اندی کوربلی -9 ژوئن 2023-تخم زنبور گال سینیپید در داخل یک گال بلوط، پایه و اساس یک تعامل چند گونه ای رادیکال جدید. CC 2.0. جودی گالاگر
2 سال پیش، هوگو دینز کوچک از پنسیلوانیا تعدادی دانه قرمز رنگ روی زمین در کنار لانه مورچه در حیاط خلوت خود پیدا کرد.هوگو هیجان‌زده بود – نمی‌دانست مورچه‌ها دانه‌ها را جمع‌آوری می‌کنند، و هیجانش وقتی بیشتر شد که به پدرش اندرو، حشره‌شناس در ایالت پن، که نمی‌دانست آنها هم این کار را می‌کنند نشان داد.
دو طرفدار حشرات در آن زمان آن را نمی‌دانستند، اما کشف هوگو این بود که یک کشف علمی با پیچیدگی چشمگیر روی بوم نقاشی شود – رابطه‌ای وابسته بین بلوط، مورچه و زنبور که بر روی آن چیزهای باورنکردنی را برجسته می‌کند ، به هم پیوستگی سیاره ما.
این کشف دو رابطه جداگانه گیاه و حشره را به هم متصل می کند، اولین نوع زنبور سینیپید است که درختان بلوط را وادار به ایجاد “گال” یا حباب های محافظ کوچک از ماده برگ در اطراف تخم های خود می کند که روی برگ ها می گذارند – ترفندی هوشمندانه که زنبور را از دردسر نگهبانی لانه نجات می دهد.
دوم پدیده ای به نام myrmecochory یا پراکندگی دانه توسط مورچه ها است. برخی از گیاهان وحشی آمریکای شمالی زائده‌های خوراکی روی دانه‌های خود تولید می‌کنند که مورچه‌ها را جذب می‌کنند و به نوبه خود، دانه‌ها را به لانه‌های خود بازمی‌گردانند، جایی که می‌توانند در امنیت جوانه بزنند.
چیزی که هوگو دریافت و اندرو اخیراً در مجله آمریکایی ناتورالیست توضیح داده است، این است که این دو رفتار به هم مرتبط هستند و زنبورهای پدرخوانده نه تنها بلوط‌ها، بلکه مورچه‌ها را نیز دستکاری می‌کنند.
اندرو دینز به مطبوعات ایالت پن می‌گوید: «اول، ما مشاهده کردیم که در حالی که این صفراها معمولاً حاوی یک کلاه صورتی کم‌رنگ گوشتی هستند، صفراهای نزدیک لانه مورچه‌ها این کلاه‌ها را نداشتند، که نشان می‌دهد ممکن است مورچه‌ها آنها را خورده باشند.» .
در نهایت، این ما را به کشف این موضوع سوق داد که زنبورهای صفراوی در حال دستکاری بلوط ها برای تولید گال هستند، و سپس گامی دیگر برداشته و مورچه ها را دستکاری می کنند تا گال ها را به لانه خود بازگردانند، جایی که لارو زنبور ممکن است از شکارچیان صفرا محافظت شود یا مزایای دیگری دریافت کند. این تعامل چند لایه ذهن است. تقریباً سخت است که ذهن خود را بر آن مسلط کنید.
از جمله آزمایش هایی که این فرضیه را تایید کرد، معرفی مورچه ها به گال ها به عنوان گزینه های غذایی بود. گال‌های بلوط دو قسمت هستند، بدنه‌ی صفراوی مرکب و یک «کاپلو» که به معنای «کلاه» یونانی است.
مورچه ها به کاپلوها و بدن صفراوی + کاپلو علاقه نشان دادند، اما در انتخاب سوم که فقط بدن صفراوی را در بر داشت، هیچ یک را نشان ندادند.
چرا اینگونه هست؟ خوب، جان توکر، یکی از همکاران دینز، که همچنین استاد حشره شناسی است، دریافت که کاپلوها حاوی اسیدهای چرب هستند که ترکیبات غذایی حشرات مرده، رایج ترین طعمه مورچه ها را تقلید می کنند.
توکر می‌گوید: «اسیدهای چرب که در کلاهک‌های صفرا و الیوزوم‌ها به وفور یافت میشوند به نظر می‌رسد شبیه حشرات مرده باشند. مورچه‌ها لاشخورهایی هستند که سعی می‌کنند هر چیزی را که برای بازگرداندن به کلونی‌شان مناسب است پیدا کنند و بگیرند، بنابراین تصادفی نیست که کلاهک‌های صفراوی و الائوزوم‌ها هر دو دارای اسیدهای چرب معمولی حشرات مرده هستند.
گال بلوط در جنگل های پهن برگ آمریکا به قدری فراوان است که زمانی برای پروار کردن دام ها استفاده می شد. این باعث شد تا تیم فرضیه ای را مطرح کند که مورچه ها شروع به جمع آوری آنها برای کلاهک ها کردند و سپس سایر گیاهان آمریکای شمالی مانند ریشه خونی که برهمکنش “الیوزوم” دانه ها را با زائده های خوراکی ایجاد می کنند، تکامل یافتند تا از رفتار قبلا تثبیت شده مورچه ها برای چیدن اشیاء غنی از اسید چرب به اندازه دانه استفاده کنند.
در مورد اینکه زنبور چه زمانی وارد تصویر شد، این چیزی است که تیم، مجهز به کمک هزینه تحصیلی جدید، به کار روی آن ادامه خواهد داد. هوگو که اکنون 10 ساله است، مفتخر است که توانسته در چنین پیشرفت مهمی سهیم باشد.
هوگو گفت: “من شرط می بندم که سایر بچه ها اکتشافات مشابهی داشته اند، اما هرگز نمی دانستند که چقدر ممکن است مهم باشند.” «از اینکه می دانم بخشی از یک اکتشاف علمی مهم بودم، واقعاً خوشحال و مفتخرم. عجیب است که فکر کنیم فقط برخی مورچه ها دانه هایی را جمع آوری می کنند که من فکر می کردم در واقع یک پیشرفت علمی مهم است.
