20 فوریه 2024 -توسط دانشگاه تگزاس در آستین-اعتبار: Unsplash/CC0 دامنه عمومی
RegTech ممکن است یکی از بزرگترین صنایع جدید باشد که تا به حال در مورد آن نشنیده اید. این اصطلاح اغلب به فناوری اشاره دارد که به شرکت‌ها کمک می‌کند تا از مقررات دولتی پیروی کنند. طبق تحقیقات Juniper، پیش بینی می شود در سال 2028، کسب و کارها 208 میلیارد دلار برای RegTech هزینه کنند. این رقم از 30 میلیارد دلار در سال 2020 افزایش یافته است.
در حالی که آنها ممکن است این هزینه ها را بسیار سنگین بدانند، اما تحقیقات جدید زکری کوالسکی، استادیار حسابداری در تگزاس مک کامبز، نشان می دهد که چنین سرمایه گذاری هایی می تواند مزایای عملیاتی قابل توجهی داشته باشد. کوالسکی با بررسی تأثیر آنها بر معامله‌گران کارگزار، که اوراق بهادار را برای خود و همچنین برای مشتریان معامله می‌کنند، می‌گوید، RegTech “فقط یک هزینه نیست.”
این به این دلیل است که سرمایه‌گذاری‌ها پتانسیل جدیدی برای داده‌های شرکت ایجاد کردند که می‌توانستند از آن برای بهبود روابط با مشتری و نظارت بر رفتار کارکنان استفاده کنند. اگرچه آنها 24 درصد بیشتر برای فناوری اطلاعات هزینه کردند، اما شاهد کاهش 4 درصدی در موارد زیر بودند:
شکایات کلی مشتریان
شکایت از تخلفات کارکنان
حوادثی که حداقل 5000 دلار خسارت وارد کرده است.
پس از شیوع بیماری همه‌گیر کووید-19 و بسیاری از کارمندان از خانه کار می‌کردند، استفاده از این فناوری بیشتر نتیجه داد. کوالسکی می‌گوید: «شرکت‌ها موقعیت بهتری برای محافظت از مشتریان داشتند، حتی اگر سرپرستان نمی‌توانستند کارمندان را شخصاً نظارت کنند».
اما این مطالعه نشان داد که RegTech به همه کمک نکرده است. مزایای آن بیشتر نصیب دلال‌های بزرگی می‌شود که در مقیاس بزرگ با هم رقابت می‌کنند. هزینه‌های آن بر شرکت‌های کوچک سنگین‌تر بود، جایی که سود بیشترین کاهش را داشت. کوالسکی می گوید که به طور متوسط افزایش بودجه بیش از 10 برابر صرفه جویی آشکار بود.
مطالعه او بر روی مقررات کمیسیون بورس و اوراق بهادار در سال 2014 متمرکز بود که پس از انبوهی از طرح‌های پونزی، مانند کلاهبرداری 50 میلیارد دلاری برنارد مادوف از سرمایه‌گذارانش، وضع شد.
قانون جدید الزامات سخت گیرانه ای را برای گزارشگری و حسابرسی بر کارگزاران- دلالان – کسانی مانند مدوف که دارایی ها را برای مشتریان خود نگه می دارند – تحمیل می کند. آنها باید لحظه به لحظه نشان می دادند که سرمایه خالص کافی دارند و دارایی های شرکت را با دارایی های مشتری ترکیب نمی کنند.
الزامات جدید سخت‌تر از الزامات برای دلال‌های غیر حامل بود که پول یا اوراق بهادار مشتریان خود را نگه نمی‌دارند.
کوالسکی به همراه بن چاروئنوونگ از دانشگاه ملی سنگاپور، آلن کوان از دانشگاه هنگ کنگ و اندرو جی ساترلند از موسسه فناوری ماساچوست، داده‌های گزارش شده توسط 3317 دلال معامله‌گر به SEC را برای سه سال قبل و بعد از قانون بررسی کرد. . این شرکت‌ها هم حامل و هم غیرحامل بودند و امکان مقایسه اثرات این قانون را فراهم می‌کردند.
این مطالعه نشان داد که دلال‌ها نسبت به همتایان خود برای RegTech خرج کرده‌اند.
آنها 16 درصد بیشتر احتمال داشت که روی نرم افزار سازگاری سرمایه گذاری کنند.
مشاغل مربوط به انطباق مبتنی بر فناوری اطلاعات آنها 10 درصد رشد داشته است.
شرکت‌های کوچک‌تر با افزایش 30 درصدی بودجه و کاهش 24 درصدی سود، بیشترین ضربه را خوردند.
اگرچه این مقاله به هدف اصلی این قانون برای محافظت از مشتریان توجهی نمی کند، کووالسکی خاطرنشان می کند که این مهم است. قوانین SEC در مورد سرمایه‌گذاری و تفکیک دارایی‌های مشتریان می‌توانست با مهار کلاهبرداری گسترده در FTX Trading، صرافی ارزهای دیجیتال که اکنون ورشکسته شده است، سرمایه‌گذاران را نجات دهد. با این حال، از آنجایی که ارزهای رمزنگاری شده به عنوان اوراق بهادار در نظر گرفته نمی شدند، FTX تحت نظارت SEC قرار نداشت.
کوالسکی می‌گوید این دلیل دیگری است که هزینه‌های RegTech ممکن است هنگفت و برای شرکت‌ها پرهزینه به نظر برسد، “اما آنها فقط هزینه نیستند.”
این تحقیق در مجله Financial Economics منتشر شده است.
