همه گیری ، بسیاری از سیستم های بهداشتی در توانایی تجزیه و تحلیل خود کاستی هایی را کشف کردند. کیفیت داده ها ناهموار بود ، تجزیه و تحلیل خیلی طولانی شد و مدل های پیش بینی به اندازه کافی جامع نبودند. مدیران و پزشکان معمولاً در استفاده از داده ها ضعیف آموزش دیده اند. با تطبیق آنها با شرایط عادی جدید ، سیستم های بهداشتی سعی در رفع این کمبودها دارند.
در عین حال ، به عنوان بخشی از کاهش هزینه ها ، عملکرد سلامت دیجیتال نیز تحت فشار است تا با منابع کمتری کار کند. این فشار منجر به تلاش برای:
چندین نمونه از یک برنامه کاربردی را در یک مورد تلفیق کنید . به عنوان مثال ، پنج سیستم IT مختلف برای اتاق عمل در پنج بیمارستان یک سیستم بهداشتی یا پنج مجوز جداگانه برای همان سیستم از همان فروشنده:
- استفاده از cloud برای میزبانی برنامه ها را کاوش کنید
- شروع تلاش برای بهینه سازی عملکرد برنامه های موجود (به جای جایگزینی آنها) از طریق حفظ جریان در مورد بروزرسانی ها ، مهندسی مجدد گردش کارهای بالینی و انجام آموزش کاربر
- استفاده از قابلیت های فروشنده برای پشتیبانی از پیاده سازی ها به جای استخدام کارمندان
دائمی ساختن جنبه های مدیریت بحران
در دوره اوج های همه گیری ، سیستم های بهداشتی به طور چشمگیری سرعت تصمیم گیری خود را افزایش می دهند تا با چالش هایی مانند کمبود تجهیزات محافظت شخصی ، استفاده زیاد از تخت های بخش مراقبت های ویژه و پروتکل هایی برای درمان ایمن بیماران و محافظت از کارکنان مقابله کنند .
فوریت بحران همچنین منجر به آزمایش سریع روشهای جدید مدیریت فرآیندهای بالینی و عملیاتی شد. در اوج زمان ، سیستم های بهداشتی روش های جدیدی را برای انجام دورکاری ایجاد کردند ، استفاده از chatbots را برای پاسخ به سوالات و نگرانی های بیمار پیاده کردند و برای هماهنگی مراقبت در یک منطقه در سازمان ها همکاری کردند.
این پیشرفت ها در سرعت تصمیم گیری و توانایی های آزمایش نباید پس از کاهش همه گیری در یک جعبه قرار گیرند. سیستم های بهداشتی باید به دنبال تقویت این دستاوردها در توانایی های سازمانی باشند. حتی بدون ایجاد بحران در رانندگی آنها ، سیستم های بهداشتی باید بررسی کنند که چگونه به سرعت و به طور کارآمد آزمایش های جدید را با فن آوری های جدید سلامت دیجیتال شناسایی و چگونگی تصمیم گیری سریع را اتخاذ می کنند در حالی که اطمینان از تفکر و پشتیبانی سیاسی دارند.
شتاب مهمترین تأثیر همه گیری بر استراتژی دیجیتال سیستمهای بهداشتی است. قبل از همه گیری ، اکثر سیستم های بهداشتی ابتکاراتی را برای پیگیری سلامت از طریق بهداشت ، پیاده سازی برنامه هایی که از مراقبت مبتنی بر ارزش پشتیبانی می کنند ، افزایش ادغام در برنامه های مراقبت ، بهبود تجربه بیمار از طریق “درگاه دیجیتال” و کاهش هزینه زایمان ، داشتند. بازه زمانی برای انجام این ابتکارات به طور قابل توجهی فشرده خواهد شد. آنچه ممکن بود 10 سال طول بکشد تا انجام شود ، اکنون سه سال طول خواهد کشید. این شتاب ناشی از همه گیری ، در استراتژی دیجیتال در چندین صنعت مشاهده شده است.
سازمان بهداشت دیجیتال پس از حضور در خط مقدم جبهه Covid-19 ، به یک شریک استراتژیک در سیستم بهداشتی C-suite تبدیل خواهد شد. متخصصان فناوری اطلاعات باید از راه دور بهداشت و دورکاری را به سرعت مقیاس بندی و سازماندهی کنند و تجزیه و تحلیل لازم برای سیستم های بهداشتی را برای کنترل تأثیر موج اپیدمی در عملیات بالینی فراهم کنند. رهبری همچنان به حمایت آنها نیاز خواهند داشت.
در حالی که بحران بهداشت عمومی به طرز غم انگیزی برای ما زندگی ، معیشت و احساس عادی بودن هزینه کرده است ، ما هنوز هم قدرت شکل دادن به آینده را داریم. رهبران مراقبت های بهداشتی و پزشکان را مجبور به حرکت سریع تر ، کار هوشمندانه تر و رویکرد متمرکزتری در تصمیم گیری بیش از گذشته کرده است.
راه حل ها و فناوری بهداشت دیجیتال در کار دشوار بهینه سازی فرآیندها و سیستم ها برای کارایی بیشتر ، دوام اقتصادی و نتایج پیشرفته ، نقشی اساسی دارند. از طریق این اختلال غیر منتظره در وضعیت موجود ، یک فرصت فوق العاده برای ایجاد یک حالت طبیعی جدید وجود دارد که یک پیشرفت قابل توجه نسبت به حالت طبیعی است.
