23 سپتامبر 2022 – توسط مرزها -اعتبار: دامنه عمومی Pixabay/CC0
شهرهای مایاهای باستانی در میان آمریکا هرگز تحت تأثیر قرار نمی گیرند. اما در زیر سطح خاک، خطری غیرمنتظره در کمین است: آلودگی جیوه. در یک مقاله مروری در Frontiers in Environmental Science، محققان به این نتیجه رسیدند که این آلودگی مدرن نیست: این آلودگی به دلیل استفاده مکرر از جیوه و محصولات حاوی جیوه در دوره کلاسیک مایا، بین 250 تا 1100 میلادی است. این آلودگی در نقاطی به قدری سنگین است که حتی امروزه نیز خطرات بالقوه ای را برای باستان شناسان بی احتیاط به همراه دارد.
نویسنده اصلی، دکتر دانکن کوک، دانشیار جغرافیا در دانشگاه کاتولیک استرالیا، گفت: “آلودگی جیوه در محیط زیست معمولا در مناطق شهری معاصر و مناظر صنعتی یافت می شود. توضیح کشف جیوه مدفون در اعماق خاک و رسوبات در شهرهای باستانی مایاها دشوار است، تا زمانی که ما شروع به بررسی باستان شناسی منطقه می کنیم که به ما می گوید که مایاها قرن ها از جیوه استفاده می کردند.
آلودگی های انسانی باستانی
برای اولین بار، کوک و همکارانش در اینجا تمام داده‌های مربوط به غلظت جیوه در خاک و رسوبات سایت‌های باستان‌شناسی در سراسر جهان باستان مایا را بررسی کردند. آنها نشان می‌دهند که در مکان‌هایی از دوره کلاسیک که اندازه‌گیری‌ها برای آنها در دسترس است – Chunchumil در مکزیک امروزی، Marco Gonzales، Chan b’i، و Actuncan در بلیز، La Corona، Tikal، Petén Itzá، Piedras Negras، و Cancuén در گواتمالا، Palmarejo. در هندوراس، و سرن، یک «پمپی» میان‌آمریکایی، در السالوادور – آلودگی جیوه در همه جا قابل تشخیص است به جز در Chan b’i.
غلظت ها از 0.016 ppm در Actuncan تا 17.16 ppm خارق العاده در Tikal متغیر است. برای مقایسه، آستانه اثر سمی (TET) برای جیوه در رسوبات به صورت ppm 1 تعریف شده است.
مصرف کنندگان سنگین جیوه
چه چیزی باعث این آلودگی جیوه ماقبل تاریخ شده است؟ نویسندگان تأکید می‌کنند که کشتی‌های مهر و موم شده پر از جیوه «عنصری مایع) در چندین مکان مایا، به عنوان مثال Quiriqua در گواتمالا، El Paraíso در هندوراس، و کلان شهر چند قومیتی سابق Teotihucan در مکزیک مرکزی یافت شده‌اند. در جاهای دیگر در منطقه مایا، باستان شناسان اشیایی را یافته اند که با رنگ های حاوی جیوه رنگ آمیزی شده اند که عمدتا از ماده معدنی سینابر ساخته شده است.
نویسندگان نتیجه می گیرند که مایاهای باستان اغلب از رنگ ها و پودرهای حاوی جیوه و سینابر برای تزئین استفاده می کردند. این جیوه می تواند از پاسیوها، سطوح کف، دیوارها و سرامیک ها شسته شود و متعاقباً در خاک و آب پخش شود.
دکتر نیکلاس دانینگ، استاد دانشگاه سینسیناتی، یکی از نویسندگان این مقاله گفت:
برای مایاها، اشیاء می‌توانند حاوی چولل یا نیروی روح باشند که در خون وجود دارد. از این رو، رنگدانه قرمز درخشان سینابر ماده‌ای ارزشمند و مقدس بود، خاک ها و رسوبات اطراف مکان های باستانی مایا. اما بی‌آنکه بدانند مرگ‌بار نیز بوده و میراث آن همچنان باقی است .
از آنجایی که جیوه در سنگ آهکی که زیربنای بسیاری از مناطق مایا است، نادر است، آنها حدس می زنند که جیوه و سینابر که در مکان های مایا یافت می شود، می تواند در اصل از ذخایر شناخته شده در محدوده شمالی و جنوبی شهرها توسط بازرگانان دنیای باستان مایا استخراج شده باشد و به مایا وارد شود.
خطرات سلامتی و “مایاسن”
تمام این جیوه برای مایاهای باستان خطری برای سلامتی ایجاد می کرد: به عنوان مثال، اثرات مسمومیت مزمن با جیوه شامل آسیب به سیستم عصبی مرکزی، کلیه ها و کبد می شود و باعث لرزش، اختلال در بینایی و شنوایی، فلج و سلامت روان می شود. چالش ها و مسائل. شاید قابل توجه باشد که یکی از آخرین فرمانروایان مایا در تیکال، خورشید تاریک، که در حدود سال 810 پس از میلاد حکومت می کرد، در نقاشی های دیواری به عنوان چاق پاتولوژیک به تصویر کشیده شده است. چاقی یکی از عوارض شناخته شده سندرم متابولیک است که می تواند ناشی از مسمومیت مزمن با جیوه باشد.
تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه آیا قرار گرفتن در معرض جیوه نقشی در تغییرات و روندهای اجتماعی-فرهنگی بزرگتر در دنیای مایاها، مانند آنچه در اواخر دوره کلاسیک وجود دارد یا خیر، مورد نیاز است.
دکتر تیم بیچ، استاد دانشگاه تگزاس در آستین، یکی از نویسندگان این مقاله گفت: “ما به این نتیجه رسیدیم که حتی مایاهای باستانی که به سختی از فلزات استفاده می کردند، غلظت جیوه را در محیط خود به شدت بالا می بردند. این نتیجه هنوز بیشتر است. شواهدی مبنی بر اینکه درست مانند ما امروز در «آنتروپوسن»، «آنتروپوسن مایا» یا «مایاسن» نیز وجود داشته است. به نظر می‌رسد آلودگی فلزی اثر فعالیت‌های بشر در طول تاریخ بوده است.
