آینده انسان در دنیایی با فناوری دیجیتال اشباع شده

17 آوریل 2018 توسط جانا اندرسون و لی رینی

بسیاری از متخصصان می گویند که زندگی دیجیتال در دهه آینده به گسترش مرزها و فرصت های مردم ادامه می دهد و جهان آینده  به آنها کمک بیشتری خواهد کرد تا به زندگی مردم آسیب برساند . اما هنوز هم ، تقریباً یک سوم مردم دنیا فکر می کند که زندگی دیجیتالی بیشتر برای سلامتی ، تناسب اندام و شادی افراد مضر خواهد بود.  ولی اکثر آنها می گویند راه حلی برای رفع مشکلات وجود دارد.

وقتی مرکز تحقیقات پیو از کاربران اینترنتی آمریکایی درمورد نقش اساسی فناوری دیجیتال در زندگی خود می پرسد ، اکثریت قریب به اتفاق احساس می کنند که این فناوری ها چیز خوبی است.با این وجود ، طی 18 ماه گذشته ، بروز نگرانی در مورد تأثیرات شخصی و اجتماعی فناوری در حال افزایش است  و  این امر با اظهارات مارک زاکربرگ مدیر عامل فیس بوک در جلسات  کنگره آمریکا در مورد قدرت شرکت و تأثیر آن بر زندگی آمریکایی ، به یکباره افزایش یافت. به طور گسترده تر ، نگرانی ها با عناوین مربوط به “خسارات سنگین فناوری همیشه روشن ، با ظهورعکس العمل ناشی از ناامیدی مردم از محیط آنلاین و نگرانی ها درباره جامعه دیجیتال ، برجسته می شود. همچنین در مورد تأثیرات استفاده از فناوری دیجیتال بر روی رفاه افراد ، میزان استرس ، احتمال خودکشی ، توانایی عملکرد خوب در محیط کار و محیط اجتماعی ، توانایی تمرکز در عصر حضور بیش از حد اطلاعات ، ظرفیت آنها برای تعدیل سطح اتصال و خوشبختی کلی آنهامورد ابهام جدی می باشد.

با توجه به این نگرانی های فزاینده ، مرکز تحقیقات پیو و دانشگاه ایلون از متخصصان فناوری ، محققان و متخصصان بهداشت در مورد این موضوع پرسشی را مطرح کردند که :

 طی دهه آینده ، تغییرات در زندگی دیجیتال چگونه بر سلامت عمومی افراد از نظر جسمی و روانی تأثیر می گذارد؟

 انسانها به ابزار نیاز دارند. انسانها به تقویت احتیاج دارند و  آن را می خواهند. به قول معروف “اول ما ابزار خود را می سازیم ، سپس ابزارهایمان ما را تشکیل می دهند.”  اگر این گفته واقعیت داشته باشد بایستی موضوع را جدی تر از قبل بررسی نمود.

حدود 1150 متخصص در این طرح پاسخ دادند. حدود 47٪ از این پاسخ دهندگان پیش بینی می کنند که به زندگی و رفاه افراد بیش از آسیب  به زندگی در دهه آینده کمک خواهد شد ، در حالی که 32٪ می گویند که رفاه مردم بیشتر از  آنچه که تا کنون آسیب دیده آسیب می بیند. 21 درصد باقیمانده پیش بینی می کنند که در وضعیت رفاه مردم تغییر چندانی نسبت به حال حاضر ایجاد نخواهد کرد.

بسیاری از کسانی که استدلال می کنند به بهزیستی انسان آسیب می رساند نیز تصدیق می کنند که ابزار دیجیتال برای تقویت جنبه های مختلف زندگی ادامه خواهد داشت. آنها همچنین توجه داشتند که بازگشتی وجود ندارد. در همان زمان ، صدها نفر از آنها مداخلاتی را در سالهای آینده پیشنهاد کردند که احساس می کنند می توانند مشکلات را کاهش دهند و بر مزایا تأکید کنند. علاوه بر این ، بسیاری از پاسخ دهندگان امیدوار نیز موافقند که در آینده آسیب هایی به ویژه به افراد آسیب پذیر وارد خواهد شد.

از شرکت کنندگان خواسته شد تا پاسخ های خود را توضیح دهند ، و بیشتر آنها جزئیات مفصلی را نوشتند که بینش هایی در مورد روندهای امیدوار کننده و نگران کننده ارائه می دهد. آنها مجاز به پاسخ بدون ذکر نام بودند و بسیاری از آنها این کار را کردند. نظرات کتبی آنها در این گزارش گنجانده شده است.

سه نوع مضمون پدیدار شد:

• کسانی که با دیدگاه های تخصصی گره خورده اند که در هنگام رفاه ، بیشتر از اینکه به آنها آسیب برسد به مردم کمک خواهد شد.
• کسانی که به آسیب های احتمالی گره خورده اند.
• و متخصصانی با پیشنهادهایی برای جبران مشکلات قابل پیش بینی.

مضامین در جدول زیر مشخص شده است.

این یافته ها نمایانگر همه دیدگاه هایی نیستند که در پاسخ به سوالاتی از این قبیل ممکن است ارایه شود ، اما دامنه وسیعی از نظرات ارزشمند را بر اساس روند فعلی آشکار می کنند. در اینجا برخی از نقل قول های نمایندگان این متخصصان در مورد هر یک از این مضامین آورده شده است.

مزایای زندگی دیجیتال

 در مورد اتصال: دانیل وایتزنر ، دانشمند تحقیقات و مدیر بنیانگذار ابتکار تحقیقات سیاست MIT در زمینه اینترنت ، توضیح داد ،

 “انسان اتصال اطلاعاتی را می خواهد و به آن نیاز دارد و اینترنت دستگاه نهایی اتصال است. چه در مورد سیاست ، امور جامعه ، علوم ، آموزش ،زندگی اقتصادی ،  عشق و دوستی  ،اینترنت افراد را با اطلاعات و روابط معنادار و ارزشمند ارتباط می دهد.  من باید اطمینان داشته باشم که می توانیم از این طریق ارتباطات انسانی را همچنان به دست آوریم. “

در مورد تجارت ، دولت و جامعه: پیت کرنستون ، مربی و مشاور مستقر در اروپا در زمینه فناوری دیجیتال و برنامه های نرم افزاری ، نوشت:

 “یک پاسخ بالاتر از 1٪ ، نسبت به ابراز تأثر از آثار اتصال بیش از حد بر مواردی مانند  امور اجتماعی است، در جهان اول وجود دارد.   این درست است که تعاملات غلط ، دامنه توجه غیر سالم  ، اخبار جعلی – همه اینها بطور واقعی  در این فضا موجود هستند ، اما این موارد مانند شکایت از ضخیم بودن خامه روی کیک کریسمس ، مشکلاتی است که بعلت حجم بزرگ اطلاعات همراه است. پاسخی که در بقیه دنیا وجود دارد بیشتر بر مزایای زندگی با دسترسی به امور مالی ، خرید آنلاین ، فرصت های تحقیقاتی بی حد و حصر رایگان ، برقراری ارتباط با عزیزان در مکان های دور تمرکز دارد .

در مورد هوش سرنوشت ساز: میکا آلتمن ، مدیر تحقیقات و سرپرست دانشکده برنامه علوم اطلاعات در MIT ، گفت:

بیشترین دستاوردهای رفاهی انسانها (اقتصادی ، بهداشتی ، طول عمر ، رضایت از زندگی و طیف وسیعی از گزینه ها) در بیش از یک قرن و نیم گذشته حاصل پیشرفتهای فناوری است که نتایج بلند مدت پیشرفتهای علمی است. با این حال ، این دستاوردها ، حتی در دموکراسی ها ، به طور عادلانه توزیع نشده اند. بسیاری از پیشرفت ها در زمینه های علوم کامپیوتر ، علوم اطلاعات ، آمار و علوم اجتماعی محاسباتی تازه در فناوری امروز تحقق یافته است – و یک پتانسیل عظیم برای پیشرفت طولانی مدت در آن وجود دارد. بعلاوه ، از آنجا که اطلاعات ، کالایی غیرمصرفی است ، خود را به توزیع گسترده و بالقوه عادلانه تری می رساند. به عنوان مثال ، روندهای اخیر به سمت باز شدن انتشارات علمی ، داده های علمی و منابع آموزشی به احتمال زیاد با گسترش دسترسی افراد به مجموعه گسترده ای از اطلاعات مفید ، در سراسر جهان وضعیت بهتری خواهد داشت. در میان مدت ، با کاهش موانع آموزشی (خصوصاً بالاتر) در دراز مدت با افزایش پیشرفت علمیهمراه خواهد بود .

 در مورد محتوا: استفان داونز ، یک افسر ارشد تحقیقات در شورای تحقیقات ملی کانادا ، اظهار داشت:

“اینترنت به جای آسیب رساندن به رفاه مردم ، به آنها کمک می کند زیرا موانع را برطرف می کند و آنها را در اهدافشان حمایت می کند. امروزه شاهد اختلال زیادی هستیم که به دلیل این ویژگی ایجاد شده است ، زیرا افراد و شرکتها تعدادی از اهداف کمتر مطلوب خود را انجام می دهند. نژادپرستی ، عدم تحمل ، حرص و طمع و جنایت همیشه در زیر سطح این موضوع درکمین بوده و دیدن میزان آنها تعجب آور نیست. اما اکثریت قریب به اتفاق جاه طلبی ها و اهداف انسانی بسیار نجیبانه تر است: مردم تمایل به آموزش خود ، تمایل به برقراری ارتباط با دیگران ، تمایل به اشتراک گذاری تجربیات خود ، تمایل به ایجاد شبکه های سازمانی ، تجاری و فرهنگی دارند. همه اینها توسط فن آوری های دیجیتال پشتیبانی می شوند ، و گرچه ممکن است به اندازه اهداف کمتر مطلوب و قابل مشاهده که مخل هستند قابل مشاهده نباشند ، اما به همان اندازه واقعی و بسیار گسترده تر هستند. “

در مورد ادامه کیفیت: پاول جونز ، استاد علوم اطلاعات در دانشگاه کارولینای شمالی ، چاپل هیل ، پیشنهاد می کند:

 هوش مصنوعی آینده (AI) در بهبود رفاه انسان به خوبی عمل خواهد کرد ، و می نویسد ؛ از زمان اولین انسان بر روی زمین ، این درست بوده است. اما به زودی ابزارهای ما ابزارهایی را برای استفاده خود می خواهند ،  آنها را تقاضا می کنند و ایجاد می کنند. بیگانگی عصر صنعتی در حال حاضر مرحله اصلی را به روانشناسی اجتماعی پیچیده صنعت خدمات واگذار کرده است. بعد ، آیا این ابزارساخته شده  توسط ما  با ما ملایم تر و مهربان تر از کارخانه نساجی ، اتاق خیاطی یا مرکز تماس هستند؟ من معتقدم که آنها خواهند شد. “

نگرانی در مورد آسیب ها

در مورد کمبودهای دیجیتال: نیکلاس کار ، نویسنده مشهور کتب و مقالات بیشمار در زمینه فناوری و فرهنگ ، نوشت:

“اکنون ما دارای مجموعه ای از شواهد تجربی در مورد تأثیرات شخصی اینترنت ، رسانه های اجتماعی و تلفن های هوشمند هستیم. بعضا خبر ها خوب نیست در حالی که مطمئناً افرادی هستند که از اتصال بهره مند می شوند – به عنوان مثال کسانی که در گذشته از انزوای اجتماعی یا جسمی رنج برده اند . شواهد نشان می دهد که به طور کلی ، نوع ارتباط مداوم و ناگهانی که اکنون وضعیت زندگی افراد را مشخص می کند ، از نظر شناختی و عواقب عاطفی نامناسب است .تحقیقات نشان می دهد که یک ارتباط قوی ، و احتمالاً یک علت ، بین استفاده از تلفن های نسل قبلی و اینترنت و از دست دادن مهارت تحلیلی و حل مسئله ، شکل گیری حافظه ، تفکر متنی و همچنین افزایش اضطراب وجود دارد. “

در مورد اعتیاد دیجیتال دیوید روزنتال ، دانشمند ارشد بازنشسته برنامه LOCKSS در دانشگاه استنفورد ، گفت:

 “اقتصاد دیجیتال بر اساس رقابت برای مصرف مورد توجه انسان است. این رقابت از مدتها قبل وجود داشته است، اما ابزارهای نسل حاضر برای جلب توجه بسیار موثرتر از نسل های قبلی است. صرفه جویی در مقیاس و اثرات شبکه ، کنترل این ابزارها را در تعداد بسیار کمی از شرکتهای فوق العاده قدرتمند قرار داده است. این شرکتها به دلیل نیاز بیشتر به مصرف توجه بیشتر به منظور به حداکثر رساندن سود هدایت می شوند. این در حال حاضر تأثیرات سویی بر جامعه دارد.. حتی اگر این شرکت ها بخواهند اثرات کمتر بد را تقویت کنند ، هیچ تصوری از چگونگی این کار ندارند و مطمئناً انجام این کار نتیجه نهایی آنها را مخدوش می کند. بنابراین این شرکت ها با ارائه روشهاییکه  آنها بیشتر مورد توجه موجود قرار می گیرند کار می کنند. موثرترین راه برای این کار ایجاد ترس در مخاطب است ، به طوری که سطح اعتماد در جامعه را پایین می آورد . نگه داشتن افراد در یک حالت مستمر از اضطراب ، عصبانیت ، ترس  و یک احساس گریزناپذیر و آزار دهنده که دیگران از وضعیت موجود بهتر هستند ، می تواند بسیار مخرب باشد.

جودیت دوناتدر مورد بی اعتمادی / تفرقه بینایی دیجیتال: جودیت دونات ، نویسنده “ماشین اجتماعی ، طراحی هایی برای زندگی آنلاین” ، اظهار داشت:

 “اگر هدف شما این است که مردم را به خرید چیزهای بیشتر سوق دهید ، شما نمی خواهید با جمعیتی از افراد که به آنچه که دارند ،  راضی باشند مواجه باشید  .  در حالیکه دوستان و خانواده در اطراف آنها ، و با خود فکر می کنند که “زندگی خوب است ، من از آنچه که من دارم راضی هستم و برای من کافی است.” اگر هدف شما دستکاری افکار مردم است ، بایدجمعیت را مضطرب و دچار ترس کنید و آنها به دنبال یک رهبر قدرتمند و اقتدارگرا خواهید بود – شما فن آوری ها و محصولی را نمی خواهید که احساس آرامش و رفاه قوی در مردم ایجاد کند. نگه داشتن افراد در یک حالت مستمر از اضطراب ، عصبانیت ، ترس ، یا فقط تحت تعقیب یک احساس گریزناپذیر و آزار دهنده که دیگران  نسبت به من در وضعیت موجود بهتر هستند ، می تواند بسیار سودآور باشد. به طور خلاصه ، ممکن است انگیزه صادقانه محققان و توسعه دهندگان برای پیشبرد درک از خلق و خو ، شناخت و غیره ، یا ایجاد فناوری هایی باشد که پاسخ های ما را به نفع خود تحریک یا کنترل می کنند ، اما اجرای واقعی این تکنیک ها و دستگاه ها احتمالاً کاملاً متفاوت است .بنابر این برای کاهش رفاه مورد استفاده قرار می گیرد زیرا جمعیتی که در حالت ترس و اضطراب قرار دارد جمعیت بسیار قابل انعطاف و سودآوری بیشتری است. “

در مورد اجبار دیجیتال: جیسون هونگ ، استاد انستیتوی تعامل رایانه ای انسان در دانشگاه کارنگی ملون ، نوشت:

 “سالها پیش ، برنده نام آور نوبل ، هرب سایمون ، اظهار داشت که … اطلاعات توجه گیرندگان آن را می کشد. از این رو ، اطلاعات  بشکل زیادی فقر توجه را ایجاد می کند. سیمون در سال 1971 به این موضوع اشاره داشت. با این حال ، در آن زمان ، چالش اطلاعات  بیش از حد بود. امروز ، ما همچنین سازمان هایی داریم که به طور فعال در حال جلب توجه ما هستند ، و با اعلان های گوشی های هوشمند ، اخبار بسیار شخصی ، بازی های اعتیاد آور ، عناوین سبک Buzzfeed و اخبار جعلی حواس ما را پرت می کنند. این سازمان ها همچنین انگیزه زیادی با استفاده از روش های روانشناسی و آزمایش انبوه A / B برای جذب ما  برای بهینه سازی حلقه های تعامل خود دارند . بیشتر اوقات افزایش نرخ کلیک ، کاربران فعال روزانه و سایر معیارهای تعامل و در نهایت برای افزایش درآمد است. این نوع تعاملات دو مشکل عمده دارد. اولین مورد ، به دلیل جریان مداوم  بدون وقفه همراه با ترس از دست دادن چیزی ، احساس استرس در تمام مدت است. دومین و بسیار مهم تر ، تعامل با این محتوای مجازی به این معنی است که ما زمان کمتری را برای ساخت و حفظ روابط با افراد واقعی صرف می کنیم. داشتن دوستان خوب [اثرات] معادل [سلامتی] ترک سیگار را دارد و سیستم عامل های امروزی به طور ناخواسته برای منزوی کردن ما طراحی شده اند نه اینکه به ما در ایجاد روابط قوی با دیگران کمک کنند. “

در مورد خطرات دیجیتالی: Tiziana Dearing ، استاد کالج بوستون ، گفت:

 “به سه دلیل ، رفاه مردم تحت تأثیر فناوری دیجیتال قرار خواهد گرفت. 1) از آنجا که ما به عنوان موجودات بین فردی ، اجتماعی تکامل یافته ایم و بنابراین قادر به انطباق با شدید رفتارها ، نیازها نیستیم ، حتی ممکن است امکانات لازم برای رشد اجتماعی-احساسی و جسمی در دنیای دیجیتال با سرعتی که نیاز به تغییر دیجیتال دارد را نداشته باشیم . 2) زیرا فناوری دیجیتال – از طراحی تا الگوریتم ها – بدون توجه کافی به همدلی اجتماعی و تعصب ذاتی ، تکامل یافته است. 3) از آنجا که ما نمی فهمیم چگونه می توان توانایی هایی را که اشکال خاصی از فناوری ایجاد کرده است برای کاهش اثرات تا بدترین نوع ارتباط ما با یکدیگر را ، کاهش دهیم. اشتباه نکنید ، پیشرفت های فن آوری پتانسیل فوق العاده ای برای بهبود بیماری ها ، حل مشکلات عظیم انسانی ، تصحیح سطح بازی اطلاعات و غیره دارد اما توانایی سازگاری ما در سطح گونه ها با چرخه بسیار کندتری اتفاق می افتد و رفتارهای انسانی مانع آن می شود. “

ایده های مداخله برای کاهش مشکلات

سیستم ها را دوباره تصور کنید: شری ترکل ، یکی از برجسته ترین محققان جهان در زمینه تعامل انسان و رایانه و استاد دانشگاه MIT ، مراحل عملی زیر را به اشتراک گذاشته است:

 “1) کار با شرکت ها از نظر طراحی  ، نباید به گونه ای باشد مانند روشی مثل  دستگاه های حافظه. که افراد را درگیر خود کند 2) [باید] حرکتی در هر سطح برای شفاف سازی نرم افزار وجود داشته باشد. این یک هدف بزرگ اجتماعی است! 3) همکاری با شرکت ها برای همکاری با گروه های مصرف کننده برای خاتمه دادن به روشی که به صلاح عموم یا صداقت شخصی نیست. 4) بازنگری اساسی در مورد این که چه کسی اطلاعات شما را در اختیار دارد. 5) یک بازنگری اساسی در شیوه های فعلی که می توان هر نوع تبلیغات را در اینترنت قرار داد (به عنوان مثال تبلیغاتی که مغایر با موازین قانونی هستند ، مانند تبلیغات سن گرایی ، تبعیض جنسی ، نژادپرستانه). 6) تنظیم بسیار بیشتر تبلیغات سیاسی بصورت آنلاین. 7) پذیرش شرکتهای آنلاین مبنی بر اینکه آنها “فقط ارایه دهنده خدمات منفعل اینترنت” نیستند. 8) یافتن راه هایی برای کار با آنها به گونه ای که آنها مایل باشند بپذیرند که می توانند پول زیادی بدست آورند و قبول کنند که این موضوع بزرگترین چالش تجاری ، سیاسی و اجتماعی و اقتصادی زمان ماست ،  و ما به سادگی یاد گرفته ایم آنچه را که ایجاد کرده ایم  واقعی و طبیعی بنامیم و باید آنها را در جایگاهی قرار دهیم که در واقع باید باشند. “

سوزان پرایس ، استراتژیست اصلی در USAA ، اظهار داشت:

 “ما می توانیم برای بهبود تجربه ها و نتایج خود ، از طراحی فناوری انسان محور استفاده کنیم تا بتوانیم بهتر خدمت کنیم. من یک چشم انداز برای یک API انسانی دارم که به ما امکان می دهد آنچه را که توجه ما را به خود جلب می کند – با راهنمایی اصول و قوانین در کنترل مستقیم هر کاربر ، با یک مدل و چارچوب که محتوای آن را به عنوان آگاهی ما اولویت بندی و طبقه بندی می کند – و بار شناختی متناسب با اهداف و اهداف بیان شده خودمان  را کنترل  نموده و نظارت کنیم. امروز ما این قدرت را به آرایه ای از فروشندگان و ارائه دهندگان تجاری واگذار می کنیم. “

: Dana Chisnell ، مدیر مرکز طراحی مدنی ، نوشت:

 “ده ها پروژه وجود دارد که سعی می کنند اینترنت را به مکان بهتری تبدیل کنند ، اما این یک مسابقه تسلیحاتی است. در حالی که افراد ابزاری برای کنار آمدن و مدیریت زندگی دیجیتالی خود پیدا می کنند ، شرکت های فناوری راه های جدید و تهاجمی برای بهره برداری از داده های تولید شده در اینترنت در شبکه های اجتماعی پیدا می کنند. و تهدیدهای بیشتری از جانب انواع بازیگران بد وجود خواهد داشت. امنیت و حریم خصوصی به یک نگرانی بزرگتر تبدیل خواهد شد و افراد در مقابل فناوری که کنترل آن را ندارند یا نمی توانند کنترل کنند احساس ناتوانی بیشتری خواهند کرد و درک نحوه مذاکره در این مسابقه و رسیدن به نوعی تنش زدایی سالها طول خواهد کشید. “

 سواد رسانه ای را دوباره طراحی کنید:

الکس هالاویس ، مدیر برنامه MA در فن آوری های اجتماعی در دانشگاه ایالتی آریزونا ، گفت:

 “تغییر اساسی باید در آموزش و پرورش ایجاد شود. از همان سنین پایین ، مردم باید نحوه تعامل با فن آوری های دیجیتال شبکه ای را درک کنند. آنها باید یاد بگیرند که چگونه از رسانه های اجتماعی استفاده کنند و یاد بگیرند که چگونه توسط آنها استفاده نشوند. آنها باید بفهمند که چگونه اطلاعات قابل اعتماد را جمع آوری کنند و چگونه موارد  خلاف را تشخیص دهند. آنها باید بتوانند رسانه هایی را که در آن غرق شده اند شکل دهند. آنها باید از نحوه الگوریتم ها و بازاریابی – و شرکت ها ، دولت ها و سازمان های دیگر که آنها را تولید می کنند – آگاه باشند. متأسفانه ، از پیش دبستانی تا دبستان ، در مورد چگونگی دستیابی به این اتفاق نظر زیادی وجود ندارد. “

انتظارات را دوباره ارزیابی کنید:

شیذاف رافائلی ، استاد دانشگاه حیفا در اسرائیل ، نوشت:

“مردم سازگار هستند. در طولانی مدت ، ما نیز منطقی هستیم. ما یاد خواهیم گرفت که چگونه در دام ها ، تهدیدها ، آدم های بد و استفاده بدخواهانه حکومت کنیم. اینها همچنان نشان داده می شوند ، اما مسیر به سمت پیشرفت است. زندگی بهتر و معنی دار تر. محیط های سالم و دارای حمایت بیشتر. این یک فرایند یادگیری است ما یاد می گیریم و با فناوری دیجیتال ، سریعتر یاد می گیریم. ما مکالمه می کنیم و ارتباط برقرار می کنیم و مثل قبل یکدیگر را تصدیق می کنیم. و این همیشه یک شروع خوب است. چیزهای بد ، مانند حرص و آز ، نفرت ، خشونت ، ستم از بین نخواهد رفت. اما فضای دیجیتال در حال حاضر وعده های زیادی را در اختیار شما قرار داده ، تحویل داده و ارائه می دهد. این یک آرزوی آرمانشهری گلگون نیست. این یک برداشت واقع بینانه از اثرات خالص است. من ترجیح می دهم با نوه هایم تعامل کنم تا با پدربزرگ و مادربزرگم. »

سرنوشت ناکامی:

داگلاس مسی ، استاد جامعه شناسی و امور عمومی دانشگاه پرینستون ، در پاسخ گفت که احتمال مداخلات وجود ندارد. وی نوشت ، “من خیلی خوش بین نیستم كه دولت های منتخب دموكراتيك بتوانند با توجه به مبالغ هنگفت پول و توان موجود در خطر و خارج از كنترل ، اینترنت و رسانه های اجتماعی را به طریقی تنظیم كنند كه به سود بسیاری از افراد باشد. هر دولت واحدی ، و سازمانهای بین دولتی در این مرحله بسیار ضعیف هستند و نمی توانند امید به نفوذ داشته باشند. لغو بی طرفی خالص توسط دولت ترامپ قطعاً نشانه خوبی نیست. “