مالکیت فکری یا مالکیت دارایی معنوی یا دارایی نامحسوس به افراد و سازمانها این امکان را می دهد که خلاقیت و نوآوری های خود را به همان روشی که می توانند مالکیت دارایی های فیزیکی و محسوس خود را داشته باشند، این نوع را نیز داشته باشند.
این دارایی ها با ورود به عصر اطلاعات بسیار متنوع و گسترده شده اند . اما باید دانست که در هیچ کجای دنیا یک ایده را ثبت نمی کنند تا اینکه به یک محصول نرم افزاری یا یک فرمولاسیون و یا هر خدمتی که به یک فرد یا افرادی ان را فروخت تبدیل شود .
در اینجاست که تفاوت ایده و نوآوری مشخص می شود.
نوآوری به معنای انجام کاری جدید است که محصول، فرآیند یا خدمات را بهبود می بخشد. بسیاری از نوآوری ها را می توان از طریق حقوق مالکیت معنوی محافظت کرد. در سازمانهایی که یک رویکرد مداوم نوآوری در عرصه های مختلف را دنبال می نماید داشتن یک استراتژی در این مورد بسیار ضروری است .
استراتژی مالکیت فکری برنامه یک شرکت برای مدیریت و حفاظت از دارایی های نامشهود خود است.
در دنیای حاضر که اقتصاد پلتفرمی بسرعت گسترش یافته است این نوع مالکیت بخش عمده ای از مالکیتهای اقتصادی را تشکیل می دهد.
شما بعنوان یک فرد مبتکر و خلاق بایستی با این فرایند آشناشده و از اموال خود حفاظت نمایید .
علی اکبر سعیدی کیا
