دانشمندان ابرهای متراکم را به صورت الکتریکی شارژ می کنند تا باران ببارند

بابا تمیم-04 نوامبر 2022-ابر طوفانی عظیم -petesphotography/iStock

یک آزمایش علمی جدید ثابت کرده است که ابرها با شارژ الکتریکی می توانند اندازه قطرات را در مه یا احتمالاً قطرات ابری را تغییر دهند که برای حرکت به صورت باران مشکل دارد.طبق گزارشی که گاردین منتشر کرد، آزمایش جدید به بارانی شدن یک ابر متراکم کمک می کند.

گیلز هریسون، نویسنده اصلی، استاد فیزیک جو گروه هواشناسی در دانشگاه ریدینگ، انگلستان در دانشگاه می گوید: بار الکتریکی می تواند تبخیر را کند کند، یا حتی – و این برای من همیشه شگفت انگیز است – باعث انفجار قطرات شود، زیرا نیروی الکتریکی وارد شده بر آنها از کشش سطحی که آنها را به هم نگه می دارد، بیشتر می شود.

هریسون و همکارانش معتقدند که دادن بار الکتریکی به ابر می‌تواند به چسبیدن قطرات به یکدیگر و جمع‌آوری وزن کمک کند، زیرا قطرات ابر بزرگ‌تر از قطرات مه هستند و بنابراین احتمال برخورد آنها بیشتر است.

این آزمایش‌ها نشان داد که پهپاد در یک الگوی دایره‌ای و افقی بر روی یک مکان اندازه‌گیری پرواز می‌کند که در آن ویژگی‌های میدان الکتریکی و قطرات ثبت شده است.

ساطع کننده بار مثبت و منفی پهپاد به طور متناوب روشن می شد. یک حسگر نوری در یک مکان ثابت که به پایین خیره شده بود، تغییرات در تشعشعات مرئی زیر را زیر نظر داشت. پاسخ های تشعشعی مشاهده شده با توجه به ترکیبات مختلف ساطع کننده عامل برای مطالعه به گروه هایی تقسیم شدند.

بر اساس تحقیقات آنها، زمانی که بار مثبت یا منفی آزاد شد، قطرات آب بیشتری در مه تشکیل شد.

این آزمایش نشان داد که انتشار یون های تک قطبی در مه توسط یک پهپاد به تغییرات مختصری در بازتاب مه و ویژگی های تشعشعی مرتبط است. توزیع اندازه قطرات تا حد زیادی این ویژگی ها را تعیین می کند.

بنابراین، تغییرات در توزیع اندازه قطرات ناشی از بارها، تغییرات تشعشعی را توضیح داد. یون‌های دوقطبی، بر خلاف یون‌های تک‌قطبی، منجر به بار قطره‌ای متوسط ​​نسبتاً کم می‌شوند، اما روند رسیدن به توزیع بار در حالت پایدار را سرعت می‌بخشند.

نتایج آزمایش نشان می دهد که برای اولین بار رها شدن بار پهپاد در مه را نشان می دهد، که به طور بالقوه مسیر جدیدی را برای تأثیرگذاری بر ابر و مه بدون به جا گذاشتن محصولات جانبی شیمیایی، که معمولاً در باروری ابرها استفاده می شود، آشکار می کند.

این تحقیق می تواند برای کمک به انتشار باران در مناطق خشک جهان مانند خاورمیانه و شمال آفریقا از ابرها استفاده شود.

باروری ابرها

ماده ای به نام یدید نقره (AgI) معمولاً در فرآیندهای باروری ابرها برای کمک به رشد بلورهای یخ و ایجاد باران استفاده می شود. مقادیر کم یدید نقره به طور طبیعی در محیط یافت می شود و هیچ اثر منفی بر موجودات زنده ندارد.

علیرغم اینکه انسان‌های آینده‌دار «آب و هوا را مدیریت می‌کنند»، بارورسازی ابرها سابقه طولانی دارد که به سال 1946 بازمی‌گردد، زمانی که تأسیسات تحقیقاتی جنرال الکتریک باعث بارش برف در نزدیکی کوه گریلاک در ماساچوست شد.

بیش از 50 برنامه توسط اداره ملی اقیانوسی و جوی (NOAA) شناسایی شده است که فعالیت‌های بارورسازی ابرها در ایالات متحده را از سال 2000 پیگیری می‌کند.

این طرح ها پول نقد زیادی از دولت دریافت می کنند. یوتا سالانه بالغ بر 700000 دلار برای یکی از بزرگ‌ترین طرح‌های باروری ابرها در ایالات متحده هزینه می‌کند. مدیر موقت دپارتمان منابع طبیعی این ایالت اخیراً ظاهراً باروری ابرها را به عنوان یک استراتژی جدید برای تلاش و نجات دریاچه نمک بزرگ تبلیغ می‌کند.

با این حال، آزمایش جدید جایگزینی برای بارورسازی ابرها ارائه می‌کند که باعث می‌شود باران به صورت طبیعی‌تر از همیشه ببارد.

یافته های این آزمایش/مطالعه برای اولین بار در 3 سپتامبر در Geophysical Research Letters منتشر شد.