نوآوری در مدیریت برای توسعه پایدار

Kolnegar Private Media (Management Innovation for Sustainable Development)

2 آذر 1403 12:22 ق.ظ

یک مطالعه نشان می دهد که افراد روانی ممکن است از ناگویی هیجانی یا کوری عاطفی رنج ببرند

یک مطالعه نشان می دهد که افراد روانی ممکن است از ناگویی هیجانی یا کوری عاطفی رنج ببرند

22 اکتبر 2024 – توسط انجمن ماکس پلانک- اعتبار: دامنه عمومی Pixabay/CC0

افراد سایکوپات مشکلات زیادی دارند و یا حتی قادر به نشان دادن همدلی و تنظیم احساسات خود نیستند. طبق مطالعه جدیدی که توسط ماتیاس بورگارت، محقق ماکس پلانک در فرایبورگ انجام شده است، این امر می تواند به این دلیل باشد که این افراد از ناگویی خلقی رنج می برند که به کوری هیجانی نیز معروف است. این کار در مجله PLOS ONE منتشر شده است.

واژه آلکسی تایمیا ملغمه‌ای از پیشوند یونانی a- (بدون) و واژه‌های lexis (خواندن) و تیموس (احساس) است. این به ناتوانی فرد در تشخیص و توصیف احساسات خود اشاره دارد. افراد مبتلا به آلکسی تایمیا تمایل دارند احساسات خود را به عنوان احساسات صرفاً فیزیکی درک کنند. به عنوان مثال، تنش عاطفی صرفاً به عنوان ناراحتی یا درد فیزیکی ثبت می شود.

تحقیقات قبلی ناگویی هیجانی را با مسائل مربوط به سلامت روان مانند افسردگی و اضطراب مرتبط کرده است. با این حال، تحقیقات در روانشناسی بالینی نشان می دهد که توانایی شناسایی و درک صحیح احساسات خود برای عملکرد سالم سایر توانایی های عاطفی مانند همدلی و تنظیم هیجان ضروری است.

برای ما به عنوان دانشمندان، این سؤال را ایجاد می‌کند: آیا روان‌پریشی با ناگویی هیجانی مرتبط است و اگر چنین است، آیا این رابطه (حداقل تا حدی) می‌تواند بسیاری از نقایص عاطفی دیگر که اغلب در روان‌پریشی مشاهده می‌شوند را توضیح دهد؟» بورگارت، فوق دکترای موسسه ماکس پلانک برای مطالعه جرم، امنیت و قانون در فرایبورگ توضیح می دهد.

برای پاسخ به این سوال، بورگارت و همکارانش از دانشگاه کنستانز یک نظرسنجی از دو گروه انجام دادند: یک گروه به طور تصادفی انتخاب شده از مردم از جمعیت عمومی (315 نفر) که از طریق پوسترها، آگهی‌ها و تبلیغات رسانه‌های اجتماعی گروه 50 نفری از بیماران بستری از یک کلینیک روانپزشکی استخدام شدند..

گروه دوم شامل بیمارانی از چهار بخش مختلف کلینیک بود. وجه مشترک همه آنها این بود که آنها پس از ارتکاب جرم تحت شرایطی مانند کاهش مسئولیت کیفری یا اعتیاد به مواد مخدر در کلینیک پزشکی قانونی بستری شده بودند.

هر دو گروه پرسشنامه های خودگزارشی زیر را که معمولاً در تحقیقات روانشناختی استفاده می شود تکمیل کردند:

 اندازه‌گیری روان‌پریشی سه‌گانه (TriPM) برای ارزیابی ویژگی‌های روان‌پریشی.

 پرسشنامه شخصیت زاربروکن برای سنجش همدلی.

 مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو – 20 برای ارزیابی ناگویی هیجانی.

 پرسشنامه تنظیم هیجان (ERQ) برای ارزیابی راهبردهای تنظیم هیجان.

نتیجه: “نمونه پزشکی قانونی” به طور قابل توجهی سطوح بالاتری از جسارت، پست، و عدم بازداری را در مقایسه با گروه عمومی جمعیت نشان می دهد. این ویژگی‌ها به عنوان ویژگی‌های روان‌پریشی معمولی در نظر گرفته می‌شوند. این نتیجه با مطالعات قبلی مطابقت دارد و نشان می‌دهد که نسبت افراد مبتلا به علائم روان‌پریشی در گروه‌های مجرم از کلینیک‌های پزشکی قانونی نسبت به جمعیت عمومی بیشتر است.

با این حال، آنچه جدید است این یافته علمی است که افراد با ویژگی‌های روان‌پریشی قوی در تشخیص و توصیف احساسات خود (مثلاً از ناگویی هیجانی رنج می‌برند) مشکل بیشتری دارند، که به نوبه خود به فقدان همدلی و تنظیم ضعیف هیجان کمک می‌کند. . برعکس، این بدان معنی است که اقدامات درمانی برای بهبود آگاهی عاطفی می تواند برای افراد دارای شخصیت روانپریشی مفید باشد.

بورگارت می گوید: «اگر این افراد موفق به تشخیص و توصیف احساسات خود شوند، همدلی و توانایی آنها برای تنظیم احساساتشان نیز ممکن است بهبود یابد. در حالت ایده آل، این رویکرد درمانی می تواند خطر تکرار جرم را در مجرمان کاهش دهد.

https://medicalxpress.com

آیا این نوشته برایتان مفید بود؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *