یک ماشین خودران، که اغلب به عنوان رباتاکسی شناخته می شود، در Embarcedero در سانفرانسیسکو، کالیفرنیا، 17 اوت 2023، عکس توسط Gado Images/Reuters
5 فوریه 2024
فن‌آوری‌های جدیدی که بر ایمنی عمومی تأثیر می‌گذارند، با انبوهی از مقررات مواجه می‌شوند – این امر اجتناب‌ناپذیر است. هنگامی که اولین خودروها در اوایل دهه 1900 شروع به حرکت در جاده های عمومی کردند، کانکتیکات اولین محدودیت سرعت در سراسر ایالت را برای خودروها معرفی کرد و از آن زمان به بعد موجی از مقررات اضافی خودرو دنبال شد.
امروزه، رگولاتورها به خودروهای خودران و روباتاکسی ها توجه بیشتری می کنند. به عنوان مثال، در کالیفرنیا، قانونی در سنای ایالت ارائه شده است که به دولت‌های شهر و شهرستان اجازه می‌دهد تا محدودیت‌ها و مقررات سخت‌گیرانه‌تری را برای خدمات رباتاکسی نسبت به آنچه که توسط سازمان‌های ایالتی وضع میشود، اعمال کنند.
لایحه 915 سنا پس از یک رشته تصادفات با خودروهای بدون راننده در سانفرانسیسکو در سال گذشته منتشر شد، از جمله برخورد با یک کامیون آتش نشانی و برخورد یک AV از روی عابر پیاده ای که با ماشین دیگری برخورد کرده بود. دپارتمان وسایل نقلیه موتوری کالیفرنیا فعالیت‌های کروز را در سراسر ایالت در ماه اکتبر تعطیل کرد و شرکت تابعه جنرال موتورز اکنون می‌گوید که دوباره بر اعتماد، مسئولیت‌پذیری و شفافیت تمرکز کرده است.
اما وسایل نقلیه خودران هنوز هم وجود دارند. Waymo، زیرمجموعه AV Alphabet، در چهار شهر از جمله سانفرانسیسکو است. این یک “تور” نمایش جاده ای در سراسر لس آنجلس ارائه می دهد. در فونیکس، با اوبر همکاری کرده است تا به سواران در خودرویک گزینه بدون راننده بدهد.
این امید وجود دارد که رباتاکسی و سایر وسایل نقلیه بدون راننده روزی ایمنی جاده و تحرک را بهبود بخشند. اما در کوتاه‌مدت، سازمان‌های شهری و ایالتی – و شرکت‌هایی مانند کروز و وایمو – چگونه باید با خطراتی که امروز ایجاد می‌کنند کنار بیایند و این اعتماد عمومی را جلب کنند؟ چگونه می توان منافع گاه متضاد همه ذینفعان را در نظر گرفت و متعادل کرد؟
این یک مشکل پیچیده است. روباتاکسی ها مجموعه ای از فناوری ها و خدمات هستند. روباتاکسی با وسیله نقلیه خودران با قابلیت تحرک جفت میشود و ممکن است یک سرویس از وسایل نقلیه الکتریکی استفاده کند یا نداشته باشد. این امر ابهام ایجاد کرده است که چه کسی صلاحیت نظارت یا تنظیم آن را دارد. به عنوان مثال، در کالیفرنیا، DMV برای خودروهای AV مجوز صادر می کند و ایمنی خودرو را تنظیم می کند، کمیسیون خدمات عمومی خدمات مسافربری تجاری را تنظیم می کند و بر ایمنی مسافران متمرکز است، و وزارت حمل و نقل زیرساخت جاده ها و بزرگراه ها را مدیریت می کند.
هدف SB 915 توانمندسازی دولت‌های محلی برای تضمین امنیت عمومی و مسئولیت‌پذیری است، اما مسائل به دلیل رژیم نظارتی و واقعیت جغرافیایی دولت پیچیده‌تر میشود: جاده‌ها می‌توانند از مرزهای چند شهر عبور کنند، چارچوب‌های قانونی پیچیده و مسائلی را با تعیین مسئولیت در صورت بروز مشکل ایجاد کنند.
همراه با سازمان‌های دولتی و رهبران محلی، شرکت‌های AV و ساکنان محلی خشمگین را به ترکیب تصمیم‌گیری اضافه کنید، و این بسیاری از سهامداران هستند که لزوماً در مورد مزایا یا تأثیرات رباتاکسی بر جامعه، اقتصاد، محیط‌زیست یا ایمنی جاده. حتی بیشتر از اسکوترهای الکترونیکی و اشتراک سواری از آنها، رباتاکسی یک روش جدید حمل و نقل است. تجربه اندکی وجود دارد که بتوان از آن استفاده کرد تا بفهمیم قوانین و مقررات چگونه باید باشد.
با این حال، فرآیندی وجود دارد که برای مقابله با چنین موقعیت‌های خطیری طراحی شده است. به آن “تصمیم گیری تحت عدم قطعیت عمیق” یا DMDU می گویند. سایر صنایع، مانند آب و انرژی، قبلاً با موفقیت از روش های DMDU استفاده کرده اند، اما هنوز در بخش حمل و نقل نسبتاً جدید است.
DMDU بر اقداماتی تمرکز می کند که می توان روی آنها توافق کرد، حتی اگر چند ذینفع در مورد چیزهای دیگری توافق کنند. به عنوان مثال، DMDU به جای حدس و گمان در مورد اینکه چه چیزی رباتاکسی را ناامن می کند یا نه، می تواند به تنظیم کننده ها و شرکت های AV کمک کند تا بفهمند کدام علائم هشدار دهنده را باید نظارت کنند. در مورد روباتاکسی، این ممکن است تصادف در هر مایل سفر در وسیله نقلیه در مقایسه با سایر سرویس‌های حرکتی فعال در همان منطقه، مانند Uber یا Lyft باشد. چنین شاخصی می تواند با ورود داده های بیشتر و درک بهتر فناوری تکامل یابد. اما ذینفعان در این میان فلج نمی شوند. آنها می توانند از علائم هشدار دهنده استفاده کنند تا قبل از اینکه مشکلی وحشتناک پیش بیاید، سازگار شوند.
وقتی داده‌ها در دسترس نیستند، آژانس‌ها می‌توانند از روش‌های الهام‌گرفته از DMDU برای اندازه‌گیری پراکسی‌های ریسک استفاده کنند، مانند سرعت پذیرش فناوری، اینکه آیا آژانس توانایی مدیریت ریسک را دارد یا اندازه جمعیت بالقوه تحت تأثیر. در مورد روباتاکسی، چنین فهرستی ممکن است شامل تعداد وسایل نقلیه مستقر شده، تعداد سفرهای انجام شده، تعداد کاربران باشد.
Robotaxis یک روش جدید حمل و نقل است. تجربه اندکی وجود دارد که بتوان از آن استفاده کرد تا بفهمیم قوانین و مقررات چگونه باید باشد.حتی فناوری های جدید حمل و نقل بیشتری در راه است. ربات‌های تحویل پیاده‌رو ممکن است در حال حاضر غذا را به درب همسایه شما بیاورند. و برخی معتقدند که تاکسی های هوایی برقی ممکن است درست در زمان المپیک 2028 در لس آنجلس فعال شوند.
شهرها و سازمان‌های نظارتی اغلب احساس می‌کنند که وقتی فناوری‌های جدید به کار گرفته می‌شوند، به‌عنوان ناظر رها می‌شوند، با این حال، مسئولیت ایمنی هر نهاد خصوصی توسعه و استقرار را بر عهده دارند. یک چارچوب مدیریت ریسک مبتنی بر DMDU می تواند به آنها کمک کند تا برای مدیریت بهتر انتقال به اشکال جدید حمل و نقل گرد هم آیند.
این تفسیر ابتدا در 2 فوریه 2024 در Governing منتشر شد. تفسیر به محققان RAND بستری می‌دهد تا بینش‌هایی را بر اساس تخصص حرفه‌ای خود و اغلب بر اساس تحقیقات و تحلیل‌های مورد بازبینی همتایان خود منتقل کنند.
