آیا می توان تصور نمود که جهان بدون تغییرات بماند ؟ برخی به اصالت این پرسش شک می کنند و برخی دیگر آن را یک نوع مغلطه می دانند . جهان بدون تغییرات مثل سنگ است . اگرچه حتی سنگ هم دچار تغییرات شده و می شود . اصل کلی حاکم برجهان تغییر مداوم است . بنابر این ما انسانها نیز باید در خود و سیستمهایی که ایجاد می کنیم اصل تغییر را بعنوان زیر بنا بپذیریم .
برای سازگاری با تغییرات محیطی در جهت حفظ امنیت و ایمنی و بقا و ارتقا است که هر سیستم باید خود را به زیر سیستمهای متناسب مجهز کند . و برای این منظور باید نوآوری داشته باشد تا از شکاف در بهینه سازی پویا و مستمر جلوگیری کند . در خصوص موضوعات زیست محیطی هم همین است .
نوآوری هم منبع اصلی چالش های زیست محیطی و پایداری سیستمی است و هم یک عنصر اساسی در پاسخ به چالش ها است، بنابراین خطوطی بعنوان راهنمای سیاست گزاری ها تعیین می شوند که برخی از آنها می توانند موارد زیر باشند:
از آنجا که نتایج و تأثیرات نوآوری‌های تکنولوژیکی می‌توانند اثرات مخرب نیز داشته باشند، برای بهبود کارایی باید آنها را با کنترل دایم توسعه داد . واضح ترین مثال توسعه مصرف پلاستیک در عرصه بین المللی است .
اکو سیستم نوآوری جامعی برای خدمت به جامعه ایجاد و در خدمت آن باشد و خیر و صلاح زندگی نسلهای بعدی را در نظر بگیرد و نه رشد اقتصادی یک صنعت و یا کسب و کارهای خاص.
برای اداره این اکو سیستم حکمرانی خوب نوآوری، شهروندان و جوامع را قادر می‌سازد تا از طریق احساس مسوولیت با آن کار کرده و مشارکت داشته باشند . پس از این است که پرسش اصلی دیگری ایجاد می شود که :
چگونه اکو سیستم نوآوری خود را به سمتی هدایت می کند که به اندازه کافی باز باشد تا خلاقیت های مردم و مشارکت آنها را آزاد کند تا از مشکلات زیست‌محیطی مبتنی بر فناوری و انسان‌ساز اجتناب کند؟
نوآوری ممکن است تغییراتی ایجاد کند که می تواند به سمت نتایج مطلوب هدایت شود، اما ممکن است تغییرات مخرب و پیامدهای ناخواسته را نیز به همراه داشته باشد. نوآوری‌های فن‌آوری به‌سرعت به پیش می روند و تحول دیجیتال یا «انقلاب صنعتی چهارم» را تشکیل می‌دهند. این پدیده ها باید برای مردم و همراه با آنها مدیریت شوند .
علی اکبر سعیدی کیا
