24 نوامبر 2023 -توسط پتر گرونینگ، دانشگاه هلسینکی-اعتبار: دامنه عمومی Pixabay/CC0
به ما گفته می‌شود که هوش مصنوعی و تصمیم‌های خودکاری که آن را قادر می‌سازد، مدیریت عمومی بهتری را به ما ارائه می‌دهد. هوش مصنوعی به طور منعطف تصمیمات ثابت و سریعی را ارائه می دهد و به لطف اتوماسیون می توان به صرفه جویی قابل توجهی دست یافت.
طبق استراتژی ملی هوش مصنوعی فنلاند، بخش عمومی باید برای مقابله با فشار ناشی از پیری جمعیتی مدرن شود. تصمیم گیری خودکار قبلاً توسط سازمان هایی مانند اداره مالیات و Kela، مؤسسه بیمه اجتماعی فنلاند استفاده می شود.
با این حال، به نظر می رسد تلاش ها برای دیجیتالی کردن مدیریت دولتی چشم انداز شهروندان عادی را نادیده می گیرد. در مطالعه خود که در Big Data & Society منتشر شد، دانشیار حقوق، Riikka Koulu و محقق فوق دکتری Terhi Esko با پیشینه خود در جامعه شناسی، تمام اظهارات ارائه شده در طول پیش نویس قوانین اداری عمومی در مورد تصمیم گیری خودکار را بررسی کردند. آنها با تصور یک ابتکار قانونگذاری که بر اساس شرایط دولت انجام شد، باقی ماندند.
اسکو در جمع بندی نتایج می گوید: “ما فقط می خواستیم ببینیم که آیا دیدگاه شهروندان وجود دارد یا خیر و چگونه آنها به عنوان اهداف تصمیم گیری خودکار مورد بحث قرار می گیرند. ما به این نتیجه رسیدیم که دیدگاه های شهروندان به طور آشکاری وجود ندارد.”
ابتکار قانونگذاری بر اساس مقررات عمومی حفاظت از داده های اتحادیه اروپا و همچنین بیانیه های کمیته قانون اساسی مجلس و نظرات ناظران عالی قانونمندی است که بر اساس آن رویه های خودکاری که مقامات مختلف چندین سال از آن استفاده می کردند فاقد وضعیت قانونی بود. بر این اساس محققان فرآیندی را درک کردند که به طور موثر با هدف اطمینان از استفاده مداوم از رویه‌های تصمیم‌گیری خودکار قبلاً اتخاذ شده بود. تقریباً هیچ بحث انتقادی در مورد ابتکار قانونگذاری شنیده نشد.
برای مطالعه خود، محققان انواع نظرات و دیدگاه‌های آینده تصمیم‌گیری خودکار را که بیانیه‌ها بیان می‌کنند، بررسی کردند. موضوعات عمدتاً از دیدگاه مقامات، با تمرکز بر ماهیت حکمرانی خوب و مزایایی که از مدیریت دیجیتال و اتوماسیون به دنبال آن است، مورد بررسی قرار گرفت. پاسخ‌ها این مفهوم را منعکس می‌کرد که واقعاً از شهروندان انتظار نمی‌رفت فناوری پیچیده مورد استفاده در تصمیم‌گیری را درک کنند. نقش آنها در درجه اول به هدف تصمیم گیری کاهش می یابد.
شهروند فراموش شده اما مورد اعتماد
شهروندی که در مرحله تدوین قانون نادیده گرفته می شود، به عنوان کنترل کننده کیفیت سیستم های اطلاعاتی اهمیت زیادی دارد. دیجیتالی شدن خطر مسئولیت پذیری فزاینده شهروندان را به همراه دارد، نه تنها برای حفظ حقوق خود، بلکه برای اطمینان از عملکرد کلی سیستم.
به عنوان مثال، کاربران به طور فزاینده ای در مورد سیستم های مختلف و مشکلات مربوط به آن بازخورد درخواست می کنند. در حال حاضر بسیاری از وب سایت ها فرم شکایت را برای گزارش کاستی در دسترسی سایت ارائه می دهند. یک راه آسان برای ارائه یک شکایت یک پیشرفت مثبت است، اما اگر شهروندان به طور فعال آنها را گزارش نکنند ممکن است منجر به عدم شناسایی کاستی ها شود.
مسئولیت ثبت شکایات در مورد تصمیم گیری خودکار معمولاً بر عهده افرادی است که شخصاً تحت تأثیر تصمیمات قرار می گیرند. با این حال، اگر نمی دانید که چگونه تصمیمی در مورد شما گرفته شده است، چگونه می توانید بدانید که چه زمانی باید از یک تصمیم شکایت کنید؟
اسکو می‌گوید: «این سؤال را در مورد مهارت‌ها و دانشی که افراد فرض می‌شود دارند مطرح می‌کند.
اگر سیستم حقوقی ما آنطور که باید کار کند، مردم از تصمیمات اشتباه شکایت می کنند. این تضمین می‌کند که ریسک‌های دیجیتالی‌سازی آشکار می‌شوند و می‌توان به مشکلات رسیدگی کرد. با این حال، با پیچیده تر شدن سیستم های اطلاعاتی، این خطر وجود دارد که شهروندان کمتر و کمتری از سیستم ها و تصمیماتی که می گیرند شکایت کنند. این سیستم حقوقی ما را از کارایی دورمی کند.
مطالعات نشان می‌دهد که ما تمایل داریم به رایانه‌ها اعتماد کنیم – فرض می‌کنیم که آنها تصمیمات درست و عینی می‌گیرند. این سؤال را ایجاد می کند که آیا اگر تصمیم توسط یک الگوریتم گرفته شود، آستانه شکایت از مثلاً یک تصمیم مالیاتی بالاتر می رود؟
جرات کنید ایمان به دیجیتالی شدن را زیر سوال ببرید
فنلاندی‌ها مدت‌ها معتقد بودند که ما باید با نوآوری به دنبال یک مزیت رقابتی باشیم. تعداد کمی جرأت کرده اند این روایت یا خط مشی فناوری ما را به چالش بکشند.
کولو می گوید: “اگر همه چیز را دیجیتالی نکنیم چه؟
طبق آمار اتحادیه اروپا، جامعه ما در دیجیتالی شدن مدیریت دولتی رتبه اول را در اروپا دارد. این به طور طبیعی یک دستاورد خوب است، اما از طرف دیگر، یکی در جلوی بسته نیز اولین کسی است که با هر خطری روبرو می شود.
مشکلات
این بدان معناست که ما نمی‌توانیم بهترین شیوه‌ها را از کشورهای دیگر کپی کنیم. به عبارت دیگر، کشورهای دیگر هنوز با مشکلاتی که ما با آن روبرو هستیم مواجه نشده‌اند.
بحث در مورد مشکلات مربوط به دسترسی به سیستم‌ها در مدیریت دیجیتال به راحتی این تصور را ایجاد می‌کند که سیستم‌ها عمدتاً برای سالمندان چالش‌هایی ایجاد می‌کنند، اما نه برای جوانان، که با فناوری بزرگ شده‌اند. مفهوم این است که مشکلات به طور خودکار حل می شوند، زیرا افرادی که از دوران کودکی خود از دستگاه های دیجیتال استفاده می کنند، سهم بیشتری از جمعیت را تشکیل می دهند.
با این حال، محققان هشدار می دهند که روی جوانان بومی دیجیتال بودن حساب نکنید. اگر کاربر جوان سیستم اجتماعی زیربنایی را درک نکند و نداند چگونه با مقامات برخورد کند، مهارت فنی به تنهایی راه دوری نخواهد داشت.
کولو می گوید: “مهارت های دیجیتال هنوز به عنوان چیزی متفاوت از مهارت های مدنی تلقی می شوند. اگر شما با مدیریت دیجیتال تعامل دارید، دانستن نحوه استفاده از رایانه کافی نیست؛ همچنین باید نحوه عملکرد مقامات را نیز درک کنید.”
قوانین سفت و سخت ممکن است یک نقطه قوت باشد
در بحث در مورد سیاست نوآوری و فناوری، قوانین فنلاند اغلب به عنوان یک مانع قدیمی که موانع غیرضروری برای توسعه ایجاد می کند، برچسب گذاری می شود. در این بحث ها، قانون توانمندسازی استونی اغلب به عنوان نمونه ای ذکر می شود که فنلاند نیز باید به دنبال آن باشد.
چابکی بسیار تحسین شده استونی عمدتاً بر این اساس است که این کشور پس از مستقل شدن قوانین خود را اصلاح کرده و از شر قوانین دوره شوروی خلاص شده است.
کولو می‌گوید: “ما یک سنت قانون اساسی داریم که صدها سال قدمت دارد و به زمان حکومت سوئد باز می‌گردد. سنت فنلاند نیز ممکن است یک عامل محافظتی باشد، و امیدوارم بتواند این ایده را به چالش بکشد که همه چیز باید دیجیتالی شود.” .
تاریخ مشترک فنلاند و سوئد و ساختارهای اداری مشابه، پایه و اساس یک پروژه مشترک فنلاند-سوئد است که با تصمیم گیری خودکار در مدیریت دولتی سروکار دارد.
پروژه ADM-Gov اداره خودکار: حاکمیت ADM در بخش عمومی به دنبال تعیین این است که چگونه تصمیم گیری عمومی خودکار می تواند بدون به خطر انداختن مدیریت عمومی خوب یا حقوق اساسی شهروندان و اعتماد به نهادهای عمومی اجرا شود. این پروژه همچنین شامل مقایسه بین فنلاند و سوئد، به عنوان مثال، در مورد تنش های ناشی از مقررات آینده هوش مصنوعی اتحادیه اروپا در هر دو کشور است. کشورهای همسایه به خوبی خود را به مقایسه می رسانند: در حالی که آنها بسیاری از چیزها را به همین روش حل کرده اند، تفاوت هایی نیز نشان می دهند.
در سوئد، تصمیم گیری خودکار در مدیریت دولتی صرفاً با افزودن ماده ای به قانون رویه اداری مبنی بر اینکه تصمیمات را می توان به طور خودکار اتخاذ کرد، امکان پذیر شد. اصلاحات موازی که در فنلاند اتفاق افتاد بسیار گسترده تر بود و شامل چندین بخش جدید برای اعمال بود. به سرعت مشخص شد که رویکرد سوئدی بسیار ساده و نیاز به تعمیر دارد. به عنوان بخشی از این پروژه، محققان امیدوارند پاسخ‌های ساده‌ای در مورد اینکه مقامات تا چه اندازه قوانین جدید فنلاند را در عمل تصویب کرده‌اند، بیابند.
شاخه جدیدی از تحقیق: تحقیقات رابط کاربری حقوقی
وقتی دانشجویان برای درخواست کمک مالی دانشجویی به کمک نیاز دارند، دیگر به نزدیکترین دفتر Kela نمی روند، بلکه به وب سایت Kela مراجعه می کنند. مدیریت دولتی ما دیجیتالی شده است و این بدان معناست که مردم دیگر با یک مقام دولتی ارتباط برقرار نمی کنند بلکه با یک رابط کاربری فنی ارتباط برقرار می کنند.رابط های کاربری به عنصری کلیدی در زندگی روزمره و عملاً یک ضرورت تبدیل شده اند. رابط کاربری بخشی از سیستم اطلاعاتی است که برای کاربر قابل مشاهده است. این می تواند یک ربات چت، پورتال آنلاین یا هر راه حل فناوری اطلاعاتی باشد که شهروندان برای رسیدگی به امور با مدیریت دولتی از آن استفاده می کنند.
از آنجایی که رابط های کاربری توسط افراد طراحی می شوند، نمی توانند خنثی باشند. راه‌حل‌های طراحی موفق، اطلاعاتی را در مورد حقوق و تعهدات خود به کاربران ارائه می‌دهند و کانالی را ارائه می‌دهند که به خوبی کار می‌کند که شهروندان می‌توانند از آن برای ارائه موضوعات خود برای رسیدگی به مقامات استفاده کنند. راه حل های فنی ضعیف تر ممکن است قانون و حکمرانی خوب را نقض کند.
ما معتقدیم که رابط‌های کاربری و طراحی آنها نیز باید به عنوان پدیده‌های قانونی مورد بحث قرار گیرند، زیرا تأثیر مستقیمی بر نحوه استفاده افراد از حقوق خود دارند. کولو در تشریح مبانی تحقیقات خود می گوید: رابط ها، و اقداماتی که آنها از مردم می خواهند برای تماس با مقامات انجام دهند.
کولو سرپرستی پروژه تحقیقاتی DARE (مدیریت دیجیتالی که برای همه بازطراحی شده است) را بر عهده دارد که تعامل بین طراحی تکنولوژیکی و قانون را بررسی می کند. این پروژه روش هایی را در زمینه های مختلف اعمال می کند: علوم حقوقی، علوم اجتماعی و علوم کامپیوتر.
از جمله، این پروژه تحقیقاتی با هدف تعیین اینکه رابط های کاربری فنی مورد استفاده توسط مقامات واقعاً با قانون مطابقت دارد.این پروژه همچنین به دنبال ایجاد پایه ای برای شاخه جدیدی از تحقیقات است: تحقیقات رابط کاربری قانونی.
