7 مه 2022- Anthropomorph in regalia from 19th Unnamed Cave in Alabama اثر S. Alvarez-Illustration by J. Simek
جزئیات جدیدی از گذشته ما آشکار می شود که در گوشه و کنار جهان مرئی پنهان شده است.تجزیه و تحلیل دیجیتالی سطوح سنگ ها نشان می‌دهد که چگونه ارواح گذشته دور – این بار مربوط به تقریباً 2000 سال پیش در آمریکای شمالی – به نور جذب شده‌اند.
پروفسور جان سیمک از دانشگاه تنسی و همکارانش در مجله Antiquity، تصاویری از گلیف های غول پیکر حک شده در سطوح گلی سقف غاری در آلاباما را منتشر کرده اند.
این نقوش، که اشکال انسان و حیوانات را به تصویر می‌کشند، برخی از بزرگترین تصاویر شناخته شده در آمریکای شمالی هستند و ممکن است ارواح دنیای زیرین را نشان دهند.
در تصویر اول ، نقاشی یک مار زنگی پشت الماس، حیوانی مقدس برای مردم بومی در جنوب شرقی ایالات متحده، تقریباً 3 متر طول دارد.تصویر بعدی شکل انسانی به طول کمی بیش از 1.8 متر را نشان می دهد.
از نظر تاریخ‌گذاری یافته‌ها، مردم باستان چراغی را در غار (مشعل شعله‌ور بامبو آمریکایی) با زدن آن به دیوار غار نو کردند. این اثر باقی‌مانده‌ای بر جای گذاشت که محققان توانستند آن را با کربن رادیویی در سال‌های 133-433 پس از میلاد تعیین کنند. این نیز با قدمت قطعات سفالی که هنرمندان باستانی در غار به جا گذاشته بودند، مطابقت داشت.
مشکل دیدن نقاشی هاست. ارتفاع سقف غار تنها 60 سانتی متر (24 اینچ) است که بازگشت به عقب برای مشاهده تصاویر بزرگ را غیرممکن می کند. آنها تنها از طریق تکنیکی به نام فتوگرامتری آشکار شدند که در آن هزاران عکس روی هم از یک شی یا مکان از زوایای مختلف گرفته شده و به صورت دیجیتالی به صورت سه بعدی ترکیب می شوند.
فتوگرامتری یک تکنیک ارزان قیمت است که به طور فزاینده ای در باستان شناسی برای ثبت مصنوعات، ساختمان ها، مناظر و غارها استفاده می شود. این تکنیک به تیم پروفسور سیمک اجازه داد تا کف غار را تا 4 متر پایین بیاورند، به اندازه ای که نقوش کامل برای اولین بار در معرض دید قرار گیرند.
هنر صخره ای تقریباً در همه قاره ها یافت می شود و قدیمی ترین آنها حداقل 64000 سال قدمت دارد. این احتمال وجود دارد که ما تنها درصد کمی از هنرهای صخره‌ای را که در گذشته خلق شده‌اند، بدانیم. رنگدانه ها می توانند کدر شده و ناپدید شوند. حکاکی های نازک می توانند از بین بروند. و دیواره های غار می توانند فرو بریزند یا توسط پوسته های رسوبات کربناته یا گل پوشیده شوند. با فرض اینکه هنر بیشتری زنده بماند، این احتمال وجود دارد که هرگز آن را نبینیم مگر اینکه روی تحقیق و فناوری های جدید سرمایه گذاری کنیم.
هنر صخره ای در منطقه تاریک غارها فراتر از نور طبیعی در دهانه غارها تنها در سال 1979 در آمریکای شمالی کشف شد، بیش از یک قرن پس از کشف آن در اروپا (در آلتامیرا در شمال اسپانیا). حدود 500 غار اروپایی حاوی هنرهای صخره ای مربوط به دوران پلیستوسن بین 2.6 میلیون تا 11700 سال پیش شناخته شده است.
یک مثال حیاتی برای تحقیقات خودمان تنها از طریق دستکاری دیجیتالی تصاویری که از آن گرفتیم آشکار شد. یک شابلون دست در غار مالتراویزو (استرمادورا، غرب اسپانیا) زمانی که ما در جستجوی نمونه‌های مناسب غار برای تاریخ‌گذاری هنر آن بودیم، بلافاصله مشخص نشد.
شابلون با تجمع رسوبات کربنات کلسیم پوشیده شده بود. ما از آن منطقه عکس گرفتیم و سپس از نرم افزار بهبود تصویر دیجیتال استفاده کردیم که شابلون دست را به وضوح نشان داد. تا زمانی که دوباره روی صفحه کامپیوتر ما ظاهر شد، شابلون دست 64000 ساله علیرغم 70 سال مطالعه فشرده در غار کشف نشده باقی ماند.
حکاکی های نور – یک تکنیک بسیار رایج پلیستوسن – به طور مشهوری به سختی دیده می شوند. بخش هایی از آنها ممکن است با استفاده از نور تابیده شده در یک زاویه مایل که ما از آن به عنوان نور پراکنده یاد می کنیم، روشن شوند. اما با تکنیکی به نام تصویربرداری تبدیل بازتاب (RTI) که شبیه به فتوگرامتری است، مدل های سه بعدی را می توان از هر زاویه ای روشن کرد.
جستجوهای باستان شناسی آینده برای هنر صخره ای احتمالاً از پیشرفت های اخیر در امنیت فرودگاه سود خواهد برد. اسکنرهای تمام بدن از نور فرکانس مادون قرمز بسیار دور استفاده می‌کنند که به طور ایمن به لباس‌ها نفوذ می‌کند تا سلاح‌های مخفی یا کالاهای قاچاق را آشکار کند، و تکنیک‌های مشابهی برای «دیدن» لایه‌های گچ دیوار ماقبل تاریخ تا نقاشی‌های زیر آن استفاده شده است. وقتی این اسکنرها به اندازه کافی کوچک و ارزان می شوند که می توانند وارد غارها شوند، چه کسی می داند چه ارواح دیگری آشکار می شوند؟
