8 نوامبر 2022 -توسط موسسه ژئوفیزیک کاربردی لایب نیتس -نهشته های دریاچه ای دریاچه چالکو در مرکز مکزیک یک آرشیو مهم دیرینه اقلیم در میان مناطق استوایی آمریکای شمالی است. اعتبارLIAG
اثرات تغییر آب و هوا بر مناطق گرمسیری هنوز به خوبی درک نشده است. با این حال، مناطق گرمسیری جزو پرجمعیت ترین مناطق جهان هستند. محققان موسسه ژئوفیزیک کاربردی لایب‌نیتس (LIAG) اکنون هم مدل عمق سن و هم توزیع رطوبت را برای 500000 سال گذشته از یکی از قدیمی‌ترین دریاچه‌های مرکز مکزیک، دریاچه چالکو ایجاد کرده‌اند.
نتایج واضح است: مکزیک مرکزی دوره‌های خشک مکرر مرتبط با تاب خوردن طبیعی زمین را تجربه کرد. محققان کار خود را در مجله Quaternary Science Reviews منتشر کرده اند.
مکزیک مرکزی، به دلیل آب و هوای معتدل و خاک حاصلخیز، از زمان استعمار تمدن های اولیه به طور مداوم توسط انسان ها پر جمعیت بوده و منطقه ای با یکی از بالاترین تراکم جمعیت در جهان باقی مانده است. ترکیبی از رشد سریع جمعیت، افزایش دمای هوا در آینده و احتمال خشکسالی در مرکز مکزیک نشان می دهد که این منطقه به شدت تحت تأثیر آب و هوای تغییر خواهد بود.
درک بهتر از مکانیسم های کمک کننده به تغییرات اقلیمی کنونی و پیامدهای آن برای زیست کره، از جمله جامعه انسانی، نه تنها دانش مورد نیاز برای مقابله با اثرات آن را فراهم می کند، بلکه ممکن است نیروهایی را که رویدادهای گذشته. مشابهی را هدایت کرده اند روشن کند.
در سال 2016، اندازه‌گیری چاله‌ها در گمانه‌ای به عمق تقریبی 500 متر در دریاچه چالکو در منطقه‌ای در حومه مکزیکوسیتی انجام شد. تیم تحقیقاتی از ژئوفیزیک گمانه، که خواص فیزیکی رسوبات را اندازه گیری می کند، برای استخراج سیگنال های paleoclimate از نهشته های دریاچه در ارتفاع 300 متری برای تعیین شرایط آب و هوایی گذشته استفاده کرد.
این اولین باری است که داده‌های ژئوفیزیک گمانه برای آشکار کردن تاریخچه محتوای رطوبت در رسوبات دریاچه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد و بینشی از تاریخ 500000 ساله آب و هوا در مرکز مکزیک ارائه می‌کند. علاوه بر این، تیم تحقیقاتی همچنین با استفاده از نجوم شناسی، روشی برای کالیبره کردن رسوبات با استفاده از چرخه های مداری زمین، حرکت چرخشی منظم مدار زمین به دور خورشید، رسوبات دریاچه چالکو را تعیین کردند.
نتایج نشان می‌دهد که مکزیک مرکزی به طور منظم در طول 500000 سال گذشته دوره خشکی را تجربه کرده است، زمانی که مدار زمین در بیشترین حالت دایره‌ای خود قرار داشت.
ژئومورفولوژی خاص مکزیک مرکزی، به دلیل ظهور یک سری قوس های آتشفشانی طولانی به دلیل فرورانش صفحه اقیانوس آرام در زیر صفحه قاره آمریکای شمالی، نزدیک به یک میلیون سال پیش امکان تشکیل یک حوضه زهکشی داخلی وسیع را فراهم کرد. در حال حاضر این سازند زمین شناسی دره مکزیک نامیده می شود. از زمان شکل‌گیری، آب در این حوضه باقی مانده و نزدیک به 1500 کیلومتر مربع از کف دره را پوشانده است.
سطح آب در دریاچه در پاسخ به دوره های گرم و سرد متناوب در آب و هوای دیرینه زمین در نوسان بود. زمین دوره های سرد (یخچال) و گرم (بین یخبندان) را در چرخه های تقریباً 100000 ساله حداقل در 1 میلیون سال گذشته تجربه کرده است. در دوره های گرم، بارندگی بیشتر در مرکز مکزیک، سطح آب دریاچه را تا 100 متر افزایش داد و در دوره های سرد، به دلیل خشکسالی، سطح آب به چند متر کاهش یافت.
دکتر مهرداد سردار آبادی، هماهنگ کننده پروژه در LIAG توضیح می دهد: “رسوبات دریاچه تاریخ سیاره را ردیابی می کند و سرنخ هایی را حفظ می کند که از آب و هوا و شرایط زیست محیطی گذشته خبر می دهد. از طریق این مطالعه، ما می توانیم شناسایی کنیم که تغییرات آب و هوایی در گذشته چقدر متغیر بوده و محیط چگونه واکنش نشان داده است.” کاربرد موفقیت آمیز روش شناسی و نتایج به مطالعات آینده اقلیمی دیرینه که می تواند بر روی آن بنا شود نیز کمک می کند.”
قبل از ورود اسپانیایی ها، حوضه مکزیک توسط مردم آزتک اشغال شده بود که شهری بزرگ به نام Tenochtitlan را روی سیستم دریاچه و اطراف آن ساختند. در اوایل دهه 1600 میلادی، اسپانیایی ها بیشتر سیستم دریاچه را در تلاش برای کنترل سیل تخلیه کردند. دریاچه چالکو امروزی یک باتلاق کم عمق است که مساحتی کمتر از 6 کیلومتر مربع در جنوب مکزیکو سیتی را اشغال می کند.
منبع مهم تامین آب در مکزیکوسیتی از سفره‌های زیرزمینی تشکیل شده در میان رسوبات دریاچه‌ای باستانی است که با سرعت غیرقابل جایگزینی تخلیه می‌شوند. در نتیجه، مکزیکوسیتی به سرعت در حال فرو رفتن به سمت پایین با حدود نیم متر در سال است. بحران آب در مکزیکوسیتی به یک معضل دائمی با کاهش سفره های زیرزمینی تبدیل شده است و شهر را غرق می کند.
