7 سپتامبر 2021
توسطJaime Madrigano ، Benjamin Lee Preston ، Michael D. Rich
«من نمی‌توانم نفس بکشم.» این کلمات به فریادی اعتراضی برای معترضانی که خواهان برابری نژادی و به ویژه پایان خشونت پلیس علیه سیاهان آمریکایی هستند تبدیل شده است.
برای کارشناسان سیاست محیط زیست، «من نمی‌توانم نفس بکشم» به طرز متمایزی طنین انداز است: سیاه پوستان آمریکایی به طور نامتناسب تحت تأثیر آلودگی هوا قرار می‌گیرند. همچنین تفاوت‌های نژادی قابل توجهی در افرادی که در معرض آلودگی آب هستند و در نزدیکی تاسیساتی که زباله‌های خطرناک تولید می‌کنند، وجود دارد.
دو نفر از محققان در RAND – محقق سیاست Jaime Madrigano و Benjamin Preston، مدیر برنامه RAND’s Health and Environmental Policy Policy – یک تلاش خلاقانه را هدایت می‌کنند تا نشان دهند که چگونه سیاست‌های تبعیض آمیز مانند خط قرمز، نابرابری‌های بهداشت محیطی را که امروزه مشاهده می‌کنیم، شکل داده است. هدف آن‌ها: ایجاد یک نقشه تعاملی از ایالات متحده برای ایجاد انگیزه در سیاست‌های زیست محیطی ضدجنگ را پیش می‌برد.
مادریگانو و پرستون به عنوان بخشی از مجموعه‌ای از گفتگوها در مورد پروژه‌های جاری در مجموعه رو به رشد تحقیقات با کیفیت بالا در زمینه سیاست برابری نژادی، با رئیس و مدیرعامل RAND مایکل دی. ریچ در مورد میزان گسترده نژادپرستی محیطی، فوریت فزاینده برای رسیدگی به این مشکل گفتگو کردند.
مایکل دی ریچ: چه چیزی شما را تشویق کرد تا این تحقیقات را دنبال کنید؟
جایم مادریگانو: من مدت‌هاست که تأثیرات آلودگی بر سلامتی و سایر خطرات زیست محیطی مانند خطرات مربوط به آب و هوا مانند گرما را مطالعه می‌کنم. در طول تحقیقات انجام شده توسط دیگران یک الگوی بسیار سازگار وجود داشته است که همچنان ظاهر می‌شود. برخی از جمعیت‌ها-به ویژه، اقشار کم درآمد و اقلیت‌های نژادی، به ویژه سیاهان آمریکایی-به طور نامتناسب تحت تأثیر خطرات زیست محیطی قرار می‌گیرند.
ارزش این تحقیق از نظر نشان دادن این الگوی ثابت بسیار زیاد است. اما با وقایع سال گذشته، من سعی کردم خودم را بیشتر در مورد نژادپرستی سیستمیک آموزش دهم. این امر من را مجبور کرد تا عمیق‌تر در مورد این مسائل از نظر علل سیستمیک این اختلافات محیطی فکر کنم که ما بارها و بارها آن‌ها را می‌بینیم.
محل زندگی شما بر سلامت شما تأثیر می‌گذارد. تفکیک عمداً در قانون تدوین شده است و واقعاً محل زندگی مردم امروز را مشخص کرده است. بنابراین، شما واقعاً شروع می‌کنید به این ناهماهنگی‌های زیست محیطی بیشتر از نظر نژادپرستی محیطی فکر کنید، نه اینکه به نابرابری‌های نژادی فکر کنید.
ریچ: تو چطور، بن؟ چه چیزی در مورد این پروژه به شما علاقه داشت؟
بنجامین پرستون: «وقتی ایده اولیه به ذهنم رسید، واقعاً برای من تأثیرگذار بود، زیرا در 15 سال گذشته زمان زیادی را صرف فکر کردن در مورد اینکه چگونه آسیب پذیری مردم در برابر تغییرات آب و هوا در طول زمان متفاوت است، طی کرده‌ام. با نگاهی به الگوهای جغرافیایی آن آسیب پذیری، زمان زیادی را صرف نقشه کشی آن در مقیاس‌های مختلف و نقاط مختلف ایالات متحده و نقاط مختلف جهان کردم.
در پایان، نتایج چیزی بسیار ناراضی کننده است. ما در حال تلاش برای شناسایی روی نقشه‌هایی هستیم که افراد کم و بیش آسیب پذیر هستند، اما بلافاصله سوالات بیشتری ایجاد می‌شود تا پاسخ‌ها: چرا این افراد آسیب پذیر هستند و چگونه در وهله اول چنین می‌شوند؟
و بنابراین، من همیشه می‌خواستم جمع بندی آن را شروع کنم و به برخی از دلایل اصلی آن برسم. این به شما کمک می‌کند تا به مداخلات و راه‌هایی برای انجام کارهای متفاوت در آینده برسید، بنابراین ما اشتباهات قبلی را تکرار نمی‌کنیم.
من فکر کردم که این پروژه می‌تواند راهی واقعاً زیبا برای بررسی این موضوع باشد و بتوانم نشان دهم که تصمیماتی که مردم گرفته‌اند و نگرش‌هایی که مردم مدت‌ها پیش در دهه‌های گذشته داشته‌اند، هنوز زندگی امروز مردم را شکل می‌دهد. وقتی به عواقب تغییر آب و هوا یا آسیب پذیری در برابر تغییرات آب و هوایی فکر می‌کنیم، می‌توانیم در مورد تغییرات دما و تغییرات در الگوهای بارندگی نگران باشیم. اما بسیاری از عوامل محرک آسیب پذیری تا حدودی در درون ما هستند. این درباره تصمیمات و انتخاب‌هایی است که افراد قدرتمند بر اساس شرایطی که بر زندگی مردم تأثیر می‌گذارد، انجام می‌دهند.
بسیاری از آمریکایی‌ها اکنون با صراحت بیشتر و صادقانه در مورد سابقه طولانی نژادپرستی سیستمیک این کشور و نابرابری‌هایی که امروز وجود دارد صحبت می‌کنند. و با این حال، احساس می‌شود که نژادپرستی محیطی همیشه در گفتمان عمومی گسترده توجه لازم را نمی‌کند. به نظر شما چرا اینطور است؟
پرستون: همانطور که اشاره کردید، این مسئله مدت‌هاست در برخی از جوامع مطرح بوده است. احتمالاً به دلایل متعددی برای بسیاری از آمریکایی‌ها تحت ردیابی قرار گرفته است. یکی این است که جوامع تحت تأثیر، جوامع قدرتمند نیستند. جوامع اقلیت و جوامع کم درآمد همواره با بالا بردن مسائل و نگرانی‌های خود در این کشور چالش داشته‌اند. دوم فقط محیط زیست به طور کلی است. وقتی مستقیم از مردم می‌پرسید، آن‌ها به محیط اهمیت می‌دهند و برای آن ارزش قائل هستند. اما در لیست آن‌ها از ده مورد اصلی که آن‌ها نگران هستند، نرخ نسبتاً بالایی ندارد،
تا شاید در دو سال گذشته، جایی که من فکر می‌کنم در مورد تغییرات آب و هوایی مردم به شیوه‌هایی که قبلاً ندیده‌ایم رای داده‌اند. امیدوارم بتوانیم گفت و گو در مورد نژادپرستی محیطی، هم از نظر تحقیق و هم از نظر سیاست، را به بحثی که بیشتر بر روی راه حل‌ها متمرکز است، منتقل کنیم.
چیز دیگری که من فکر می‌کنم مردم آن را از دست داده‌اند و اکنون مشخص شده است، سیستماتیک بودن آن است. من فکر می‌کنم بسیاری از مردم این امر را بدیهی می‌دانند که جهان همانطور است که وجود دارد، بدون آن‌که زیاد به این فکر کنند که آیا باید چنین باشد. مردم واقعاً به این فکر نکرده‌اند که تبعیض نژادی چقدر فراگیر بوده و هست، این امر چقدر گسترده در همه چیز نفوذ کرده است. این محیط است، اما فقط محیط نیست. آموزش است، مراقبت‌های بهداشتی است، دسترسی به پارک‌ها و تفریحات است.
من فکر می‌کنم آن‌چه که ما در حال حاضر با COVID-19 مشاهده کرده‌ایم، همراه با جنبش Black Lives Matter و نگرانی‌ها درباره عدالت و برابری در پلیس، به رسمیت شناختن این امر همه جانبه است. این تأثیرات عمیقی بر زندگی، سلامتی و ایمنی ما دارد.»
ریچ: «من تصور می‌کنم که پتانسیل تغییرات آب و هوایی برای تسریع نابرابری نیز این فوریت را برانگیخته است.»
پرستون: «کاملا. دو نیرو به صورت هم افزا عمل می‌کنند. آسیب پذیری و نابرابری فراگیر و مداومی وجود دارد که سلامت و رفاه را تضعیف می‌کند. و در برخی موارد، با گذشت زمان بدتر می‌شود. در همین حال، شما این نیروی دیگر تغییر اقلیم را دارید که انواع خطرات زیست محیطی را که مردم به طور معمول در معرض آن قرار گرفته‌اند، تهدید می‌کند و وضعیت آن‌ها را بسیار بدتر می‌کند. این دو نیرو که با هم عمل می‌کنند، شکاف انعطاف پذیری بزرگی را ایجاد می‌کنند، زیرا جوامع رنگی کم درآمد و حاشیه نشین قادر به حفظ تاب آوری و پیشروی در برابر این فشارهای مختلف هستند.»
ریچ: »اجازه دهید در مورد جایی که پروژه شما مناسب است صحبت کنیم. می خواهید سیاست گذاران و شهروندان از آن چه چیزی بگیرند؟«
مادریگانو: «اگر فرضیه ما مبنی بر اینکه خطرات زیست محیطی بیشتری در محله‌هایی که قبلاً خط قرمز شده بود، وجود داشته باشد، این نشان می‌دهد که این الگوها در نقشه وجود دارد، که این فقط یک مشکل در مکان‌های خاص یا یک خطر خاص محیطی نیست. امیدوارم که این امر به ایجاد سواد در این تقاطع بین نژادپرستی سیستمیک و بی‌عدالتی محیطی کمک کند.»
پروژه ما همچنین دارای مولفه‌ای است که بر راه حل‌های سیستماتیک تمرکز می‌کند، تا تغییرات ساختاری را برای کاهش این خطرات و کاهش این نابرابری‌ها مشخص کند. امیدواریم بتوانیم گفتگو را از نظر تحقیق و سیاست، به بحثی ببریم که بیشتر بر راه حل‌ها متمرکز باشد، به ویژه با چالش عظیم تغییرات آب و هوایی که با آن روبرو هستیم.»
پرستون: «چیزی که من را در مورد این پروژه هیجان زده می‌کند این است که ما سعی می‌کنیم داده‌ها و ابزارها را در اختیار همه قرار دهیم. ایده بستری که ما در حال ایجاد آن هستیم این است که این فقط مربوط به من و جیمی به عنوان محققانی نیست که بیرون می‌روند و تحقیقات خود را انجام می‌دهند و آن را منتشر می‌کنند. این نیز در مورد عقب کشیدن پرده و اجازه‌دادن به افراد خارج، هر کسی که باشند، می‌تواند برخی از این داده‌ها را بررسی کند، برخی از این روابط را بررسی کند و به جوامعی که خودشان به آن‌ها علاقه دارند نگاه کند.
