چگونه مدیران عامل می توانند انعطاف پذیری را با وعده های کربن خالص صفر برابر کنند

1 نوامبر 2022 -توسط باب استرنفلز، آنا مور، دانیل پکتود و همایون تای

در میان تلاطم در مسیر صفر کربن خالص، رهبران باید برای ایجاد تعادل بین انعطاف پذیری و آینده انرژی ایمن، مقرون به صرفه و پاک عمل کنند. پنج اقدام می تواند کمک کند. در نوامبر 2021، رهبران کسب و کار در گلاسکو در کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد (COP26) حضور یافتند و متعهد شدند که چالش دستیابی به اهداف انتشار گازهای گلخانه ای به صفر تا سال 2050 را انجام دهند. در حالی که هیچ کس باور نمی کرد که مسیر صفر خالص ناگهان آسان می شود، تعهدات انجام شده برای هدف قرار دادن نزدیک به 90 درصد از انتشار CO2 برای کاهش نشان می دهد که بخش خصوصی واقعاً درگیر است. سپس بادهای بزرگ جدید شروع به چرخش کردند: تورم فزاینده، جنگ در اروپا، ناامنی انرژی، و رکود بالقوه جهانی. با این حال، دولت‌ها با تصویب بسته‌های اصلی قوانین اقلیمی در اروپا و ایالات متحده، به جلو افتادند. بیش از 3000 شرکت در مسیرهای خالص صفر تعهداتی را پذیرفته اند.

در زمان COP26، مک‌کینزی چشم‌اندازی درباره الزامات مورد نیاز برای تضمین انتقال انتشار کربن خالص صفر منتشر کرد. با توجه به چالش‌های موجود برای استقرار سرمایه در مقیاس، مدیریت نابسامانی‌های اقتصادی، و افزایش زنجیره‌های تامین و زیرساخت‌ها، واضح بود که مسیر خطی نخواهد بود و شامل کاهش سرعت و عقب‌نشینی می‌شود. در نهایت، سیستم های پایدار ارزش آفرینی بیشتری نسبت به سیستم های سنتی دارند. اما کشورها و شرکت ها باید بین تعهدات خالص صفر، مقرون به صرفه بودن برای شهروندان و امنیت تامین انرژی و مواد تعادل برقرار کنند.

با تشدید اختلالات، لحظه ای که مدیران عامل – ادغام کننده نهایی یک سازمان – با دوگانگی شیطانی روبرو می شوند. از آنجایی که صفر خالص به یک اصل سازماندهی برای کسب و کار تبدیل شده است، مدیران اجرایی در محل هستند تا ضمن ایجاد و تقویت انعطاف پذیری در برابر نوسانات قطعی شوک های اقتصادی و سیاسی مداوم، نحوه انتقال به صفر خالص را به طور قابل اعتمادی بیان کنند. زیگ زاگ شرایط کنونی برخی از رهبران را با انتخاب‌های انحصاری وسوسه می‌کند – برای مثال، کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی، به بهای استفاده از فناوری‌های تجدیدپذیر جدید و نوظهور. رهبران با درخواست‌های متعددی برای جلب توجه و همچنین نگرانی‌هایی در مورد سرعت پیشبرد دستور کار پایداری مواجه خواهند شد.

     ما بر این باوریم که پاسخ درست به چنین چالش‌هایی همیشه یک موضوع «و» بوده است، نه «یا» – یعنی حفظ تمرکز بر بلندمدت و در عین حال تطبیق در مواجهه با شرایط فعلی به جای انتخاب یکی یا دیگری. یک موضع انعطاف‌پذیر، آماده شدن برای مقاومت در برابر شوک‌ها و آماده شدن برای سرعت بخشیدن به یک واقعیت تغییر یافته، به شرکت‌ها این امکان را می‌دهد که نه تنها در لحظه کنونی، بلکه همچنین طوفان‌های آینده را که احتمالاً در دنیایی با خطرات فزاینده در راه است، تحمل کنند.

کار نه ساده است و نه آسان. با این حال، در حالی که رهبران خود را برای گردهمایی در مصر برای کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل در سال 2022 (COP27) آماده می‌کنند، خبرهای خوبی نیز وجود دارد: واقعیت امروز این است که پایداری، رقابت اقتصادی، مقرون‌به‌صرفه و امنیت ملی در هم تنیده هستند. برای استفاده حداکثری از این موقعیت، مدیران عامل می‌توانند استراتژی را حول تاب‌آوری شکل دهند تا فردا از کسب‌وکارهای ارزش‌آفرین بهره ببرند، زیرا جهان در بلندمدت به سمت صفر خالص پیش می‌رود. در این مقاله، ما پنج اقدام اصلی را برای کمک به تحقق الزامات دوگانه در قلب یک استراتژی پایداری جدید ارائه می‌کنیم.

هوای طوفانی

مسیر صفر خالص همیشه پر از پیچیدگی بود. اخیراً چندین «جبهه آب و هوا» پدیدار شده است که چالش‌های مهمی را برای رهبران بخش خصوصی و عمومی ایجاد کرده است.

در دسترس بودن انرژی و امنیت

حمله روسیه به اوکراین و بحران انرژی ناشی از آن در اروپا یادآور این نکته است که اساساً اختلال در بازارهای انرژی می‌تواند اقتصاد جهانی را ویران کند. در پاسخ، کشورها استفاده از سوخت‌های فسیلی، از جمله زغال‌سنگ و گاز را افزایش می‌دهند و عمر زیرساخت‌های انرژی متعارف را که تحت فشار فزاینده‌ای هستند، افزایش می‌دهند.

خطرات فیزیکی در حال افزایش است. اروپا در تابستان امسال شاهد موج گرمای بی سابقه بود. سیل در پاییز امسال پاکستان را ویران کرد و طوفان های استوایی در سراسر ژاپن، کره و چین بیداد کرد. در ایالات متحده، تگزاس در سال 2021 شاهد یک شکست شبکه بی‌سابقه بود که امسال در کالیفرنیا تقریباً از دست رفت. انتخاب‌های مهمی وجود دارد که باید انجام شود، که برخی از آن‌ها شامل معاوضه‌هایی بین کاهش آب و هوا و سازگاری با آب و هوا هستند – برای مثال، بازسازی در مقابل جابه‌جایی و سرمایه‌گذاری در سرمایش در مقابل کاهش مصرف انرژی – که همگی در یک “بسته” محدود زیرساخت رخ می‌دهند. منابع مالی.توان مالی

قیمت‌ها در سرتاسر جهان در حال افزایش هستند که ناشی از بحران انرژی در اروپا، بحران فزاینده غذایی ناشی از تهاجم به اوکراین، و بهبودی پس از همه‌گیری کووید-19 است که سریع‌تر از حد انتظار بوده است، و اگرچه استقبال می‌شود، اما فشار وارد کرده است. در زنجیره تامین چشم انداز شوم رکودی است.

تصور رو به رشدی وجود دارد که صفر خالص به ازای قیمت مقرون‌به‌صرفه، با مبادله با مجموع صفر است. مشکلات جهانی زنجیره تامین و کمبود استعداد، معادله را پیچیده می‌کند، به‌ویژه زمانی که استقرار دارایی‌ها و زیرساخت‌های جدید مورد نیاز برای انتقال خالص صفر است. این به نوبه خود می تواند منجر به افزایش قیمت برای ورودی های کلیدی مورد نیاز برای انتقال خالص صفر شود. شرکت ها همچنین با چالش های فزاینده ای در تامین قطعات، نیروی کار و مهارت های تخصصی که برای اجرای تعهدات خالص صفر نیاز دارند، مواجه هستند. از پمپ های حرارتی گرفته تا منسوجات بازیافتی و نصب کنندگان عایق گرفته تا دانشمندان داده های مدیریت کربن، شرکت ها در تلاش هستند تا عرضه را با تقاضای مشتری مطابقت دهند.

حاکمیت و مقررات

یکی از اصول کلیدی هر گذار منظم برای دستیابی به اهداف خالص صفر، نشان دادن حاکمیت و همکاری مستمر میان نهادهای بخش دولتی و خصوصی، انجام تعهدات و حفظ حمایت عمومی برای پیشرفت به سمت کاهش گازهای گلخانه ای است. جنگ در اوکراین پتانسیل چنین همکاری هایی را کاهش داده است. همچنین، ایالات متحده شاهد واکنش‌های فزاینده علیه الزامات گزارش‌دهی استاندارد شده محیطی، اجتماعی و حاکمیتی (ESG) و شک و تردید نسبت به بودجه‌های ESG است که برخی از آنها به‌عنوان تنبیه تولیدکنندگان سوخت فسیلی و آسیب رساندن به اقتصادهای محلی انتقاد می‌کنند. چشم انداز استانداردها، الزامات و حمایت عمومی همسوتر شده است.

شکل دادن به استراتژی پایداری تاب آور

این دیدگاه به طور فزاینده ای رایج است که رهبران باید یک مبادله با مجموع صفر بین پرداختن به شرایط معکوس اقدامات آب و هوایی و پایبندی به تعهدات خود برای دستیابی به یک انتقال منظم به صفر خالص انجام دهند. با این حال، در حالی که مسیر رسیدن به صفر خالص یک خط مستقیم نخواهد بود و برخی مناطق از تعهدات کوتاه مدت عقب نشینی می کنند، مسیر بلندمدت دست نخورده باقی می ماند.

مهمتر از آن، این ناپیوستگی ها همچنین فرصت ها و الزاماتی را ایجاد می کنند. ما معتقدیم که پتانسیل برای شکل دادن به یک استراتژی پایداری انعطاف‌پذیر که چرخه‌ای مناسب از مدیریت شوک‌های کوتاه‌مدت ایجاد می‌کند، بسیار زیاد است. تقویت چشم اندازها برای آینده انرژی مقرون به صرفه، پاک و مطمئن؛ و بهبود رقابت درازمدت و ارزش آفرینی شرکت ها. این تا حدی به این دلیل است که رقبا ممکن است وسوسه شوند در این دوره از آشفتگی مکث کنند. این فرصتی را برای کسانی که در این دوره باقی می مانند برای به دست آوردن فاصله استراتژیک ایجاد می کند:

استقلال انرژی از طریق استفاده سریع از انرژی های تجدیدپذیر و انرژی پاک و بهره برداری از پتانسیل کامل بهره وری انرژی و برق توزیع شده. تنوع بخشیدن به عرضه انرژی با انرژی های تجدیدپذیر، هیدروژن سبز و نیروی سبز باعث ارتقای امنیت ملی انرژی و رقابت اقتصادی می شود. در اروپا، تهاجم به اوکراین و تلاش برای ایجاد آینده‌ای عاری از وابستگی به گاز روسیه، اروپا را بر آن داشت تا تعهد خود را به انرژی‌های تجدیدپذیر (در کنار گاز طبیعی وارداتی در میان‌مدت و احتمالاً انرژی هسته‌ای در بلندمدت) افزایش دهد. البته، انعطاف‌پذیری بازار انرژی باید پشت سر هم ایجاد شود – به عنوان مثال، با پاداش دادن به تقویت ظرفیت در بازارهای برق با افزایش سهم تولید برق متناوب. حتی قبل از حمله به اوکراین، سیاست صنعتی در سراسر اقتصادهای بزرگتر اروپایی بر فناوری انرژی پاک به عنوان منبع رقابت ملی متمرکز بود. به عنوان مثال می توان به سیاست های صادرات فناوری پاک اروپا، حمایت از مواد معدنی کمیاب مورد نیاز برای فناوری آب و هوای جدید، و بودجه ملی برای پیشبرد رشد صنعتی محلی با انرژی نو (مانند قانون سرمایه گذاری در زیرساخت و مشاغل ایالات متحده) اشاره کرد. شرکت‌هایی که در این فضا فعالیت می‌کنند یا به کسانی که در آن هستند خدمات می‌دهند، چشم‌انداز رشد بلندمدت روشنی دارند.

          ارزش جدید از سیستم های موجود به طور فزاینده‌ای آشکار می‌شود که ممکن است بتوان روش‌های موجود برای تولید کربن فشرده را با فن‌آوری‌های توانمند اضافی برای اثبات آتی آنها برای آینده‌ای پایدار تغییر داد. مثال‌های متعدد – مانند مقاوم‌سازی تأسیسات تولید صنعتی موجود برای جذب، استفاده و ذخیره‌سازی کربن (CCUS). استفاده از مخلوط هیدروژن در حامل های متان؛ و استفاده از جذب مستقیم هوا (DAC) – در حال ظهور برای کاهش شدت کربن و تبدیل سیستم‌های موجود به جایگزین‌های پاک‌تر هستند. صاحبان و اپراتورهای این زیرساخت که روی اثبات آتی از طریق CCUS، DAC یا سایر فناوری‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنند، می‌خواهند دستاوردهای قابل توجهی به دست آورند. استفاده مجدد از این دارایی‌ها نه تنها مقرون به صرفه بودن و انعطاف‌پذیری سیستم را ممکن می‌سازد، بلکه به مدیران متصدی اطمینان بیشتری می‌دهد که کربن زدایی دارایی‌های قدیمی آنها امکان‌پذیر است.

     انتقال مواد پایدار . انتقال انرژی نیاز به انتقال مواد دارد. برای مثال، تقاضای پیش‌بینی‌شده برای خودروهای الکتریکی، تقاضا برای کبالت، مس، لیتیوم، نیکل و مواد معدنی خاکی کمیاب را افزایش می‌دهد و فشار افزایشی بیشتری بر قیمت‌گذاری در این کلاس‌های کالا وارد می‌کند. تعهدات برای کربن زدایی خودرو، کالاهای مصرفی، بسته بندی و سایر بخش ها نیز در حال حاضر باعث کمبود عرضه و تقاضا در آلومینیوم، پلاستیک و فولاد شده است. به عنوان مثال، ما انتظار داریم که 50 تا 60 درصد کمبود پلاستیک های هم چرخه در مقایسه با تقاضا در سال 2030 وجود داشته باشد که منجر به افزایش چشمگیر قیمت سبز می شود. اگر عرضه در نهایت تقاضا را برآورده کند، متحرکان اولیه بیشترین سود را خواهند داشت. با چرخه فعلی کالا در اوج، پول نقد را می توان مجدداً در فرصت های مواد نوپا سرمایه گذاری کرد که در بلندمدت تقاضای روشنی خواهند داشت.

     منابع جدید سرمایه . سرمایه‌گذاران و شرکت‌های فعال موج جدیدی از استقرار سرمایه را به سمت صفر خالص آغاز کرده‌اند، از جمله سرمایه‌گذاری در مواد جدید، فناوری جدید آب و هوا، و زنجیره‌های تامین سازگارتر. این سرمایه‌گذاری‌ها به طور فزاینده‌ای از مدل «صاحب سهام خصوصی به علاوه» پیروی می‌کنند، با سرمایه‌گذارانی که به شدت درگیر هستند و از همان ابتدا به ایجاد چالش‌های سبز جدید کمک می‌کنند. کشورها و مناطقی که بخش‌هایی از آن به سختی کاهش می‌یابد نیز منابع مهم فناوری آب و هوا و سرمایه گذار هستند زیرا در تلاش برای کربن‌زدایی و حفظ رشد اقتصادی هستند. این سرمایه گذاری ها در مراحل اولیه خود هستند زیرا تقاضای داوطلبانه و سیاست محور تحقق یافته و رشد می کند. اما آنها نشان می‌دهند که در حالی که برخی واکنش‌های منفی مرتبط با ESG وجود دارد، مجموعه گسترده‌تری از سرمایه‌گذاری‌های پاک همچنان به رشد خود ادامه می‌دهند.

     توسعه داوطلبانه بازار کربن (VCM). یک رکن حیاتی برای فعال کردن صفر خالص و تامین مالی کربن زدایی دارایی ها، توانایی ارزش گذاری کربن با نقدینگی است .VCM حیاتی خواهد بود. اگرچه وضعیت اکنون ناآرام است، اما ما شاهد گفتگوهای گسترده و اقدامات ملموس تر برای ایجاد VCM در سطح کشور و تامین مالی خصوصی هستیم. به عنوان مثال، چندین دولت آسیای جنوب شرقی در حال شکل دادن به مبادلات داوطلبانه کربن ملی هستند و تعهدات شرکت به کربن داوطلبانه افزایش یافته است.

تغییر شکل زنجیره های ارزش و کشورهای صنعتی مجدد. در برخی از اقتصادهای توسعه‌یافته، سیاست‌های تغییردهنده بازی از بازی‌های زنجیره ارزش خالص صفر حمایت می‌کنند. قانون کاهش تورم ایالات متحده 370 میلیارد دلار برای هزینه های آب و هوایی متعهد می شود که ایجاد صنایع پایدار جدید در سراسر کشور و سرعت بخشیدن به فناوری های پاک مانند هیدروژن سبز را هدف قرار می دهد. یکی دیگر از اقدامات قانونی ایالات متحده، قانون زیرساخت دو حزبی، آماده است تا صنعتی سازی مجدد را سریعاً آغاز کند، و زنجیره های ارزش مبتنی بر موتورهای احتراق داخلی را با جایگزین های مبتنی بر برق و باتری جایگزین کند. در اتحادیه اروپا، بسته‌های Fit for 55 و REPowerEU برندگان جدیدی را در سراسر صنایع ایجاد می‌کند و زنجیره‌های ارزش را به گونه‌ای تغییر می‌دهد که مقرون به صرفه بودن را به منصه ظهور برساند. بنابراین، اشکال جدیدی از مشارکت عمومی-خصوصی نیز باید شکل بگیرد. القای کنترل بیشتر در مناطق و کشورها، آنها را قادر می سازد تا در برابر شوک های قیمتی برای شهروندان محافظت کنند.

اگر به خوبی انجام شود، پیگیری این فرصت‌ها باید یک چرخه با ارزش برای اقتصادها از جمله مقرون به صرفه بودن، کربن زدایی، امنیت انرژی، ایجاد شغل و انعطاف‌پذیری ایجاد کند. انرژی های تجدیدپذیر یکی از نمونه های بارز با پتانسیل ارتقاء امنیت انرژی، ایجاد مشاغل با کیفیت بالا و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای است. منابع جدید سرمایه و VCM می توانند سرمایه گذاری های پایدار را مقرون به صرفه تر کرده و آنها را زودتر به بازار بیاورند و تحویل موفقیت آمیز این پروژه ها به نوبه خود باعث افزایش بازده و جذب سرمایه بیشتر می شود. مواد پایدار می توانند انتقال انرژی را تسهیل کنند و در عین حال ارزش جدیدی از سیستم ها و زیرساخت های موجود ایجاد کنند. این مثال‌ها قدرت و امکان «و» را نشان می‌دهند – اثری شبیه چرخ طیار که امکان برآورده کردن اهداف امنیتی، اجتماعی-اقتصادی و پایداری را به طور موازی فراهم می‌کند.

در میان این فرصت‌ها، مدیران فعلی در موقعیتی قرار می‌گیرند که اغلب موفق شوند. هر بازیگر فعلی، به‌ویژه در بخش‌هایی که به سختی کاهش می‌یابد، دو مجموعه فرصت دارد: کربن‌زدایی و در عین حال گسترش کسب‌وکار اصلی مبتنی بر سوخت‌های فسیلی (به‌طور بالقوه کسب درآمد سبز در نتیجه، همانطور که پیش‌رانان اولیه مواد پایدار در حال حاضر هستند) و ساخت و توسعه جدید. درکسب و کارهای پایدار متصدیان فعلی می‌توانند از جریان‌های نقدی موجود و ترازنامه‌های قوی برای تأمین مالی کسب‌وکارهای پایدار جدید که پایه‌های رشد آینده را می‌سازند، استفاده کنند. آن‌ها می‌توانند برای مدت طولانی سرمایه‌گذاری کنند و روی چندین فن‌آوری پاک جدید شرط‌بندی کنند – مزیت دیگری زمانی که نقطه پایان مشخص است اما مسیر دقیق برای رسیدن به آنجا روشن نیست.

انعطاف پذیری امروز و ارزش فردا: پنج اقدام برای مدیران عامل

فشار برای نشان دادن پیشرفت واقعی و ایجاد ارزش واقعی از طریق پایداری در حال افزایش است. با این حال، جهان وارد عصری شده است که به طور فزاینده ای برای مدیران عامل و رهبران تجاری چالش برانگیز است. یک پارادایم راهبردی جدید وجود دارد-الگویی با اطمینان معقول از اینکه جهان باید در میان مدت و بلندمدت کجا باشد و نوسانات عظیمی از نظر چگونگی و زمان رسیدن به آن وجود دارد.رهبران باید در برابر شوک‌های امروز مقاومت کنند تا قهرمانان فردا بسازند. برخی از رویکردها ساده تر از سایرین خواهند بود و نقطه شروع خوبی را ارائه می دهند.

تسریع استقرار سرمایه با طرز فکر سهام خصوصی

پیشروی با انعطاف‌پذیری در حین پیمایش به سوی صفر خالص به معنای مشارکت اولیه در انتقال مواد و موج ایجاد کسب‌وکار سبز برای اطمینان از قرار گرفتن در معرض نوآوری‌های امیدوارکننده است . نمودار سرمایه‌گذاری‌های دوره اولیه ریسک بالاتر اما بازده بالاتری دارند، زیرا از بودجه اولیه سیاست‌گذاری، تمایل بیشتر طرف‌های مقابل برای مشارکت بهره می‌برند (به عنوان مثال، از طریق قراردادهای سوخت هوانوردی پایدار، که تقاضای خطوط هوایی را تضمین می‌کند که سرمایه‌گذاری در عرضه را تضمین می‌کند)، استعدادهای جدید، و فرصتی برای به دست آوردن مزیت محرک اول در زنجیره ارزش نوپا و نوظهور.

در بسیاری از صنایع، چندین برنده پایداری وجود خواهد داشت. به عنوان مثال، ما انتظار داریم که خودروهای هیدروژنی و الکتریکی بخشی از سیستم حمل و نقل زمینی 2050 باشند. این یک دلیل دیگر برای در نظر گرفتن طرز فکر سرمایه‌گذار است – پخش زودتر شرط‌ها در چند سرمایه‌گذاری بالقوه. شرکت‌ها می‌توانند ریسک انتقال خود را با پیگیری جدی اقدامات کربن‌زدایی عملیاتی که قبلاً برای خود هزینه می‌کنند (مثلاً از طریق بهره‌وری انرژی) مدیریت کنند و در عین حال سرمایه‌گذاری‌های طولانی‌مدت در زیرساخت‌های پایدار و ایجاد مشاغل جدید انجام دهند. پیگیری بهره وری انرژی و مقیاس بندی سریع گرمایش پاک توزیع شده (به عنوان مثال، از طریق پمپ های حرارتی) به یک اهرم مهم در اروپا برای مدیریت بحران انرژی تبدیل خواهد شد.

از طریق یک استراتژی خلق ارزش پایدار، تهاجمی بازی کنید

دو هدف باید مهم باشد: گسترش و کربن زدایی کسب و کار اصلی و ایجاد کسب و کارهای جدید پایدار در زنجیره های ارزش تغییر شکل یافته. این یک “لحظه آپولو 11” در بسیاری از صنایع است – یک عکس از ماه که نه تنها به بهبودهای تدریجی نیاز دارد، بلکه به بازنگری کلی در مورد چگونگی ساخت، عملکرد و حفظ هر بخش از اقتصاد نیاز دارد. رهبران باید جهش‌های کوانتومی برای رسیدن به لحظه را با هوشمند شدن سریع در فناوری آب و هوا، درگیر شدن با اکوسیستم نوآوری و استفاده از استعداد مهندسی و کسب‌وکار خود انجام دهند. به طور مشابه، تمرکز بر پایداری – و اقدامات ESG، به طور گسترده‌تر – قابل دفاع، عمل‌گرایانه و مورد نیاز است. مدیران عامل می توانند رویکرد خود را به موضوعات ESG به طور فعال با تمرکز بر انعطاف پذیری و ایجاد ارزش بیان کنند، نه صرفاً به عنوان بخشی از “حق بازی” و کاهش ریسک.

فراتر از صفر خالص بروید

مدیران عامل نیز باید به دنبال مثبت کردن ماهیت کربن خالص شرکت خود باشند. اقدامات شامل حرکت به جلو در بازی تنوع زیستی، نشان دادن نظارت بر منابع مشترک آب و هوا، تضمین یک زنجیره تامین مسئولانه، و کمک به یک گذار عادلانه، از جمله مراحل دیگر است. سرمایه گذاری های انطباق برای رسیدگی به ریسک های فیزیکی نیز حیاتی خواهد بود. شرکت هایی که بتوانند طوفان را تحمل کنند، به معنای واقعی کلمه، یک مزیت مادی خواهند داشت.

در برخی موارد، اهداف پایداری در تضاد قرار می‌گیرند – برای مثال، عملیات آب‌نمک لیتیومی نسبت به استخراج سنگ‌های سخت کربن فشرده‌تر است اما آب بسیار بیشتری مصرف می‌کند. مدیران عامل باید مبادلات فعلی را به دقت بسنجید و روی نوآوری هایی سرمایه گذاری کنند که اهداف متعددی را برآورده می کند، “مربع دایره” در یک اکوسیستم پیچیده تر. سطح پایداری در حال افزایش است. شرکت ها باید برنامه ای در مورد این عوامل و عوامل دیگر داشته باشند.

مشارکت و تقویت اکوسیستم

مدیران عامل باید بدانند که چالش حفظ انعطاف‌پذیری در حین حرکت به سمت صفر خالص بسیار بزرگ است و نمی‌توان آن را به تنهایی انجام داد. مشارکت های دولتی و خصوصی جدید مورد نیاز خواهد بود زیرا بسیاری از زنجیره های ارزش انرژی و مواد در حال ظهور به توسعه کامل اکوسیستم نیاز دارند. برای مثال، کنسرسیوم‌های سوخت پاک را در نظر بگیرید، مانند آنهایی که در اطراف هاب‌های هیدروژنی و شبکه‌های مشترک CCUS در حال توسعه هستند. همچنین فرصت‌هایی برای مشارکت با رقبا در نقشه‌های راه فناوری مشترک برای کاهش ریسک فناوری و هدایت بهتر بودجه نوآوری وجود دارد.

تیم های رهبری، هیئت مدیره و کارکنان خط مقدم را دوباره مهارت دهید

از آنجایی که شرکت ها آینده ای پایدار را می پذیرند، به مهارت های جدیدی نیاز خواهند داشت. برای مثال، مدیریت پایدار نیازمند بازنگری کامل در طراحی، ساخت، تدارکات، بازاریابی و فرآیندهای مدیریت زباله و ضایعات است و در عین حال انتشار کربن و چرخش را بهتر ردیابی می کند. استعدادها در سراسر سازمان ها برای برآورده کردن این خواسته های جدید نیاز به مهارت مجدد دارند. شرکت‌ها باید مهارت‌های مورد نیاز برای مدل‌های کسب‌وکار پایدارتر خود را شناسایی کرده و در جهت کسب آن‌ها و ایجاد آن‌ها در داخل تلاش کنند.

پیمایش در دوره پرتلاطم فعلی برای دستور کار خالص صفر ممکن است نیاز به پاسخ‌های موقتی داشته باشد که در برخی موارد ممکن است مانند شکست به نظر برسد. مدیران عاملی که فضایل انعطاف‌پذیری استراتژیک را درک می‌کنند، می‌دانند که پرداختن به سختی‌های فوری و ساختن آینده‌ای پایدار می‌تواند – و باید – در همان زمان دنبال شود. رهبران با حفظ بینش، حرکت زیرکانه، تهاجمی، و در آغوش گرفتن فرصت ها به جای عقب نشینی از ریسک، می توانند آینده کسب و کار خود و کره زمین را بهبود بخشند.

.https://www.mckinsey.com