همین یک موضوع کافیست برای اینکه بفهیمم اقتصاد جهانی ناپایدار است که بر اساس آمار و اطلاعات سازمان های بین المللی وقتی تنها ۳۰۰ نفر در بین جمعیت ۷ میلیاردی دنیا بیش از نیمی از ثروت را در اختیار دارند . این نشانه ناپایداری در صنایع و رشته های گوناگونی به چشم می خورد اما برخی از آنها عیان تر است .
گردشگری یکی از آنهاست .
بر اساس شاخص‌هاي جمعيت شناختي ، رفتاري و يا جغرافيايي و مشخصات سبك زندگي همانند بسياري از اهداف برنامه هاي اجتماعي ديگر ، اهداف اقتصاد پایدار بايستي قابل تعريف ، قابل اندازه گيري ، قابل دستيابي ، مرتبط و در يك مقياس زماني تعريف شوند .
مشاهده کنید که پیش بینی ها برای این صنعت چه بوده است .
اما با وقوع اپیدمی کرونا این وضعیت چگونه تغییر کرده است .
توریسم جهانی اگر چه به رشد اقتصادی برخی از کشور ها کمک کرده است اما در کل مصرف گرایی را چنان گسترش داده که کل زندگی بشر را به خطر انداخته است. همان سرمایه دارانی که بیشترین ثروت را در اختیار دارند این نظریه را گسترش داده و همان پولهایی را که بعنوان دستمزد ها پرداخت کرده اند دوباره در چرخه ی پول خود وارد می کنند و با امکانات بشری پولی را بدست می آورند که مبتنی بر آسیب به محیط زیست است .
کرونا نشان داد که زیر پوست این زیبایی ها چه عوارضی برای بسیاری از انسانها وجود دارد.
