نقد سند ۲۰۳۰ یونسکو

بر اساس گزارش عمومی منتشره از سوی نهاد های مرتبط و درج آنها در سایتهای مختلف از جمله ویکی پدیا ،

اهداف توسعه پایا یک ابتکار سازمان ملل متحد بوده است که مجموعه‌ای از اهداف هستند که به آینده مربوط می‌شوند. رؤسای دولت‌ها، نمایندگان بلندپایهٔ نهادهای تخصصی سازمان ملل متحد و جامعه مدنی در سپتامبر ۲۰۱۵ گرد هم آمدند و در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، دستورکار توسعه پایا ۲۰۳۰ را تصویب کردند. این دستورکار که جایگزین اهداف توسعه هزاره شد، شامل ۱۷هدف اصلی و ۱۶۹ هدف ویژه است که نقشه راه جامعهٔ بین‌المللی را در زمینه توسعهٔ پایا برای پانزده سال آینده ترسیم می‌کند.

به گفته بان کی‌مون، دبیرکل سازمان ملل متحد: این دستورکار وعده‌هایی است که توسط رهبران کشورها به مردم سراسر جهان داده شده‌است. این سند دستورکاری برای مردم، پایان بخشیدن به فقر در همه اشکال آن و برای کرهٔ زمین، خانه مشترک ماست. اهداف این دستورکار باید از اول ژانویه ۲۰۱۶ در کشورها عملیاتی شوند و راهنمای تصمیمات ما برای پانزده سال آینده قرار گیرند. همهٔ ما باید برای اجرای این دستورکار با توجه به ظرفیت‌ها و واقعیت‌های ملی و سطوح توسعه در کشورهای خود و احترام به سیاست‌ها و اولویت‌های ملی، منطقه‌ای و جهانی کار کنیم.

این اهداف توسط سازمان ملل تعریف شده‌اند و به عنوان اهداف جهانی برای توسعه پایا ترویج شده‌اند. SDGها از ۲۰۱۵ تا ۲۰۳۰ اجرا می‌شوند. این دستور کار، بر اصول کرامت و حقوق بشر، عدالت اجتماعی، صلح، شمول اجتماعی و حفاظت و تنوع قومی، فرهنگی و زبانی و نیز بر مسئولیت مشترک و پاسخگویی استواراست.

اما این تعاریف دیدگاه برخی از کشور ها و فرهنگهای موجود در آنها تعارضات و تضاد های زیادی دارد که حتی برخی کشورهای غربی این سند ۲۰۳۰ را اجرا نمی‌کنند . ایران هم در این رابطه به سند خود اشاره می کند و اجرای سند یونسکو را به دلایل بسیاری که برخی از آنها در جمع بندی نظرات انجام شده است ، نمی پذیرد. این امر بر محورهای زیر است .

• این سند بدون توجه به تنوع فرهنگی که یکی از شعار های اصلی یونسکو است و  بر اساس سبک زندگی مبتنی بر آزادی فردی در لیبرالیسم طراحی شده است.
• این سند با زیر پا گذاشتن ارزشهای بنیادین مذهبی در بسیاری کشورها عملا به آنها بی احترامی آشکار نموده است.
• بطور آشکار در برنامه این سند بحث تغییر جهان ما مطرح است که رویکردی غیر جامع و یک سویه را برای تسلط برخی فرهنگها بر دیگران می کند.
• تاثیر بر برنامه های آموزشی کشورها طبق این سند بگونه ای است که کشور ها نمی توانند مطابق برنامه های خود عمل کنند.
• آموزش و توسعه پایدار  که در این سند به کار برده شده، مبتنی بر تغییر فرهنگی و یکنواخت کردن نسل آینده با سیاست‌های لیبرالیستی نظم جهانی است.
• اگر چه می توان جنبه های مثبتی را طور غیر منسجم در آن یافت اما بهترین راه حل این بود که یک سند کلی تهیه و برخی موارد آن به برنامه ریزی های داخلی کشورها احاله می شد.
• برخی حتی معتقدند که بسیاری از خرده فرهنگها و اقوام در کشور های مختلف با این سند مخالف هستند.

برای دسترسی به متن ترجمه شده این سند اینجا کلیک کنید.