شواهدی از اسید آمینه تریپتوفان موجود در فضا

20 ژوئن 2023 -توسط انجمن سلطنتی نجوم-اعتبار: خورخه ربولو-ایگلسیاس. تصویر پس زمینه: تلسکوپ فضایی ناسا/اسپیتزر (CC BY 4.0)

دکتر سوزانا ایگلسیاس گروت، محققی از انستیتو د اخترفیسیکا د کاناریاس (IAC) با استفاده از داده‌های رصدخانه فضایی اسپیتزر، شواهدی مبنی بر وجود اسید آمینه تریپتوفان در مواد بین ستاره‌ای در منطقه ستاره‌زایی نزدیک پیدا کرده است. . این تحقیق در Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر شده است.

مقادیر بالایی از تریپتوفان در مجتمع مولکولی پرسئوس، به ویژه در منظومه ستاره ای IC348، منطقه ای ستاره ساز که در فاصله 1000 سال نوری از زمین قرار دارد – از نظر نجومی نسبتاً نزدیک است، شناسایی شد. این منطقه به طور کلی با چشم غیرمسلح نامرئی است، اما هنگامی که در طول موج های مادون قرمز مشاهده می شود، به شدت می درخشد.

تریپتوفان یکی از 20 اسید آمینه ضروری برای تشکیل پروتئین های کلیدی برای حیات روی زمین است و یکی از غنی ترین الگوهای خطوط طیفی در مادون قرمز را ایجاد می کند. بنابراین، یک کاندید واضح برای کاوش با استفاده از پایگاه داده طیف‌سنجی گسترده ماهواره اسپیتزر، یک تلسکوپ فروسرخ مبتنی بر فضا بود.

تجزیه و تحلیل نور مادون قرمز ساطع شده از منطقه 20 خط گسیلی از مولکول تریپتوفان را نشان داد. دمای تریپتوفان حدود 280 کلوین یا 7 درجه سانتیگراد است. Iglesias-Groth قبلا آب و هیدروژن را در دماهای یکسان در IC348 یافته بود.

این مطالعه نشان می دهد که خطوط انتشار مرتبط با تریپتوفان ممکن است در سایر مناطق ستاره ساز نیز وجود داشته باشد و حضور آنها در گاز و غباری که ستارگان و سیارات از آن تشکیل می شوند، رایج است.

اسیدهای آمینه معمولاً در شهاب سنگ ها یافت می شوند و در طول شکل گیری منظومه شمسی ما وجود داشتند. این کار جدید می‌تواند نشان دهد که این عوامل پروتئین‌ساز – که کلید توسعه حیات هستند – به طور طبیعی در مناطقی که ستاره‌ها و منظومه‌های سیاره‌ای شکل می‌گیرند وجود دارند و ممکن است در شیمی اولیه سیستم‌های سیاره‌ای اطراف ستاره‌های دیگر نقش داشته باشند.

دکتر ایگلسیاس گروت می گوید: “شواهد وجود تریپتوفان در مجموعه مولکولی پرسئوس باید تلاش بیشتری را برای شناسایی اسیدهای آمینه دیگر در این منطقه و در سایر مناطق ستاره ساز تشویق کند. این احتمال بسیار هیجان انگیز است که بلوک های سازنده پروتئین ها به طور گسترده در گازی که ستارگان و سیارات از آن شکل می‌گیرند وجود دارند – ممکن است برای توسعه حیات در منظومه‌های فراسیاره‌ای کلیدی باشد.