توسط دانشگاه صنعتی گراتس28 اکتبر 2020
یوهانس نوهولد (Ph.D.) دانشجوی دکترا و استفان مارشنیگ ، محقق TU Graz می خواهند با استفاده از الگوریتمی ساختار بیشتری برای پیگیری کارهای نگهداری ایجاد کنند. اعتبار: Lunghammer – TU Graz
سفرهای قطار باید ایمن و راحت باشد و سیستم های پیست برای این امر بسیار مهم هستند. به اصطلاح “tamping” موقعیت یابی ، فشرده سازی و تثبیت کننده بالاست در بستر مسیر یکی از مهمترین وظایف نگهداری در صنعت راه آهن است. دستگاه های مخصوص ویژه ، مسیرها را اماده و ، آنها را دقیقاً تراز می کنند و بالاست را در زیر تراورس ها قرار می دهند تا مسیرها در موقعیت دلخواه قرار گیرند.
کار اصلاح مسیر باید حداکثر در شرایطی انجام شود که وضعیت مسیرها به حد ایمنی برسد – اتفاقی که به ندرت در اتریش رخ می دهد ، زیرا OEBB راه آهن فدرال اتریش شبکه خود را در سطح کیفی بسیار خوبی حفظ می کند. اما یوهانس نوهولد از انستیتوی مهندسی راه آهن و اقتصاد حمل و نقل در دانشگاه صنعتی گراتس مشاهدات زیر را انجام داده است: “حتی اگر تصمیمات مبتنی بر داده به طور فزاینده ای جایگزین حدسیات می شوند ، در اتریش ، برنامه ریزی tamping اغلب براساس در دسترس بودن ماشین آلات تماسی tamping است. “
زمان مناسب برای کار دستکاری
نوهولد با حمایت استاد راهنمای خویش Stefan Marschnig در پایان نامه خود ، اکنون توجه خود را به یافتن زمان ایده آل برای انجام عملیات tamping و تنظیم برنامه ریزی بر اساس امور عینی تر معطوف کرده است “، به طوری که آنها نه فقط در مسیرهایی که لازم است انجام می شوند بلکه منطقی اقتصادی تر را دنبال میکنند. ”
در این مسیر تمرکز بر روی طول عمر طولانی با حداقل اقدامات ممکن (و در نتیجه ارزان تر) نگهداری بود. “اگرچه در مورد مسیرهای خوب ، به عنوان مثال ، مداخله زودهنگام ، کیفیت را برای مدت طولانی حفظ می کند ، اما در مورد مسیرهای بد تر ممکن است منطقی تر باشد که اقدامات اضافی را کنار بگذارید و سطح کیفیت پایین را بپذیرید. وضعیت شرایط ضعیف به هزینه های زیادی برای نگهداری نیاز دارد. با این حال ، کیفیت در طولانی مدت قابل بهبود نیست زیرا یک مسیر همیشه فقط به سطح اولیه نزدیک می شود. بنابراین استفاده از بودجه امری نامتناسب است. “
الگوریتم قابلیت اطمینان برنامه ریزی را فراهم می کند
هسته اصلی کار ، الگوریتمی است که با توجه به پارامترهای مختلف از جمله سن و شرایط مسیرها ، اجزای مورد استفاده و بار تجمعی ، زمان و دوره مناسب اندازه گیری را محاسبه می کند. همانطور که مارشنیگ توضیح می دهد ، عامل بار ملاک اصلی است: “در خطوطی که مسیرها توسط ترافیک حمل بار به میزان زیادی استفاده می شود ، فرسایش سریعتر از خطوطی که عمدتا قطارهای حومه ای در حال کار هستند رخ می دهد.” داده های اندازه گیری برای محاسبات توسط OEBB ، که از شرکای قدیمی موسسه هستند ، ارائه شده است.
طول عمر بیشتر باعث کاهش هزینه های دوره عمر می شود
برای محاسبه هزینه های دوره عمر ، محققان مقادیر مقایسه ای تولید کردند و این فرض را داشتند که یک مسیر را می توان در طول دوره عمرده بار لمس کرد. نتایج نشان داد که با گسترش چرخه های کاهش فشار – به عنوان مثال. اگر اقدامات مانند گذشته به طور مداوم انجام نشود ، اما به صورت هدفمند برنامه ریزی شده باشد – عمر طولانی تر مسیرها به دست می آید. مارشنیگ و نوهولد استدلال می کنند: “به دلیل عمر مفید بیشتر و استهلاک مرتبط با ارزش دارایی ، هزینه های دوره عمرتا بیست درصد کاهش می یابد.” این دو متخصص اکنون امیدوارند كه شركتهای زیرساخت راه آهن این روش را به كار گیرند و ساختار بیشتری را در كارهای نگهداری سیستم ها ایجاد كنند.
