28 ژوئیه 2023 – توسط دیوید بردلی، Inderscience-خلیج Hạ Long، Thành Phố Hạ Long، Quảng Ninh، ویتنام. اعتبار: Unsplash/CC0 دامنه عمومی
تحقیقات در ژورنال بین‌المللی زیرساخت‌های حیاتی، راهنمایی‌هایی را در مورد ایمن‌سازی زیرساخت‌های حیاتی آب ارائه می‌دهد و بر ضرورت حفاظت از فناوری‌های نظارت بر محیط زیست با تبدیل شهرها به شهرهای هوشمند تأکید می‌کند. تحقیقات Anh Tuan Hoang و Xuan Ky Nguyen از دانشگاه ملی ویتنام در هانوی بر شهر Quang Ninh متمرکز است و پیشنهاداتی را ارائه می دهد که به آن کمک می کند تا سیستم های انعطاف پذیر و ایمن بسازد.
همانطور که شهرها تکامل می‌یابند و سیستم‌ها بیشتر و بیشتر به هم متصل و به فناوری اطلاعات وابسته می‌شوند، نیاز مبرمی به ارتقاء نه تنها حسگرها و محرک‌های لازم برای شهر هوشمند وجود دارد، بلکه برای اطمینان از اینکه آنها می‌توانند با تقاضا کنار بیایند و از حملات سایبری و سایر موارد مخرب جلوگیری کنند، وجود دارد.
تحقیق حاضر به بررسی زیرساخت های حیاتی سیستم های آب در ویتنام می پردازد، کشوری که شهرهای هوشمند در آن در دستور کار قرار دارند. این تیم تاکید می‌کند که حفاظت از فناوری‌های نظارت محیطی در برابر تهدیدات امنیتی مختلف چقدر مهم است. این تیم با تمرکز بر Quang Ninh نشان داده است که یک شهر هوشمند با چه خطراتی ممکن است مواجه شود و چگونه زیرساخت های حیاتی ممکن است ضد آب شوند.
البته زیرساخت های آب در محیط شهری، حفظ خانه ها، امکانات پزشکی، محل کار و اکوسیستم های طبیعی حیاتی است. ادغام فناوری نظارت بر محیط زیست در این زیرساخت امکان کنترل و عملیات در زمان واقعی را فراهم می کند که می تواند کارایی و مدیریت منابع را بهبود بخشد. با این حال، همچنین هدفی برای اشخاص ثالث مخرب و به اصطلاح بازیگران بدی است که ممکن است در این نوع فناوری بهم پیوسته تداخل یا اختلال ایجاد کنند. در حالی که حمله سایبری به تجارت الکترونیک باعث ناراحتی خواهد شد، حمله به زیرساخت‌های حیاتی آب می‌تواند برای هزاران، اگر نه میلیون‌ها، انسان در سراسر یک شهر هوشمند، مرگ یا زندگی باشد.
در کوانگ نین، طرح‌هایی برای تحول دیجیتالی برای ساخت شهر هوشمند آینده در حال انجام است. این تیم به خطرات تکنولوژیکی پیش روی چنین شهری از نظر جلوگیری از حوادث نامطلوب نگاه کرده است. بنابراین محققان یک رابطه قوی بین امنیت فناوری و عملکرد حفاظت و مدیریت محیط زیست را شناسایی کرده اند. این کار عوامل انسانی را که می‌تواند منجر به به خطر انداختن سیستم‌های فن‌آوری شود، برجسته می‌کند و اشاره می‌کند که چنین عواملی باید به دقت مورد بررسی قرار گیرند تا امنیت را افزایش داده و تا حد امکان از حملات سایبری که از مهندسی اجتماعی سوء استفاده می‌کنند جلوگیری شود.
سیاست‌گذاران، برنامه‌ریزان شهری و ذینفعان در ویتنام و جاهای دیگر می‌توانند به بینش‌های این تحقیق روی آورند تا به آنها کمک کنند تا استراتژی‌هایی را برای تقویت زیرساخت‌های حیاتی خود توسعه دهند و در برابر تهدیدات امنیتی غیر متعارف محافظت کنند.
