آینده می تواند مملو از روبات های بی مرگ و خود ترمیم شونده باشد.

1 فوریه 2023 – نوشته جاناتان رابرتز، گفتگو -اعتبار: frank60/Shutterstock

با توجه به اینکه سیستم‌های هوش مصنوعی مولد (AI) مانند ChatGPT و StableDiffusion در حال حاضر بحث داغی هستند، ممکن است احساس شود که جهشی عظیم به یک واقعیت علمی تخیلی نزدیک کرده‌ایم که در آن هوش مصنوعی موجودات فیزیکی در اطراف ما هستند.

در واقع، به نظر می رسد هوش مصنوعی مبتنی بر رایانه با سرعتی بی سابقه در حال پیشرفت است. اما سرعت پیشرفت در رباتیک – که می‌توانیم آن را تجسم فیزیکی بالقوه هوش مصنوعی بدانیم – کند است.

آیا ممکن است سیستم‌های هوش مصنوعی آینده برای تعامل با جهان به «جسم‌های» روباتیک نیاز داشته باشند؟ اگر چنین است، آیا ایده های کابوس وار مانند ربات خود ترمیم کننده و تغییر شکل T-1000 از فیلم ترمیناتور 2 محقق خواهد شد؟ و آیا می توان روباتی ساخت که بتواند برای همیشه “زندگی” کند؟

انرژی برای “زندگی”

شکل‌های حیات بیولوژیکی مانند ما برای کار کردن به انرژی نیاز دارند. ما غذای خود را از طریق ترکیبی از غذا، آب و اکسیژن دریافت می کنیم. اکثر گیاهان نیز برای رشد به نور نیاز دارند.به همین ترتیب، یک ربات همیشگی به منبع انرژی دائمی نیاز دارد. در حال حاضر نیروی الکتریکی بر عرضه انرژی در دنیای رباتیک غالب است. انرژی بیشتر ربات ها از طریق باتری ها تامین می شود.

یک نوع باتری جایگزین پیشنهاد شده است که از زباله های هسته ای و الماس های بسیار نازک در هسته خود استفاده می کند. مخترعان، یک استارت آپ در سانفرانسیسکو به نام باتری الماس نانو، ادعا می کنند عمر باتری احتمالی ده ها هزار سال است. ربات های بسیار کوچک می توانند یک کاربر ایده آل برای چنین باتری هایی باشند.

اما راه‌حل طولانی‌مدت محتمل‌تر برای نیرو دادن به روبات‌ها ممکن است شامل شیمی و حتی زیست‌شناسی متفاوت باشد. در سال 2021، دانشمندان آزمایشگاه برکلی و UMAss Amherst در ایالات متحده نشان دادند که نانوربات‌های کوچک می‌توانند انرژی خود را از مواد شیمیایی موجود در مایعی که در آن شنا می‌کنند دریافت کنند.محققان اکنون در حال کار بر روی این هستند که چگونه این ایده را به ربات‌های بزرگ‌تری که می‌توانند روی سطوح جامد کار کنند، ارتقا دهند.

تعمیر و کپی کردن خود

البته، یک ربات مرده هنوز ممکن است نیاز به تعمیرات گاه به گاه داشته باشد.در حالت ایده آل، یک ربات در صورت امکان خود را تعمیر کند. در سال 2019، یک گروه تحقیقاتی ژاپنی یک ربات تحقیقاتی به نام PR2 را نشان داد که پیچ خود را با استفاده از یک پیچ گوشتی سفت می‌کند. این مثل خود جراحی است! با این حال، چنین تکنیکی تنها در صورتی کار می کند که اجزای غیر بحرانی نیاز به تعمیر داشته باشند.

گروه‌های تحقیقاتی دیگر در حال بررسی این موضوع هستند که چگونه روبات‌های نرم می‌توانند در صورت آسیب‌دیدگی خود ترمیم شوند. گروهی در بلژیک نشان دادند که چگونه روباتی که آنها ساخته بودند پس از شش ضربه چاقو به یکی از پاهایش بهبود یافت. چند دقیقه متوقف شد تا اینکه پوستش خوب شد و بعد رفت.

یکی دیگر از مفاهیم غیرمعمول برای تعمیر، استفاده از چیزهایی است که یک ربات ممکن است در محیط پیدا کند تا قسمت شکسته خود را جایگزین کند.

سال گذشته، دانشمندان گزارش دادند که چگونه می توان از عنکبوت های مرده به عنوان ربات گیر استفاده کرد. این شکل از رباتیک به “نکروبوتیک” معروف است. ایده این است که از حیوانات مرده به عنوان وسایل مکانیکی آماده استفاده شود و آنها را به روبات ها متصل کنیم تا بخشی از ربات شوند.