توسط باب ییرکا ، 30 اکتبر 2020
ایمون کرینز ستاره شناس با دانشگاه منچستر روشی را برای جستجوی موجودات فرازمینی هوشمند در سیارات دیگر ایجاد کرده است که بر مبنای استفاده از تئوری بازی است. وی مقاله ای در توصیف ایده های خود نوشت و آن را در سرور پیش چاپ arXiv بارگذاری کرد.
رویکرد فعلی برای جستجوی زندگی هوشمند در سایر سیارات اساساً دو وجهی است. یک رویکرد شامل اسکن آسمان است که به دنبال سیگنال هایی از فضا است که می تواند توسط موجودات هوشمند ایجاد شود. مورد دیگر شامل اسکن آسمان برای اثبات سیارات فراخورشیدی است که به نظر قابل سکونت است. کرینز پیشنهاد می کند که راهی دیگر برای این امر ادغام این دو روش در جستجوی سیستماتیک منطقی برای هوش فرازمینی ، استفاده از برخی منطق های ذاتی تئوری بازی است.
کرینز با اشاره به این نکته شروع می کند که به نظر می رسد دلیل این که دانشمندان روی زمین سیگنالهایی را از موجودات موجود در سیارات دیگر کشف نکرده اند ، این است که آنها هیچ سیگنالی ارسال نمی کنند ، زیرا می ترسند با این کار توجه دشمنان غیر دوست را جلب کند. وی همچنین پیشنهاد می کند که اگر دیگران در آنجا باشند ، ممکن است همانند ما با دقت گوش کنند. این به پارادوکس SETI منجر می شود ، که همه در آن گوش می دهند اما هیچ کس سیگنالی نمی فرستد. و همچنین به این سوال منجر می شود که چگونه می توان چنین تناقضی را حل کرد. وی خاطرنشان كرد كه تئوری بازی پیشنهاد می دهد كه هر دو طرف باید توافق كنند كه طرفی كه به اطلاعات بیشتری دسترسی دارد باید کسی باشد كه از او ابتدا به دیگری منتقل می شود.
کرینز همچنین پیشنهاد می کند که هر دو طرف در چنین شرایطی سعی کنند از آنچه او به عنوان “اطلاعات مخرج مشترک” توصیف می کند تصمیم بگیرند که آیا یک سیگنال را به هدف بفرستند. وی خاطرنشان کرد ، چنین اطلاعاتی باید به شکلی باشد که هر یک از طرفین بتواند آن را تشخیص دهد. وی همچنین خاطرنشان می کند که چنین سیگنالینگی باید با چیزهای اساسی شروع شود ، مانند قدرت سیگنال ترانزیت (مقدار نور ستاره که هنگام حرکت در مقابل ستاره آن توسط یک سیاره مسدود می شود). به گفته وی ، اندازه گیری چنین سیگنالی آسان است و همچنین مستقل از هرگونه شکل حیاتی است که ممکن است در یک سیاره مشخص زندگی کند. این رویکرد همچنین باعث محدود شدن جستجو فقط در آن سیارات می شود که در مقایسه با ستاره ما نسبت به ستاره خود در حالت پیشتاز قرار دارند و بالعکس.
وی نتیجه گرفت که پیروی از چنین رویکردی بر اساس داده های موجود ، جستجو را فقط به یک سیاره فراخورشیدی محدود می کند: K2-155d. او پیشنهاد می کند که به دلیل اینکه بیشتر از حالت برعکس در معرض دید ما است ، اولین کسی است که سیگنال می فرستد – و سپس ما هر پاسخی را تماشا می کنیم و گوش می دهیم.
