3 ژوئن 2023- نمودار خروجی از کمان A* – شمال غربی / SWNS
ستاره شناسان صدها رشته اسرارآمیز را پیدا کرده اند که به سمت سیاهچاله کلان راه شیری نشانه رفته اند، که می تواند اسرار تازه ای را در مورد پرتگاه تاریک مرکز کهکشان ما کشف کند.رشته های افقی عجیب در فاصله 25000 سال نوری از زمین قرار دارند و به پره هایی تشبیه شده اند که روی یک چرخ پخش می شوند.
پروفسور فرهاد یوسف زاده، از دانشگاه نورث وسترن، گفت: پیدا کردن ناگهانی تعدادزیاد جدیدی از ساختارها که به نظر می رسد در جهت سیاهچاله هستند، شگفت آور بود.
وقتی اینها را دیدم واقعاً متحیر شدم. ما باید کارهای زیادی انجام می‌دادیم تا ثابت کنیم که خودمان را گول نمی‌زنیم. و ما متوجه شدیم که این رشته ها تصادفی نیستند، اما به نظر می رسد که به جریان خروجی سیاهچاله ما گره خورده اند.با مطالعه آنها، می‌توانیم درباره چرخش سیاهچاله و جهت‌گیری قرص برافزایش اطلاعات بیشتری کسب کنیم. وقتی کسی نظم را در میانه میدان پر هرج و مرج هسته کهکشان ما بیابد، رضایت بخش است.»
این سیاهچاله که با نام Sagittarius A* شناخته می شود، چهار میلیون برابر جرم خورشید ماست.
این رشته‌ها که به صورت شعاعی قرار گرفته‌اند، کمتر از 10 سال نوری طول دارند و شبیه نقطه‌ها و خط تیره‌های کد مورس هستند و تنها یک طرف Sagittarius A* را علامت‌گذاری می‌کنند.
اکتشافات جدید با فناوری پیشرفته، به ویژه از تلسکوپ MeerKAT رصدخانه رادیویی نجوم رادیویی آفریقای جنوبی (SARAO) امکان پذیر شده است.برای کشف این رشته‌ها که تخمین زده می‌شود حدود شش میلیون سال قدمت داشته باشند، محققان از تکنیکی برای حذف پس‌زمینه و صاف کردن نویز تصاویر استفاده کردند تا آنها را از ساختارهای اطراف جدا کنند.
پروفسور یوسف زاده، نویسنده اصلی مقاله منتشر شده در The Astrophysical Journal Letters، گفت: “مشاهدات جدید MeerKAT یک بازی را تغییر داده است.” «پیشرفت فناوری و زمان اختصاصی مشاهده اطلاعات جدیدی به ما داده است. این واقعاً یک دستاورد فنی از سوی اخترشناسان رادیویی است.»
او معتقد است رشته هایی که به صورت شعاعی به سمت سیاهچاله نشانه می روند، به نظر به فعالیت های مرکز کهکشان گره خورده اند.به نظر می رسد که آنها تابش گرمایی ساطع می کنند و مواد را در یک ابر مولکولی شتاب می بخشند. چند صد عمودی در مقایسه با چند صد افقی وجود دارد.کشف جدید پر از ناشناخته ها است و کار برای کشف اسرار آن به تازگی آغاز شده است. در حال حاضر، او فقط می تواند توضیحی قابل قبول در مورد مکانیسم ها و خاستگاه های جمعیت جدید در نظر بگیرد.ما فکر می کنیم که آنها باید از نوعی خروجی از فعالیتی که چند میلیون سال پیش رخ داده است، سرچشمه گرفته باشند.
“به نظر می رسد که این نتیجه برهمکنش آن ماده خروجی با اجسام نزدیک آن باشد. کار ما هیچ وقت کامل نمی شود. ما همیشه باید مشاهدات جدیدی داشته باشیم و به طور مداوم ایده های خود را به چالش بکشیم و تحلیل های خود را سخت تر کنیم.»
سیاهچاله ها زمانی تشکیل می شوند که یک ستاره در حال مرگ تحت فشار وزن خود به داخل فرو می ریزد. کشش گرانش آنقدر قوی است که حتی نور نیز نمی تواند از آن فرار کند. این چیزی است که آنها را نامرئی می کند. این منجر به یک ابرنواختر، انفجار بسیار قدرتمند یک ستاره می شود.
سیاهچاله های پرجرم می توانند میلیاردها برابر اندازه خورشید ما باشند و ستاره شناسان معتقدند که می توان آنها را در مرکز همه کهکشان های بزرگ یافت.
