عبدالرزاک لطیف 8 ، آوریل 2020
تغییر در الگوهای تجارت جهانی ، همراه با تحولات سریع فن آوری ، چالش هایی برای پایداری رشد است. بنابراین ، انتقال به یک مدل رشد مبتنی بر دانش در حال حاضر در شرایط نامشخص فعلی جهانی بسیار ضروری است.
شوک های اقتصادی بحران COVID-19 تأثیرات عمده ای را برای شرکت های سراسر جهان ایجاد کرده است. در کوتاه مدت ، این بحران آثاری را ایجاد خواهد کرد که منجر به ورشکستگی و اخراج در بخش خصوصی بویژه در میان بنگاههای اقتصادی در بخشهای خاصی خواهد شد. پس از رفع محدودیت های قرنطینه ای ، به این ترتیب باز کردن کسب و کارها امکان پذیر می شود و بسیاری از بنگاه ها ، از جمله شرکت های بزرگ و شرکت های کوچک و متوسط ، ممکن است با خطر ورشکستگی روبرو شوند.
شركتها ممكن است در مواقع بحران با استفاده از ظرفيت تكنولوژيك و نوآوري براي سازگاري ، شانس بهتري داشته باشند. ظرفیت نوآورانه می تواند به شرکتها کمک کند تا در راههای جدید تولید درآمد ، محور باشند.
در بحران فعلی ، برخی از کسب و کارها در حال بازگرداندن خطوط تولید خود به جریان عادی هستند و مقامات نظارتی برای حمایت از آنها در هنگام انجام این تغییرات باید در ایجاد تعادل کمک کنند.
به عنوان مثال ، شرکت های نساجی در حال تغییر خط تولید از تولید پوشاک ویژه گرفته تا ساخت ماسک های بهداشتی و لباس پزشکی هستند ، شرکت های لوازم آرایشی در حال ساختن مواد ضدعفونی کننده دست هستند ، هتل ها در حال تبدیل شدن به مراکز قرنطینه ، و تولید الکل بجای مشروبات الکلی برای ضد عفونی هستند و شرکت های خودروسازی گزینه هایی را برای تولید فوری ادوات پزشکی مورد نیاز دستگاه هایی مانند ونتیلاتورها را ارزیابی می کنند.
ایجاد ظرفیت و قابلیت های تولید محصولات ساده نسبتاً آسان است و به سرعت می توان به آن دست یافت. با این وجود ، عدم توانایی تکنولوژیکی در تولید تجهیزات پزشکی پیچیده ، کارخانه هایی که به دنبال تغییر خط تولید هستند ، برای آنان به یک مانع بزرگ تبدیل شده است. در این حالت نقش مهمی در سازمانهای عمومی برای تقویت ظرفیت تحقیق و کمک به کشورها در تدوین سیاست های علمی و فناوری وجود دارد که به افزایش ظرفیت مهندسی معکوس ، اتخاذ و تطبیق فناوری ها با نیازهای محلی کمک می کند.
چنین اعتقادی در بین سیاستگذاران به طور یکسان وجود دارد. برای ترسیم یک مسیر مثمر ثمر در جهت آغاز این تحول ، تعریف روشن از آنچه اقتصاد دانش بنیان ضروری است، نوآوری می باشد.
اول ، مشوق های توسعه کارآفرینی با استفاده کارآمد از دانش موجود و جدید می تواند توسط یک اکوسیستم حمایتی اقتصادی و نهادی تشویق شود. دوم ،با پرورش و استفاده از یک فرد مستعد تحصیل کرده و ماهر برای پرورش افراد حرفه ای دیگری که می توانند دانش را ایجاد کنند ، و از آنها به طور مؤثر در حالت اشتراکی استفاده کنند ، حائز اهمیت است. سوم ، از آنجا که نوآوری روشهای جدیدی را برای بهبود فرایندها در انواع بخشها و صنایع در هم تنیده ایجاد می کند ، ارتباط موثر ، انتشار و پردازش اطلاعات برای اطمینان از سازگاری بسیار مهم است. و سرانجام ، این وضعیت رو به رشد دانش جهانی را می توان با استفاده از سیستم بنگاهها ، مراکز تحقیقاتی ، دانشگاهها و سازمانهای دیگر برای انطباق با نیازهای محلی و به نوبه خود ، ایجاد فن آوری های جدیدتوسعه داده و از آن استفاده نمود.
معنی بحران COVID-19 و زنجیره های ارزش جهانی برای شرکت های متوسط و کوچک در مالزی چیست؟
سیستم اقتصادی جهانی به طور فزاینده ای یکپارچه شده است. امروزه تقریباً 50٪ تجارت جهانی شامل زنجیره های ارزش جهانی (GVC) است که منبع مهمی برای رشد و کاهش فقر بوده اند.
اختلالات اقتصادی جهانی که به دلیل همه گیری فعلی COVID-19 به وجود آمده است ، به احتمال زیاد کشورهایی را که به شدت به تجارت کالاها و خدمات متکی هستند و عمیقاً در GVC ها مانند مالزی قرار دارند ، تحت تأثیر قرار خواهد داد. این امر باعث می شود مالزی به ویژه در مقابل شوک های عرضه آسیب پذیر باشد ، زیرا ممکن است منابع مهم ورودی کمیاب شود یا کشورها ممکن است شروع به اعمال محدودیت های صادراتی کنند. علاوه بر این ، رشد اخیر GVC به این معنی است که ، حتی بیشتر از بحران های گذشته ، شوک COVID-19 به طور ناگهانی و به طور همزمان بر بسیاری از مناطق تأثیر می گذارد. این منجر به تقویت متقابل بازخورد می شود ، زیرا سلامتی هر اقتصادی به سلامتی سایر اقتصادهای تأمین کننده ورودی یا خرید خروجی ها، مستقیم یا غیرمستقیم بستگی دارد.
GVC ها دانش بیشتری دارند و به نیروی کار ماهر وابسته هستند و سرمایه گذاری در دارایی های نامشهود به عنوان مثال R&D ، مارک ها ، و سایر دارایی های نامشهود از 5.5٪ به 13.1٪ از درآمد از زنجیره های ارزش از سال 2000 افزایش یافته است. علاوه بر این ، آنها فناوری و نوآوری نیز دارند که برای ایجاد تعادل ، باید از آن استفاده نمود و تجارت را رونق بخشید و منجر به ظهور کالاها و خدمات جدید شد. در حقیقت ، در سال 2017 ، 65٪ تجارت در بخش هایی بود که در سال 1992 وجود نداشت. مالزی عمیقا در GVC ها مستقر شده است و به دنبال ارتقاء جایگاه خود در آنها بوده است. این موضوع به ویژه در مورد بخش E&E صادق است که 5/98 درصد از کل بنگاههای مالزی را به خود اختصاص داده و بخش عمده تولید و اشتغال ، شرکتهای کوچک و متوسط (SME) یک مؤلفه مهم استراتژی رشد اقتصادی مالزی هستند.
فن آوری های جدید مرتبط با انقلاب صنعتی 4 (صنعت 4.0) حساسیت فرآیندهای تولید با کاهش اهمیت مشاغل با دستمزدهای پایین در تعیین رقابت پذیری تغییر می دهند. بیماری همه گیر COVID-19 مزایایی را که SME از استفاده از فناوریهای جدید ایجاد می کنند ، افزایش داده است . به عنوان مثال ، برای کار از راه دور و سیستم عامل های کسب و کار آنلاین این وضعیت بوجود آمده است. تجارت الکترونیکی و پرداختهای دیجیتال همچنین باید از طریق اصلاحات نظارتی و اقدامات لازم برای تقویت نوآوری مورد تشویق قرار بگیرند. بنابراین ضروری است که مالزی در ایجاد توانایی های خود از نظر نیروی کار ماهر و اتخاذ فن آوری ، به ویژه با برنامه ریزی اعطای وام های متوسط ، در هیئت مدیره ها متمرکز شود.
در پاسخ به انقلاب صنعتی 4.0 ، دولت برای ایجاد تحول دیجیتالی در بخش های مختلف در مالزی ، با هدف ایجاد یک صنعت 4.0 در جنوب شرقی آسیا ، اقدام به راه اندازی صنعت Industry4WRD: Policy ملی در این راستا کرده است. برای دستیابی به این برنامه ها ، بنگاه ها ، به ویژه شرکت های کوچک و متوسط ، باید با استراتژیتهاجمی فناوری های جدید را اتخاذ کرده و به طور مؤثر در GVC شرکت کنند. اقداماتی برای افزایش شغل و سرمایه گذاری خصوصی ، بویژه توسط شرکتهای کوچک و متوسط ، از طریق افزایش تصویب طرحهای دیجیتالی ، گام مهمی در این جهت است.
مطالب فوق عصاره مقاله ای است که توسط Smita Kuriakose ، اقتصاددان ارشد امور جهانی ، مالی و رقابت در نوآوری بانک جهانی در مالزی نوشته شده است.
