۳۰ آگوست ۲۰۲۵، عکس از نویسنده: ماریا موچرینو -نقاشی‌های سنگی بومیان در پارک ملی کیپ ریور، قلمرو شمالی، استرالیا -جاشوا تاگیکاکیبائو
در یک مطالعه جدید، انسان‌شناسان در استرالیا استدلال کردند که انسان‌تباران کمی دیرتر از آنچه قبلاً توسط دانشگاه‌ها تعیین شده بود، به این قاره رسیدند. این تاریخ ۶۵۰۰۰ سال پیش نبود؛ حدود ۵۰۰۰۰ سال پیش بود.
“انسان‌ها چه زمانی برای اولین بار در استرالیا ساکن شدند؟” این سوال، تیمی از محققان دانشگاه لاتروب استرالیا را بر آن داشت تا اعتبار تاریخ ورود پذیرفته شده را در برابر شواهد مادی دوباره ارزیابی کنند.
در یک بیانیه مطبوعاتی اخیر، نویسندگان یک مطالعه جدید که در نشریه باستان‌شناسی در اقیانوسیه منتشر شده است، توضیح دادند که مطالعات قبلی نشان می‌دهد که انسان‌های خردمند و نئاندرتال‌ها تنها یک بار، بین ۴۳۵۰۰ تا ۵۱۵۰۰ سال پیش، با هم آمیزش داشته‌اند.
از آنجایی که استرالیایی‌ها، مانند هر کس دیگری، ۱ تا ۴ درصد DNA نئاندرتال در ژن‌های خود دارند، محققان به طور منطقی نتیجه گرفتند که انسان‌تباران نمی‌توانستند قبل از آن زمان به آنجا رسیده باشند، که این امر باور اساسی در مورد مهاجرت انسان را زیر سوال می‌برد.
محققان مکان‌های باستان‌شناسی را دوباره بررسی کردند تا قطعه‌ای از پازل اولیه انسان را که هرگز کاملاً با هم جور در نمی‌آمد، تعیین کنند. همانطور که در بیانیه مطبوعاتی آمده است، “فرهنگ بومیان استرالیا به عنوان قدیمی‌ترین فرهنگ زنده مداوم بشریت در نظر گرفته می‌شود.” بنابراین، داشتن تاریخ صحیح ضروری است. آنها کشف کردند که حوزه‌های انسان‌شناسی و تاریخ ممکن است نیاز به به‌روزرسانی کتاب‌های تاریخ داشته باشند.
در سال ۲۰۱۷، مطالعه‌ای بر روی یک سایت باستان‌شناسی مهم در استرالیا به نام مگیدببه، با استفاده از لومینسانس تحریک‌شده نوری (OSL)، مشخص کرد که قدمت آن بین ۵۹۰۰۰ تا ۷۰۰۰۰ سال پیش است. این سایت نقش محوری در تعیین دقیق حضور انسان‌تباران در استرالیا داشته است.
نویسندگان جدیدترین مطالعه (۲۰۲۵) در یک بیانیه مطبوعاتی اظهار داشتند که روش‌های مورد استفاده ممکن است رسوبات شن را به طور دقیق تاریخ‌گذاری کرده باشند، اما نه مصنوعات موجود در آنها را. OSL، تکنیکی که مواد معدنی را تقریباً مانند ساعتی که انرژی را ذخیره می‌کند، می‌خواند. تابش هنگام دفن مواد معدنی تجمع می‌یابد و هنگام قرار گرفتن در معرض نور آزاد می‌شود.
با این اوصاف، این سایت رسوب شن را تجربه کرده است. به عبارت دیگر، مصنوعات مادی با گذشت زمان در مگیدببه، مانند سایر سایت‌های استرالیا، به پایین این رسوبات حرکت کرده‌اند. در بیانیه مطبوعاتی ادامه داده شده است که از آنجا که این مصنوعات سنگین‌تر از آن بودند که شن بتواند ته‌نشین شود، مطالعات قبلی ممکن است تاریخ‌های مختلف همزمان را در نظر نگرفته باشند.
نویسندگان این مطالعه استدلال می‌کنند که قدمت واقعی اکثر مکان‌های باستانی در استرالیا بین ۴۳۰۰۰ تا ۵۴۰۰۰ سال خواهد بود. جیمز اوکانل، انسان‌شناس و نویسنده اصلی، با اشاره به بازه زمانی جفت‌گیری نئاندرتال‌ها و هومو ساپینس‌ها، در بیانیه مطبوعاتی گفت: «تاریخ استعمار در این بازه زمانی قرار می‌گیرد.
این امر آن را در همان بازه زمانی آغاز جابجایی جمعیت‌های نئاندرتال در غرب اوراسیا توسط انسان‌های مدرن از نظر آناتومی قرار می‌دهد.»
اما این همه ماجرا نیست.انسان‌ها نمی‌توانستند به معنای واقعی کلمه به استرالیا برسند
اوکانل و همکارانش به موانع واقعی که اولین مردمان ساهول در استرالیا با آن مواجه بودند اشاره کردند. آنها احتمالاً با قایق و کانو از جنوب شرقی آسیا سفر می‌کردند. بنابراین، آنها باید ظرفیت مهندسی این کشتی‌ها را داشتند که بتوانند ۹۳۰ مایل را طی کنند و از طریق اندونزی به صورت جزیره‌ای حرکت کنند. به گفته نویسندگان این مطالعه، دستاورد صرف مسافت طی شده، فرضیه آنها را بیشتر تأیید می‌کند.
اوکانل گفت: «این قویاً نشان می‌دهد که عبور از مرحله‌ی استعمار عمدی بوده است، نه تصادفی.» او افزود که «این امر به قایق‌ها یا کانوهای محکمی نیاز داشته است که بتوانند مثلاً ۱۰ نفر یا بیشتر را در خود جای دهند، به علاوه‌ی غذا و آب مورد نیاز برای تأمین نیازهای این افراد در سفرهای دریایی آزاد تا چند روز، و همچنین پیشرفت در خلاف جهت جریان‌های اقیانوسی که گاهی اوقات خلاف جهت جریان دارند.»
علاوه بر این، مهارت و دانش فنی فناوری به طور هماهنگ با سایر پیشرفت‌ها، نوآوری‌ها و تغییرات رفتاری پس از ۵۰،۰۰۰ سال همسو می‌شود. با این حال، طبق بیانیه مطبوعاتی، «فرضیه‌ی ۵۰،۰۰۰ سال»، همانطور که نامیده می‌شود، از سال ۲۰۱۸ در حال انتشار بوده است. چهار مطالعه‌ی ژنتیکی جداگانه به این نتیجه رسیده‌اند که انسان‌تباران نمی‌توانستند زودتر از ۵۵،۰۰۰ سال پیش به اینجا رسیده باشند.
در بیانیه مطبوعاتی، اوکانل نتیجه گرفت که انتظار دارد این حوزه در پنج سال آینده یا بیشتر، فرضیه‌ی ۵۰،۰۰۰ سال را بپذیرد.
«این موضوع با سابقه گسترده‌تر اوراسیایی موج جمعیتی خارج از آفریقا که در سراسر اوراسیا گسترش می‌یابد – فرآیندی که طی چندین هزار سال رخ می‌دهد – مرتبط است. این امر انواع سوالات را در مورد چرایی وقوع آن، آنچه که شامل آن می‌شود، آنچه که آن را برمی‌انگیزد و اینکه چه تغییراتی در رفتار با جزئیات بیشتری نسبت به اکنون نشان داده شده است، مطرح می‌کند.»
