11 مارس 2021
این عکس نشان می دهد آسفالت با افزودنی TonerPlas ، ساخته شده از پلاستیک های نرم مخلوط ، برای بازسازی سطوح جاده در Fremantle ، استرالیای غربی ، در سال 2020 استفاده می شود .
جاده ای که از طریق آکرا ، پایتخت غنا عبور می کند ، مانند سیاهچاله به نظر می رسد. اما آنچه بیشتر رانندگان متوجه نمی شوند این است که آسفالت زیر پای آنها حاوی دوغاب پلاستیک های دست دوم – کیسه های خرد شده و ذوب شده ، بطری ها و بسته های میان وعده – است که در غیر اینصورت در محل دفن زباله بوده است.
انگیزه بسیاری از پروژه های مشابه جاده ای در حال انجام در غنا ، طرحی بلند پروازانه بود که توسط رئیس جمهور آکوفو-آدو در سال 2018 اعلام شد. این موضوع غنایی ها را به تلاش برای اجرای یک مدل دایره ای ، بازیافت و استفاده مجدد به اندازه ضایعات پلاستیکی که هر ساله تولید می کند – تقریبا 1.1 میلیون تن – تا سال 2030ادامه می یابد .
5 درصد از 5000 تن پلاستیک که غنائی ها هر روز دور می اندازند ، بازیافت می شود. بقیه در محل های دفن زباله ، زباله دانی های غیرقانونی ، خیابان ها و آبراه ها وارد می شود یا در چاله های باز می سوزد و هوا را مسموم می کند.
هدر تروتمن ، مدیر برنامه مشارکت اقدام ملی پلاستیک غنا ، اظهار داشت: در یک کشور در حال توسعه ، “بازیافت پلاستیک دشوار است.” “فقط سوزاندن آن گران ، پیچیده ، فنی و بسیار آسان تر است. اما اگر می توانستید برای پلاستیک بازیافتی ارزش قائل شوید ، با تبدیل آن به تورهای ماهیگیری ، سوخت یا مواد روسازی جاده ها آنوقت ضایعات ، دفن نخواهد شد و نمی سوزد به اقیانوس راه پیدا نمی کند. “
برای اولین بار در هند ، از دو دهه پیش ، جاده های پلاستیکی در حال آزمایش و ساخت هستند ، زیرا مشکلات آلودگی پلاستیک در جهان بیشتر احساس می شود. هند بیش از 60،000 مایل از این جاده ها را احداث کرده است. در همین حال ، این فناوری در انگلیس ، اروپا و آسیا در حال گسترش است. چندین کشور – آفریقای جنوبی ، ویتنام ، مکزیک ، فیلیپین و ایالات متحده از جمله – به تازگی اولین جاده های پلاستیکی خود را ساخته اند.
تعداد فزاینده ای از مطالعات می گویند که جاده های حاوی پلاستیک زباله توانایی عملکرد بهتر ی از جاده های سنتی را دارند. آنها می توانند بیشتر دوام بیاورند ، نسبت به بارها و شیارها از مقاومت و دوام بالاتری برخوردار هستند ، تغییرات گسترده دما را تحمل می کنند و در برابر آسیب آب ، ترک خوردگی و چاله ها مقاومت بیشتری دارند.
داگ وودرینگ ، بنیانگذار Ocean Recovery Alliance ، در یک ایمیل گفت: “ما باید در برخی از موارد واقع بین باشیم که چگونه می خواهیم مشکل گسترده آلودگی پلاستیک را برطرف کنیم.” “من معتقدم که جاده های پلاستیکی ، اگر در مقیاس انجام شود ، در ترکیب با سایر موارد استفاده از پلاستیک های اصلاح شده ، مانند بتن و سوخت ، فرصتی برای جذب صدها هزار تن ، را فراهم می کند.”
گرگ وایت ، در دانشگاه ساحل آفتاب استرالیا ، گفت: “زیبایی جاده ها این است که بسیاری از آنها وجود دارد.” وی خاطرنشان کرد: چهار شرکت تاکنون صدها مایل جاده پلاستیکی در استرالیا احداث کرده اند که “در ابتدا جاده های محلی کوچکتربوده است.” “این عمدتا به این دلیل است که شوراهای محلی به مراتب بیشتر مایل به امتحان مواردی هستند که به نظر آنها پایدار است ، در مقابل ادارات دولتی که بر بزرگراه های بزرگ نظارت می کنند.” وایت ، که محصولات شرکت اسکاتلندی MacRebur ، تولید کننده برجسته مواد روکش پلاستیک را مطالعه کرده است ، اضافه کرد: “برای آن خواصی که می توانیم آزمایش کنیم ، بدون شک اگر پلاستیک مناسب را در آسفالت قرار دهید ، می توانید خواص سطح بهتری داشته باشید .”
آنچه که ، او و دیگران احتیاط می کنند ، داده هایی در مورد چگونگی پیری جاده های پلاستیکی و دوام آنها با گذشت زمان است ، زیرا در بیشتر کشورها کمتر از هفت سال از این فناوری استفاده شده است.
در حالی که شرکتهای مختلف رویکردهای مختلفی را دنبال می کنند ، ایده کلی این است که پلاستیک زباله ذوب شده و با سایر مواد برای ساخت آسفالت جاده مخلوط می شود. به طور معمول ، آسفالت از 90 تا 95 درصد دانه – چه سنگ ریزه ، شن و ماسه یا سنگ آهک – و 5 تا 10 درصد قیر ، است که سنگدانه را به هم متصل می کند. پیمانکاران پلاستیک های زائد را اضافه می کنند – که می تواند به عنوان یک اتصال حتی قوی تر عمل کند
