8 ژوئیه 2021
استفاده از سیستمهای رانندگی خودکار با سرعت پایین میتواند به کاهش ازدحام و انتشار کربن در سراسر جهان کمک کند، اما ثبت این سیستمها به دلیل عدم رعایت استانداردهای ایمنی با مشکل روبرو بوده است؛ به عنوان یک گروه متخصص بین المللی به رهبری WMG، دانشگاه وارویک که به عنوان بخشی از یک کمیته فنی ISO کار میکند، اولین استاندارد بین المللی ایمنی برای سیستمهای رانندگی خودکار سطح 4 را منتشر کرده است.
سیستمهای رانندگی خودکار با سرعت پایین (LSAD)، مانند غلافهای خودمختار، به عنوان سیستمهای رانندگی خودکار سطح 4 طبقه بندی میشوند. آنها فرصتی را برای شهرها فراهم میکنند تا میزان ازدحام و انتشار کربن را کاهش دهند، بنابراین به اهداف خالص صفر کمک میکنند.
آنها در حال حاضر تمایل دارند که در مسیرهای از پیش تعیین شده در محیطهای کم سرعت فعالیت کنند، که اغلب در پردیسهای تجاری یا دانشگاه مورد استفاده قرار میگیرند. با این وجود، فقدان استانداردهای بین المللی که حداقل شرایط عملکرد و ایمنی را برای توسعه استفاده، در این زمینه کند میکنند، مانع این کار شده است.
با این حال، اولین استاندارد بین المللی ایمنی برای سیستمهای رانندگی خودکار سطح 4 به تازگی توسط سازمان بین المللی استاندارد برای تسریع در پیشرفت آن به روشی ایمن و پایدار منتشر شده است.
استاندارد ISO 22737، سیستمهای حمل و نقل هوشمند – سیستمهای اتوماتیک رانندگی با سرعت پایین (LSAD) برای مسیرهای از پیش تعریف شده – الزامات عملکرد، الزامات سیستم و روشهای تست عملکرد توسط یک گروه متخصص بین المللی به رهبری دکتر سیدارتا خواستگیر از WMG، دانشگاه وارویک، انگلستان تهیه شده است.
در استاندارد ISO 22737، این گروه حداقل الزامات ایمنی و عملکرد ویژه سیستمهای LSAD را ارائه دادهاند که یک زبان مشترک برای کمک به توسعه و استقرار ایمن این فناوری در سراسر جهان فراهم میکند. این گروه شامل متخصصانی از ژاپن، ایالات متحده آمریکا، کانادا، استرالیا، کره جنوبی، چین، آلمان، فرانسه، هلند، مجارستان و انگلیس بود.