5 سپتامبر 2022 -توسط اندی توماسویک، جهان امروز-مریخ نورد در حال آزمایش است. اعتبار: TU Delft
تیم های دانشجویی منبعی هستند که در بسیاری از جوامع علمی مورد توجه قرار نگرفته اند. پیوستن به تیمی که در دانشگاه برای رسیدن به هدفی کار می کند، چه برای مسابقه اتومبیل های خورشیدی یا حفر استخرهای ماهی در آفریقا، یک راه عالی برای تقویت مهارت های فنی و پروژه و در عین حال بهبود ارتباطات و کار تیمی است. صنعت فضایی با تیم های دانشجویی که پروژه های هیجان انگیزی را در سرتاسر جهان توسعه می دهند، شروع به جذب این نقاط قوت کرده است. ورودی اخیر از سوی دانشجویان دانشگاه صنعتی دلفت در هلند آمده است – یک ربات شش پا به نام Lunar Zebro با طراحی منحصر به فرد از چرخ ها.
Zebro، مخفف “zes-benige robot” یا ربات شش پا در هلندی، در ابتدا به عنوان یک مفهوم برای دانشجویان برای کار روی آن در سال 2013 توسعه یافت. این گروه که در ابتدا برای کاربردهای زمینی در نظر گرفته شده بود، در مجموع بیش از 120 دانشجو را در خود جای داده است. یکی از انها گفت که در پنج سال گذشته، تصمیم گرفتیم که لونر زبرو را نیز توسعه دهیم، با این نیت آشکار که اولین مریخ نورد اروپایی در سطح ماه باشد.
برای پیمایش در چنین زمین های ناهموار، مریخ نورد از یک سیستم حرکتی منحصر به فرد استفاده می کند که در ابتدا به عنوان پروژه RHex در دانشگاه پنسیلوانیا طراحی شده بود. این چرخ ها به مریخ نورد که فقط به اندازه یک ورق کاغذ A4 است، اجازه می دهد تا از موانع بسیار بزرگتری نسبت به مریخ نوردهای چرخدار در کلاس اندازه خود عبور کند.
حتی با چنین اندازه کوچکی، مریخ نورد همچنان می تواند تعداد مناسبی از سنسورها را روی پلت فرم خود بسته بندی کند، از جمله دو دوربین سفارشی ساخته شده و یک سنسور تشعشع. ماموریت اصلی آن این است که در ماه عملیاتی بماند و به مدت ½ یک روز قمری (یا 14 روز زمینی) به ایستگاه های زمینی در TU Delft ادامه دهد در حالی که می تواند انرژی را از نور خورشید دریافت کند.
اطمینان از اینکه مریخ نورد کوچک می تواند با چالش قمری خود مقابله کند، کار دشواری است. این تیم قبلاً در برخی از محیط‌های سخت روی زمین از جمله لوله‌های گدازه در ایسلند و دامنه‌های آلپ آزمایش کرده‌اند. اما فضا چالش‌های بیشتری از جمله تشعشع ثابت و نوسانات شدید دما را به همراه دارد، که تیم معتقد است مریخ نورد می‌تواند در پیکربندی فعلی خود بر آنها غلبه کند.
در آن پیکربندی، مریخ نورد را می‌توان به فرودگر ماه هر کشوری متصل کرد، اگرچه به نظر نمی‌رسد که گروه دانشجویی یک فرودگر خاص را انتخاب کرده باشد. آنها همچنین یک جدول زمانی برای زمان عرضه آن انتخاب نکرده اند. اما این مانع از برنامه ریزی آنها برای مرحله بعدی نشده است.
این مرحله شامل استفاده از یکی از مزایای اندازه کوچک Lunar Zebro خواهد بود – ساخت آن نسبتاً ارزان است. به این معنی که کسی می تواند تعداد بیشتری از آنها را بسازد – و سپس آنها را در یک گروه به هم متصل کند. تیم TU Delft تنها تیم رباتیکی نیست که این ایده را دارد، اما به نظر می رسد پروژه Lunar Zebro پلت فرم خوبی باشد. اتصال چندین سیستم روباتیک کوچک به یکدیگر می تواند بینش بیشتری نسبت به هر مریخ نورد به تنهایی ارائه دهد.
اما برای رفتن به آن بخش از ماموریت، تیم ابتدا باید اولین ماموریت ماه خود را انجام دهد. در آنجا، مزایای یک تیم دانشجویی مورد توجه قرار می گیرد. آنها یک منبع بی پایان از دانشجویانی خواهند داشت که مایل به کار بر روی پروژه هستند، و خود پروژه شهرت TU Delft را به عنوان دانشگاهی که در آن دانشجویان می توانند روی پروژه های پیشرفته مانند این کار کنند، افزایش می دهد. با این حال، آنها نیز پس از مدت زمان مشخصی دور می شوند. برخی شرکت‌های مرتبط با فضای خود را ایجاد کرده‌اند، اما مهمتر از آن، این امکان را به خود دانشگاه می‌دهد تا تجربه ارزشمند مشارکت در پروژه‌های فنی و حتی رهبری پروژه‌های فنی را به دانشجویان خود ارائه دهد. حتی یک روز می توانند بگویند که روی یک ماه نورد کار کرده اند – و این در نوع خود بسیار جالب است.
