توسط دانشگاه بریستول16 سپتامبر 2020
در عکس فوق خلاصه ای از وقایع عمده انقراض در طول زمان ، برجسته کردن قسمت جدید Carnian Pluvial در 233 میلیون سال پیش نشان داده می شود .
وضعیت علمی زیست شناسی بگونه ای است که غالباً یک انقراض عمده جدیدی شناسایی نمی شود. از این گذشته ، چنین رویدادهایی چنان ویرانگر بودند که فقط بر مبنای آثار فسیلی برجسته شده اند. در مقاله جدیدی که امروز در Science Advances منتشر شده است ، یک تیم بین المللی انقراض عمده ای از زندگی 233 میلیون سال پیش را شناسایی کرده است که باعث نابودی دایناسورها در جهان شده است. این بحران را اپیزود کرونین پرچین می نامند.
تیم 17 نفره محققان به سرپرستی ژاکوپو دال کورسو از دانشگاه علوم زمین چین در ووهان و مایک بنتون از دانشکده علوم زمین دانشگاه بریستول ، تمام شواهد زمین شناسی و دیرین شناسی را بررسی و آنچه اتفاق افتاده را تعیین کردند.
علت آن به احتمال زیاد فوران های گسترده آتشفشانی در استان Wrangellia در غرب کانادا بوده است ، جایی که حجم عظیمی از بازالت آتشفشانی در آنجا ریخته شده و بیشتر سواحل غربی آمریکای شمالی را تشکیل می دهد.
جاکوپو دال کورسو می گوید: “فوران ها در کارنیان به اوج خود رسیدند.” “من چند سال پیش در حال مطالعه علایم ژئوشیمیایی فوران ها بودم و برخی از تأثیرات عظیم بر جو در سراسر جهان را شناسایی کردم. فوران ها بسیار عظیم بودند ، آنها مقادیر زیادی گازهای گلخانه ای مانند دی اکسید کربن را پمپاژ می کردند ، و جهش های گرمایش جهانی وجود داشت”. این گرمایش با افزایش بارندگی همراه بود و این امر در دهه 1980 توسط زمین شناسان مایک سیمز و آلاستر رافل در کل حدود 1 میلیون سال طول کشیده بود ، تشخیص داده شده بود. تغییرات آب و هوایی باعث از دست رفتن تنوع زیستی عمده در اقیانوس و خشکی شد ، اما درست پس از واقعه انقراض گروه های جدیدی زمام امور را در دست گرفتند و اکوسیستم هایی مدرن مانند تشکیل دادند. تغییر در آب و هوا باعث رشد زندگی گیاهان و گسترش جنگل های مدرن درختان سوزن برگی شد.
پروفسور مایک بنتون گفت: “فلورهای جدید احتمالاً غذای لازم را برای خزندگان گیاهخوار زنده مانده فراهم کرده است.” “من در سال 1983 هنگامی که دکترای خود را به پایان رساندم ، یک فاجعه زیست محیطی را در میان گیاهخواران مشاهده کردم. ما اکنون می دانیم که دایناسورها حدود 20 میلیون سال قبل از این رویداد پدید آمده اند ، اما آنها تا زمان اپیزود کرنیان کاملاً نادر و بی اهمیت بودند. این شرایط خشک ناگهانی پس از این قسمت مرطوب بود که به دایناسورها فرصت زندگی داد. “
این فقط دایناسورها نبودند ، بلکه بسیاری از گروه های جدیدتر گیاهان و حیوانات نیز در این زمان ظاهر شدند ، از جمله اولین لاک پشت ها ، تمساح ها ، مارمولک ها و اولین پستانداران.
اپیزود کارنیان پلویویال نیز در زندگی اقیانوس ها تأثیر داشت. این آغازگر صخره های مرجانی به سبک مدرن و همچنین بسیاری از گروههای مدرن پلانکتون است که نشانگر تغییرات عمیق در شیمی اقیانوس و چرخه ماده کربنات است.
جاکوپو دال کورسو می گوید: “تاکنون ، دیرینه شناسان در 500 میلیون سال گذشته پنج انقراض” بزرگ “را شناسایی کرده اند. “هر یک از اینها تأثیر بسزایی در تکامل زمین و زندگی داشته است. ما یک واقعه بزرگ انقراض دیگر را شناسایی کرده ایم و بدیهی است که آن نقش مهمی در کمک به تنظیم مجدد زندگی در خشکی و اقیانوس ها داشته است ، و این نشانگر ریشه های جدیدی دراکوسیستم ها است “.
https://phys.org
