5 فوریه 2021 توسط دانشگاه صنعتی آیندهوون
در دهه گذشته شاهد افزایش برجستگی روشهای تولید پایدارتر جدید بوده ایم. کاربرد لیزر انتخابی (SLS) ، یک فناوری تولید افزودنی (AM) ، یکی از این روش های تولید آینده است ، اما محصولات نهایی آن با خواص متناقضی روبرو هستند. Prakhyat Hejmady از گروه مهندسی مکانیک TU / e یک روش تجربی ایجاد کرده است که می تواند امکانات جدیدی را در زمینه طراحی این روش تولید ارائه دهد. وی از دکترای خود و پایان نامه اش در این زمینه در 4 فوریه 2021 دفاع کرد.
ظهور AM که به طور معمول به عنوان چاپ سه بعدی شناخته می شود ،که تولید طرح های پیچیده را بدون محدودیت های اعمال شده توسط روش های سنتی تولید امکان پذیر کرده است و SLS یک روش AM مبتنی بر پودر است ، در اینجا محصولات به صورت لایه به لایه و با استفاده از لیزر به عنوان منبع گرما برای ذوب شدن ذرات پودر پلیمری به صورت محلی تولید می شوند. آزادی طراحی AM چرخه تولید را کوتاه می کند و به طور قابل توجهی ضایعات مواد را کاهش می دهد و آن را به یک گزینه پایدار تبدیل می کند. تولیدکنندگان از هر اندازه آن را مکمل روشهای سنتی موجود می دانند.
برای انتقال از نمونه سازی به تولید انبوه ، هنوز بهینه سازی SLS مورد نیاز است. فرآیند SLS فعلی قابلیت تکرار ندارد و در دسترس بودن کم انواع مواد قابل استفاده محدود است. این امر استفاده از آن را در تولید قطعات با خواص مکانیکی و عملکردی مطلوب محدود می کند. بنابراین ، مواد جدیدی باید مورد کاوش قرار بگیرند ، که برای این منظور باید شرایط فرآیند را به ترتیب بهینه کرد. در حال حاضر ، فرآیند بهینه سازی به صورت آزمایشی انجام می شود و اطلاعات کمی در مورد مکانیزم اساسی در طی فرآیند پخت لیزر وجود دارد.
این کار یک سنگ قدم برای توسعه و آزمایش مواد جدید با خواص عملکردی مطلوب فراهم می کند. این یک گام مهم در جهت رویکرد بهینه سازی واقع بینانه تر و گسترش دامنه روند SLS AM است.
